Βρετανική έκθεση που δημοσιεύει η εφημερίδα Guardian, υποστηρίζει πως εκατομμύρια χριστιανοί ξεριζώνονται από τα σπίτια τους, πολλοί φυλακίζονται και άλλοι χάνουν τη ζωή τους.
Γενικευμένος είναι ο διωγμός των χριστιανών, που μερικές φορές μοιάζει με γενοκτονία που συνεχίζεται στη Μέση Ανατολή. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες η φυγή εκατομμυρίων χριστιανών προς την σωτηρία μοιάζει με έξοδο, αναφέρεται σε έκθεση που έχει στα χέρια του ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών Jeremy Hunt και δημοσιεύει η εφημερίδα Guardian.
Σύμφωνα με την έκθεση, εκατομμύρια χριστιανοί ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους, πολλοί σκοτώθηκαν, πολλούς τους απήγαγαν, πολλούς τους φυλάκισαν και τα δικαιώματά τους καταπατήθηκαν στη Μέση Ανατολή. Στην έκθεση υπογραμμίζονται επίσης οι διακρίσεις σε ολόκληρη τη νοτιοανατολική Ασία, την υποσαχάρια Αφρική και την ανατολική Ασία, που συχνά καθοδηγούνται από τον κρατικό αυταρχισμό.
Σύμφωνα με την έκθεση, «η άβολη αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία (80%) των διωκόμενων πιστών, είναι χριστιανοί».
Ορισμένα από τα ευρήματα της έκθεσης θα φέρουν σε δύσκολη θέση τους ηγέτες σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, οι οποίοι κατηγορούνται είτε για ανοχή είτε για υποκίνηση των διώξεων. Για παράδειγμα, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επισημαίνεται για την δυσφήμιση των Χριστιανών.
Ο κ. Hunt περιέγραψε την ενδιάμεση έκθεση, που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη, με βάση την ανασκόπηση του επισκόπου του Truro, Philip Mounstephen, ως «πραγματικά απογοητευτική», ειδικά αφού δημοσιοποιήθηκε «με τον κόσμο να παρακολουθεί το θρησκευτικό μίσος μέσα από τις Πασχαλινές δολοφονικές επιθέσεις στις εκκλησίες της Σρι Λάνκα και την δολοφονική επίθεση σε δύο τζαμιά στο Christchurch της Νέας Ζηλανδίας».
Ο Jeremy Hunt, που είναι Χριστιανός Αγγλικανός, έχει ανάγει τους διωγμούς των Χριστιανών σε μείζον θέμα κατά τη διάρκεια της Υπουργικής του θητείας.
«Νομίζω ότι έχουμε αποφύγει να μιλήσουμε για τις διώξεις των χριστιανών επειδή είμαστε χριστιανική χώρα και έχουμε αποικιακό παρελθόν, έτσι μερικές φορές υπάρχει νευρικότητα για το θέμα. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε - και αυτό δείχνει πολύ έντονα η έκθεση του επισκόπου - ότι οι χριστιανοί είναι η πιο διωκόμενη θρησκευτική ομάδα» είπε ο Jeremy Hunt.
«Αυτό που έχουμε ξεχάσει μέσα στο κλίμα της πολιτικής ορθότητας είναι ότι στην πραγματικότητα οι χριστιανοί που διώκονται είναι από τους φτωχότερους ανθρώπους στον πλανήτη. Στη Μέση Ανατολή ο πληθυσμός των χριστιανών ήταν περίπου 20%. Τώρα είναι 5%» τόνισε ο Βρετανός Υπουργός.
«Όλοι κάνουμε τα στραβά μάτια όταν πρόκειται για τις διώξεις των Χριστιανών. Νομίζω ότι δεν είναι μόνο η αναφορά του επισκόπου του Truro, αλλά προφανώς αυτό που συνέβη στη Σρι Λάνκα την Κυριακή του Πάσχα, μας ξύπνησε όλους και μας σόκαρε» πρόσθεσε ο Jeremy Hunt.
Η ενδιάμεση έκθεση σχεδιάστηκε για να καθορίσει την κλίμακα των διώξεων και μια τελική έκθεση το καλοκαίρι θα καθορίσει τον τρόπο που το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών θα μπορεί να κάνει περισσότερα για να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για το θέμα.
Η έκθεση δείχνει ότι πριν από έναν αιώνα οι χριστιανοί αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, αλλά έκτοτε η αναλογία μειώθηκε σε λιγότερο από 4% ή περίπου κατά 15 εκατομμύρια ανθρώπους.
Στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, σύμφωνα με την έκθεση, «οι μορφές δίωξης που κυμαίνονται από τις συνήθεις διακρίσεις στην εκπαίδευση, την εργασία και την κοινωνική ζωή έως τις γενοκτονίες κατά των χριστιανικών κοινοτήτων, έχουν οδηγήσει σε σημαντική αποχώρηση των χριστιανών από τις περιοχές αυτές, από την αρχή του αιώνα».
«Σε χώρες όπως η Αλγερία, η Αίγυπτος, το Ιράν, το Ιράκ, η Συρία και η Σαουδική Αραβία, η κατάσταση των χριστιανών και των άλλων μειονοτήτων, έχει φτάσει σε ανησυχητικό επίπεδο. Στη Σαουδική Αραβία υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί σε όλες τις μορφές έκφρασης του Χριστιανισμού, συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας λατρείας. Συχνά υπάρχει καταστολή των ιδιωτικών Χριστιανικών Λειτουργιών. Η αραβοϊσραηλινή σύγκρουση ανάγκασε την πλειοψηφία των Παλαιστινίων Χριστιανών να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Ο πληθυσμός των Παλαιστινίων χριστιανών μειώθηκε από 15% σε 2%» αναφέρεται στην έκθεση.
Επίσης, η έκθεση εντοπίζει τρεις παράγοντες δίωξης: την πολιτική αποτυχία που δημιουργεί εύφορο έδαφος για τον θρησκευτικό εξτρεμισμό, τη στροφή προς τον θρησκευτικό συντηρητισμό σε χώρες όπως η Αλγερία και η Τουρκία και τις θεσμικές αδυναμίες στη δικαιοσύνη, το κράτος δικαίου και την αστυνόμευση, αφήνοντας το σύστημα ανοιχτό να το εκμεταλλεύονται οι εξτρεμιστές.
«Η αύξηση της ρητορικής μίσους κατά των χριστιανών στα κρατικά μέσα ενημέρωσης και από τους θρησκευτικούς ηγέτες, ειδικά σε χώρες όπως το Ιράν και η Σαουδική Αραβία, έθεσε σε κίνδυνο την ασφάλεια των Χριστιανών και δημιούργησε κοινωνική μισαλλοδοξία» αναφέρεται στην έκθεση.
Σε ευρήματα που ενδέχεται να δημιουργήσουν δυσκολίες για το Ηνωμένο Βασίλειο καθώς επιδιώκει να οικοδομήσει καλές σχέσεις σε όλη τη Μέση Ανατολή, η έκθεση αναφέρει:
«Σε ορισμένες περιπτώσεις, το κράτος, οι ομάδες εξτρεμιστών, οι οικογένειες και οι κοινότητες συμμετέχουν συλλογικά σε διώξεις και διακρίσεις. Σε χώρες όπως το Ιράν, η Αλγερία και το Κατάρ, το κράτος έχει τον πρώτο λόγο, όπου, όπως και στη Συρία, την Υεμένη, τη Σαουδική Αραβία, τη Λιβύη και την Αίγυπτο, εμπλέκονται κρατικοί και μη κρατικοί φορείς, ιδιαίτερα θρησκευτικές ομάδες».
«Το 2017, συνολικά 99 Αιγύπτιοι Χριστιανοί σκοτώθηκαν από ομάδες εξτρεμιστών, 47 σκοτώθηκαν την Κυριακή των Βαΐων στην Τάντα και την Αλεξάνδρεια. Οι Αιγύπτιοι Χριστιανοί γίνονταν συνεχώς στόχος από ομάδες εξτρεμιστών το 2017 και το 2018».
«Η σύλληψη, η κράτηση και η φυλάκιση είναι συνήθεις πρακτικές στο Ιράν, την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια των 6 ημερών πριν από τα Χριστούγεννα του 2018, 114 χριστιανοί συνελήφθησαν στο Ιράν, με δικαστικές υποθέσεις να εκκρεμούν ως μορφή εκφοβισμού. Αν και οι περισσότερες περιπτώσεις στο Ιράν αφορούν ανθρώπους που αλλαξοπίστησαν, αυτόχθονες χριστιανοί όπως ο πάστορας Victor που είναι Ασσύριος χριστιανός και η σύζυγός του Shamiram Issavi, έχουν επίσης γίνει στόχος και έχουν φυλακιστεί».
Στην έκθεση υπογραμμίζεται επίσης ο τρόπος με τον οποίο τα κράτη και οι κοινωνικές υπηρεσίες που υποστηρίζονται από το κράτος υποκινούν ενίοτε το μίσος και προπαγανδίζουν κατά των χριστιανών, ιδιαίτερα στο Ιράν, το Ιράκ και την Τουρκία.
«Το κυβερνών Κόμμα AKP στην Τουρκία απεικονίζει τους Χριστιανούς ως «απειλή για τη σταθερότητα του έθνους». Αποτελεί στερεότυπο για τους Τούρκους Χριστιανούς πολίτες να θεωρούνται ως μη πραγματικοί Τούρκοι αλλά ως συνεργάτες των Δυτικών».
Σύμφωνα με την έκθεση, στη Σαουδική Αραβία τα σχολικά εγχειρίδια «διδάσκουν στους μαθητές θρησκευτικό μίσος και μισαλλοδοξία απέναντι στους μη μουσουλμάνους, συμπεριλαμβανομένων των Χριστιανών και των Εβραίων».
Η έκθεση αναφέρει ότι η ελευθερία των θρησκευτικών πεποιθήσεων μπορεί επίσης να λειτουργήσει ως μέσο βοήθειας σε όσους υφίστανται διακρίσεις λόγω φύλου, αφού υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι οι γυναίκες χριστιανές υποφέρουν δυσανάλογα.
Υποστηρίζοντας την άποψη περί γενοκτονίας, η έκθεση αναφέρει: «Το επίπεδο και η φύση των διώξεων είναι αναμφισβήτητα πλησιέστερα στην εκπλήρωση του διεθνούς ορισμού της γενοκτονίας, σύμφωνα με εκείνη που υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ».
Η εξάλειψη των χριστιανών και των άλλων μειονοτήτων υπό του φόβου του «σπαθιού» ή άλλων βίαιων μέσων, αποκαλύφθηκε ότι είναι ο συγκεκριμένος και ο δεδηλωμένος στόχος των εξτρεμιστικών ομάδων στη Συρία, το Ιράκ, την Αίγυπτο, τη βορειοανατολική Νιγηρία και τις Φιλιππίνες. Η πρόθεση να διαγραφούν όλες οι ενδείξεις της χριστιανικής παρουσίας κατέστη σαφής με την απομάκρυνση των σταυρών, την καταστροφή των εκκλησιών και άλλων εκκλησιαστικών συμβόλων.
«Οι δολοφονίες και οι απαγωγές κληρικών αποτέλεσαν την άμεση επίθεση στη δομή και την ηγεσία της εκκλησίας. Όταν αυτά και άλλα περιστατικά πληρούν τον ορισμό της γενοκτονίας, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να φέρουν τους δράστες στη δικαιοσύνη, να βοηθήσουν τα θύματα και να λάβουν προληπτικά μέτρα για το μέλλον. Ο κύριος αντίκτυπος αυτών των γενοκτονιών κατά των Χριστιανών είναι η έξοδος».
Αναφερόμενη στην παγκόσμια διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα:
«Η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε στις αρχές του 21ου αιώνα δεν είναι ότι πρέπει να αγωνιστούμε για ένα δίκαιο νομικό σύστημα, αποτελεί μάλλον ντροπή η αποτυχία να ανακαλύψουμε και να εφαρμόσουμε ένα καλύτερο σύστημα όπου θα προστατεύονται οι οικουμενικές ελευθερίες των γυναικών και των ανδρών».
