Αν ποτέ βρεθούν στον δρόμο σας καλύτερα να αρχίσετε να κολυμπάτε πολύ πολύ γρήγορα!
Ανάμεσα στα 30.000 διαφορετικά είδη ψαριών σε ποτάμια και θάλασσες υπάρχουν και εκείνα που μπορούν να επιτεθούν σε ανθρώπους ή να τους δηλητηριάσουν!
Δείτε ποια είναι τα δέκα πιο επικίνδυνα!
Οι «φουσκάλες»
Η «φουσκάλα» ανήκει στα 90 είδη ψαριών που όταν απειληθούν φουσκώσουν τόσο πολύ με αέρα και νερό που γίνονται σαν μπάλες. Ζουν σε θερμά νερά, όχι μόνο σε θάλασσες αλλά και σε υφάλμυρο ή γλυκό νερό.
Το όπλο τους είναι μια εξαιρετικά τοξική ουσία, η τετραδωδοντοξίνη. Παρόλο που αυτή η ουσία μπορεί να προκαλέσει θάνατο, οι φουσκάλες φτάνουν μέχρι το τραπέζι. Στην Ιαπωνία που σερβίρονται, πρέπει να καθαρίζονται προσεκτικά και να προετοιμάζονται από ειδικά εκπαιδευμένο σεφ.
Τα λεοντόψαρα
Τα λεοντόψαρα ζουν στα νερά του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού και είναι γνωστά για τα δηλητηριώδη αγκάθια τους τα οποία μπορούν να προκαλέσουν επώδυνες, αν και σπάνια θανατηφόρες, πληγές.
Τα ψάρια αυτά ξεχωρίζουν από ένα συγκεκριμένο μοτίβο έντονων, ζευγαρωτών λωρίδων στο σώμα τους. Όταν απειληθούν τεντώνουν τα πτερύγιά τους και τις ακίδες του σχηματίζοντας μια ζώνη ασφαλείας 30 εκατοστών.
Οι «οδοντογλυφίδες»
Το καντρού ή αλλιώς «οδοντογλυφίδα» είναι ένα παρασιτικό ψάρι που βρίσκεται στην περιοχή του Ποταμού Αμαζονίου. Είναι ημιδιαφανές και χρυσό και φτάνει σε μήκος τα περίπου 2,5 cm.
Τρέφεται με αίμα και το αναζητά συνήθως στις χαραγμένες κοιλότητες άλλων ψαριών. Μερικές φορές επιτίθεται στους ανθρώπους και μάλιστα στοχεύει τα γεννητικά όργανα των θυμάτων του, προκαλώντας φλεγμονή, αιμορραγία, ακόμη και θάνατο!
Λευκοί καρχαρίες
Ο λευκός καρχαρίας συναντάται σε όλους τους ωκεανούς. Φθάνει σε μήκος μεγαλύτερο των 6 μέτρων και τα σαγόνια του τα γνωρίσαμε μέσα από την ταινία του Σπίλμπεργκ!
Ο μεγάλος λευκός καρχαρίας είναι αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο σαρκοφάγο ψάρι και είναι ένας από τους βασικούς εχθρούς των θαλάσσιων θηλαστικών ενώ η ταχύτητα που αναπτύσσει στην κολύμβηση μπορεί να φτάσει τα 56 χλμ/ώρα.
Τρέφεται με μια ποικιλία άλλων θαλάσσιων ζώων συμπεριλαμβανομένων των ψαριών, πτερυγιόποδων και θαλασσοπουλιών και θηλαστικών, ερχόμενος πρώτος στην καταγραφή θανάσιμων επιθέσεων σε ανθρώπους.
Οι μοιρανίδες
Η μοιρανίδα είναι ένα από τα 80 είδη χελιών και εμφανίζεται σε όλες τις τροπικές και υποτροπικές θάλασσες, σε ρηχά νερά μεταξύ των υφάλων και των βράχων, καθώς κρύβεται σε ρωγμές.
Το δέρμα τους είναι παχύ και λείο, ενώ το στόμα είναι φαρδύ και εξοπλισμένο με αιχμηρά δόντια, τα οποία τους επιτρέπουν να ακινητοποιήσουν το θήραμά τους αλλά και να προκαλέσουν βαριά τραύματα. Στους ανθρώπους επιτίθενται μόνο όταν απειληθούν και τα δαγκώματα τους μπορούν να αποβούν μοιραία.
Σε ορισμένες περιοχές του κόσμου τρώγονται παρότι η σάρκα τους είναι μερικές φορές τοξική και μπορεί να προκαλέσει ασθένεια ή θάνατο. Ένα είδος του που βρέθηκε στη Μεσόγειο, ήταν μια μεγάλη λιχουδιά των αρχαίων Ρωμαίων.
Οι «τίγρεις»
Το ψάρι-τίγρης προτιμά τα γλυκά νερά της Αφρικής. Είναι χαρακτηρισμένα, ανάλογα με το είδος, με μία ή περισσότερες σκοτεινές, κατά μήκος λωρίδες και είναι γρήγορα, άγρια, σαρκοφάγα, μοιάζουν με σολομό με δόντια που προεξέχουν όταν κλείνει το στόμα.
Υπάρχουν περίπου πέντε είδη και το μεγαλύτερο μπορεί να έχει μήκος ακόμη και 1,8 μέτρα
Τα πιράνχας
Το πασίγνωστο σε όλους Πιράνχα ζει στα γλυκά νερά της Νότιας Αμερικής και κυρίως του Αμαζονίου. Είναι ένα από περισσότερα από 60 είδη σαρκοφάγων ψαριών που έχουν κοφτερή οδοντοστοιχία και έχουν πρωταγωνιστήσει και πολλές ταινίες φρίκης.
Τα περισσότερα είδη του piranha δεν μεγαλώνουν ποτέ περισσότερο από 60 εκατοστά. Τα χρώματα ποικίλλουν από αργυρόχρωμα με κάτω από πορτοκαλί έως σχεδόν εντελώς μαύρο. Το πιο φονικό είναι το κόκκινο πιράνχα που κυνηγά σε ομάδες που μπορούν να αριθμούν περισσότερα από 100 τα οποία και κατασπαράσσουν ότι βρεθεί στο δρόμο τους.
Τα πετρόψαρα
Τα ψάρι-πέτρα είναι δηλητηριώδης και βρίσκεται στα ρηχά νερά του τροπικού Ινδο-Ειρηνικού. Πρόκειται για ψάρια που ζουν στα βράχια ή τα κοράλλια και σε λασπώδεις εκβολές ποταμών.
Με μεγάλα κεφάλια και στόματα, μικρά μάτια και τραχιά δέρματα που καλύπτονται με σαρκώδη πτερύγια, μένουν στον πυθμένα και κρύβονται στο περιβάλλον τους με τη βοήθεια του σχήματος και του χρώματος τους. Όταν απειληθούν εκχυουν ποσότητες δηλητηρίου μέσω ραχιαίων αυλακώσεων. Τα συμπτώματα από το δηλητήριο τους είναι έντονα οδυνηρά και μερικές φορές θανατηφόρα.
Τα διαβολόψαρα
Το μάντα η αλλιώς διαβολόψαρο, είναι το μεγαλύτερο σαλάχι που υπάρχει σήμερα. Το μεγαλύτερο που έχει καταγραφεί έχει πλάτος 7,6, ίσως και 9 μέτρα και βάρος 1,35 τόνους.
Το σαλάχι μάντα είναι ένα από τα δύο είδη του γένους μάντα. Απαντώνται σε τροπικά και υποτροπικά νερά σε όλη την υδρόγειο, ενώ έχουν βρεθεί ακόμη και σε εύκρατα νερά. Ζει σε βάθος μέχρι 120 μέτρα. Χαρακτηρίζεται από τα μεγάλα τριγωνικά θωρακικά πτερύγια και από δύο πτερύγια που έχει στο πρόσθιο μέρος του κεφαλιού.
Ηλεκτροφόρα χέλια
Το ηλεκτροφόρο χέλι ζει στη Νότια Αμερική και κυρίως στον λασπώδη πυθμένα των γλυκών υδάτων του Αμαζονίου και του ποταμού Ορινοκο.
Το όπλο του είναι το ηλεκτρικό ρεύμα των 650 volts που μπορεί να παραλύσει ή και να σκοτώσει το θήραμά του. Πόσα είναι τα 650volts; Λοιπόν, είναι 5 φορές το σοκ που θα παίρνατε αν βάζατε το δάχτυλό σας σε μια ηλεκτρική πρίζα.
