Αλγεινές εντυπώσεις έχουν προκληθεί στην ελληνική πλευρά από τη στάση του υπερατλαντικού συμμάχου της χώρας, των ΗΠΑ μετά από τη διαρροή του υπουργείου Εθνικής Άμυνας η οποία «καρφώνει» τον Γουές Μίτσελ, υφυπουργό Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας.
Ο Αμερικανός υφυπουργός συνάντησε χθες τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πάνο Καμμένο, ο οποίος έθεσε, μεταξύ άλλων και το θέμα των δυο στρατιωτικών που κρατούνται τόσο άδικα στην Τουρκία, με τις ενδείξεις να πολλαπλασιάζονται ότι τουρκικός στόχος είναι τελικά αυτός τον οποίον απέρριψαν με επίσημες δηλώσεις οι Τούρκοι.
Διά χειλέων του ίδιου του πρωθυπουργού, Μπινάλι Γιλντιρίμ είχε απορριφθεί κάθε σύνδεση με τους οχτώ. Όμως, πλέον φαίνεται ότι στόχος είναι να τους ανταλλάξουν με τους οχτώ «πραξικοπηματίες» που αναζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα.
Η στάση αυτή δεν κάνει εντύπωση και θα μπορούσε εύκολα ο ανεξέλεγκτος Ερντογάν να έχει αποφασίσει να αδειάσει τον ίδιο του τον πρωθυπουργό, καθότι είναι απολύτως ανεξέλεγκτος και όλοι οι υπόλοιποι είναι απλώς αναλώσιμοι, αφού ο Τούρκος πρόεδρος έχει φροντίσει, όπως όλοι οι «καλοί» δικτάτορες, να ταυτοποιείται το όνομά του με την ίδια τη χώρα. Το ισλαμικό κακέκτυπο του «l’ etat c’est moi» (το κράτος είναι εγώ του Λουδοβίκου του ΙΔ΄).
Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Η ελληνική πλευρά έχει όλα τα δίκια με το μέρος της εάν αισθάνεται ότι αφήνεται «ξεκρέμαστη» από τον κυριότερο σύμμαχο, τουλάχιστον τον ισχυρότερο. Ωστόσο, ως συνήθως, η εικόνα είναι πιο πολύπλοκη και μια διπλωματική διατύπωση έχει τη σημασία. Μόνο που θα πρέπει να αναγνωσθεί και να αναλυθεί σωστά.
Μια λογική ερμηνεία λοιπόν, είναι ότι οι Αμερικανοί δεν έχουν κανέναν λόγο να παρέμβουν εφόσον γνωρίζουν εκ προοιμίου ότι η παρέμβασή τους αυτή θα είναι ανεπιτυχής. Οπότε, είναι λογικό διπλωματικά μια χώρα να μην επιθυμεί να χρεωθεί μια ήττα η οποία είναι προβλέψιμη.
Αυτό οδηγεί σε δυο επιμέρους σκέψεις. Η πρώτη είναι ότι η τοποθέτηση αυτή δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε ανάμιξη στην υπόθεση. Κι όταν τέτοια θέματα έχουν αναβιβαστεί και βρίσκονται στα χέρια του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ (και του επικεφαλής των Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης), το οποίο εξαρτάται σχεδόν μονοσήμαντα από τους Αμερικανούς, παρέμβαση υπάρχει.
Αυτή η παρέμβαση όμως είναι «διακριτική», υπό την έννοια της αποφυγής της δημοσιότητας, καθότι αυτή θα ήταν αντιπαραγωγική, είτε επί της ουσίας του προβλήματος που καλείται να αντιμετωπίσει, είτε στο πλαίσιο των ανεπιθύμητων αρνητικών επικοινωνιακών επιπτώσεων.
Η δεύτερη σκέψη αφορά την πετυχημένη αποτροπή του Ερντογάν, ο οποίος έχει οικοδομήσει μια συγκεκριμένη φήμη ότι είναι ικανός να πει όχι στον οποιονδήποτε, με αποτέλεσμα να ελέγχει εμμέσως τη συμπεριφορά των ίδιων των Αμερικανών, όσο κι αν αυτό δεν αποτελεί τιμή για μια χώρα της ισχύος και της σημασίας των ΗΠΑ στις διεθνείς υποθέσεις.
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΧΩΡΩΝ ΜΕ ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Εάν το ερώτημα είναι για ποιον λόγο η Ελλάδα δεν ακολουθεί την ίδια συμπεριφορά, η απάντηση είναι ότι είναι εντελώς διαφορετικό μέγεθος σε πολλά επίπεδα, τουλάχιστον στα μάτια των αναλυτών των δυτικών χωρών.
Ωστόσο, από την απόλυτη δουλικότητα μέχρι την αδιαφορία έως υπονόμευση του ΝΑΤΟ που έχει επιλέξει συνειδητά η Τουρκία, υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες επιλογές, πολλές εκ των οποίων θα έπρεπε να επιδιώξει η ελληνική πλευρά.
Ο Ερντογάν θα το σκεφτόταν πολύ περισσότερο προτού προβεί στην αθλιότητα με τους στρατιωτικούς, εάν ήταν πεπεισμένος ότι από την ίδια μέρα η Ελλάδα θα είχε πολιτική ηγεσία με… κότσια να δώσει εντολή σοβαρής ανταπόδοσης, προβλέποντας διαπραγμάτευση στην οποία δεν προσέρχεσαι υπό το βάρος τετελεσμένου, θα έκανε άλλες σκέψεις.
Θα μπορούσε η Ελλάδα να απαντήσει με απαγωγή εντός τουρκικού εδάφους, χωρίς μάλιστα να το αρνείται π.χ. δυο ανωτάτων αξιωματικών τους οποίους θα έριχνε σε ένα μπουντρούμι, χωρίς καμία απολύτως κατηγορία, παραπέμποντάς τους να πληροφορηθούν το κατηγορητήριό τους από τον Ερντογάν.
Κι όποιος έλεγε «αυτή δεν είναι ευρωπαϊκή συμπεριφορά», η απάντηση είναι ότι ευρωπαϊκή συμπεριφορά επιδεικνύεις απέναντι σε Ευρωπαίους, όχι απέναντι σε ισλαμιστικά ανθρωποειδή που τελούν σε διεθνολογικώς ημιάγρια κατάσταση.
Έχοντας εξασφαλίσει κατευναστική συμπεριφορά από όλους όσοι αποφεύγουν να δουν την πραγματικότητα κατάματα, με αποτέλεσμα να αποθρασύνεται διαρκώς ο θρησκόληπτος Τούρκος, που δεν τον αφορούν τα περί καλών τρόπων, τους οποίους επιφυλάσσει μόνο για μουσουλμάνους. Κι ας παριστάνουν όλοι ότι δεν το ξέρουν.
Όντας ημιάγριος αντιλαμβάνεται τη γλώσσα της ζούγκλας. Κι αν επέλεγε ο «σουλτάνος» της κακιάς ώρας (σ.σ. αλήθεια, όλοι τόσο ηλίθιοι, απάνθρωποι και αδίστακτοι ήταν στην αιματοβαμμένη ιστορία του τουρκικού δήθεν «έθνους»;) να κλιμακώσει απειλώντας με πόλεμο και η χώρα διέθετε όσα έπρεπε με τον τρόπο που έπρεπε, θα ήξερε ότι θα διακινδύνευε θανατηφόρες περιπέτειες.
Εάν όμως όλα αυτά περιέγραφαν την ελληνική πραγματικότητα, να είστε βέβαιοι ότι ο Ερντογάν δεν θα αποτολμούσε καν να ασχοληθεί με τα δυτικά του σύνορα. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι θα τους συμπεριφέρονταν εντελώς διαφορετικά, διότι θα ήξεραν ότι διαθέτουν εναλλακτική, χώρα την οποία θα επεδίωκαν να συμπήξουν τρίτοι συμμαχία μαζί της.
ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΥΧΙΑ ΝΑ ΞΥΣΤΕΙΣ… ΕΙΝΑΙ ΔΙΟΤΙ ΕΠΕΛΕΞΕΣ ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ
Έτσι θα ήταν άλλη η εικόνα και στην ανατολική Μεσόγειο. Και μόνο η Ελλάδα να προέβαλε την εικόνα μιας χώρας που αντιλαμβάνεται σε ποια περιοχή του κόσμου την έχει καταδικάσει η γεωγραφία να ζει και λάμβανε όλα τα μέτρα για να προασπίσει την εθνική της κυριαρχία, όλα θα γινόντουσαν πολύ διαφορετικά.
Εάν η χώρα δεν είχε αυτοκαταστροφικές παρορμήσεις, με το έγκλημα να βαραίνει πολλούς, δεν θα είχε επιλέξει να μετατρέψει πολλούς στρατιωτικούς σε δημοσίους υπαλλήλους -στη νοοτροπία- και δεν έστελνε στη Βουλή, κατά πλειοψηφία, αντί των αρίστων τους ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ, τους αγράμματους και κάθε λογής γελοίους.
Τότε όμως θα μας έπαιρναν όλοι πολύ πιο σοβαρά, διότι δεν θα είχαν απέναντί τους μια χώρα η οποία τα περιμένει όλα από τους άλλους, μη έχοντας «νύχια να ξυστεί».
Άχρηστους βέβαια πολλαπλών χρωματικών αποχρώσεων, για να μη θεωρηθεί ότι μεροληπτούμε υπέρ του οποιουδήποτε, οι οποίοι μάλιστα ΔΕΝ θα πληρώσουν για την απαξίωση που επέβαλαν στις Ένοπλες Δυνάμεις που θα μπορούσε να αποδειχθεί μοιραία.
Και συνεχίζουν να μη λαμβάνουν στοιχειώδη μέτρα, ασχολούμενοι με ανθυπολεπτομέρειες, ενώ οι άμεσα εμπλεκόμενοι, αυτοί που θα κληθούν να παίξουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα σε περίπτωση σύγκρουσης, να βιώνουν τρομερή αγωνία, καθώς οι λένε σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι οι ίδιοι είναι «όμηροι» των διαθέσεων του καθένα, λιγότερο ή περισσότερο στα καλά του πολιτικού ανευθυνοϋπεύθυνου πολιτικού προϊσταμένου.
Το ερώτημα είναι γιατί και οι ίδιοι δεν μιλάνε, αλλά ρισκάρουν να βρεθούν στην κατάσταση την οποία προσπαθούν πάση θυσία να αποτρέψουν, με σημαντικά λιγότερα από όσα θα όφειλαν να έχουν στα χέρια τους. Δε μιλάνε, αφήνοντας ανεξέλεγκτη την δια δηλώσεων και διακηρύξεων, ιδιοτελούς -ή απλώς το προϊόν προσωπικής ανοησίας- πατριδοκαπηλεία, οπότε καθίστανται έμμεσα συνυπεύθυνοι.
Καταληκτικά, εάν η χώρα δε σοβαρευτεί κατεπειγόντως, είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα απαξιωθεί και αυτή η κρίσιμη μάζα στρατιωτικής ισχύος που ακόμα διαθέτει για να αισθάνεται σήμερα σιγουριά ότι εάν οι Τούρκοι εκτραπούν, η απάντηση μπορεί να είναι τέτοια που θα κάνει τον Ερντογάν να μετανιώσει για όσα έχει πει το βρωμόστομά του τελευταία.
Όπως όμως συμπεριφερόμαστε αγενώς απέναντι σε έναν άνθρωπο που απειλεί με τέτοιον τρόπο τα όσια και τα ιερά του Ελληνισμού, παρόμοια ή και ακόμα χειρότερα οφείλουμε απέναντι σε αυτούς που τα άφησαν έρμαια στις διαθέσεις αυτού του βαθύτατα διεφθαρμένου εκπροσώπου του ισλαμοφασισμού. Στα παλιά μας τα παπούτσια η πολιτική ορθότητα. Να συνεννοηθούμε μεταξύ μας πρώτα και στη συνέχεια αρχίζουμε τις ευγένειες.
Πηγή: defence-point.gr
