Ο πατήρ Ηλίας Διαμαντίδης ήταν ένας άγιος ιερέας από τον Πόντο, που γεννήθηκε το 1880 σε ένα χωριό της περιοχής Σουρμένων.
Από τα πολλά θαύματά του που έχουν γίνει γνωστά αναφέρουμε δύο χαρακτηριστικά:
Ένας Τούρκος, ονόματι Χουσεΐν, ζούσε στο σπίτι της κόρης του στην Μαχμουτία. Δίπλα τους έμενε ένας Διοικητής Αστυνομίας που η γυναίκα του ήταν τρελλή και την έδεναν με αλυσίδες. Ο Χουσεΐν τον λυπήθηκε και του είπε ότι υπάρχει ένας Έλληνας που μπορεί να θεραπεύση την γυναίκα του. Αμέσως ζήτησε να τον φέρη στο σπίτι του. Ο π. Ηλίας είπε να φέρουν την άρρωστη στο σπίτι της κόρης του Χουσεΐν. Εκεί επί δώδεκα ημέρες την διάβαζε, την σταύρωνε και μετά έγινε καλά και ήρθε στα λογικά της. Από τότε η Αστυνομία δεν τον ξαναενόχλησε. Ο Διοικητής έγινε κρυφά χριστιανός και ο π. Ηλίας βάπτισε όλη την οικογένεια του.
Τρεις Τούρκοι που ζούσαν στην Ρωσσία έμαθαν ότι ο πατήρ κάνει θαύματα και αποφάσισαν να τον σκοτώσουν ή να τον απαγάγουν και να σφραγίσουν την Εκκλησία. Πηγαίνοντας με τ’ άλογα τους τη νύχτα, ένας καβαλλάρης με άσπρο άλογο τους έκοβε τον δρόμο. Τ’ άλογα τους φοβήθηκαν και γύρισαν πίσω. Ήταν ο άγιος Γεώργιος που τους έδιωξε. Μετανοιωμένοι διηγήθηκαν το πάθημα τους στον π. Ηλία ζητώντας συγχώρηση.
Ο άγιος Ηλίας συχνά προφήτευε λέγοντας:
«Θα ‘ρθεί ένας καιρός που θα γίνουν οι άνδρες γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες.
Τότε θα πέσει μεγάλη κατάρα στον κόσμο.
Θα γίνει πόλεμος στην Κωνσταντινούπολη και ο Ρώσσος θα νικά· θα πάει ως τον Ευφράτη ποταμό.
Θ’ ανοίξει η Αγιά Σοφιά και θα λειτουργηθή. Ένας εξαδάκτυλος βασιλιάς θα είναι τότε».
Και έλεγε: «Ξύπνα Ρωσσία και δράξον τα όπλα σου». Δηλαδή έλα σε μετάνοια, σε πίστη και απόρριψε την αθεΐα.
(όλα τα παραπάνω προέρχονται από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμ. Α΄, 5η διήγηση).
Είναι φανερό ότι ο όσιος Ηλίας περιγράφει την σημερινή κατάσταση, όπου η ομοφυλοφιλία προσπαθεί να επιβληθεί στην κοινωνία μας ως κάτι το φυσικό. Το παράδειγμα με τον νόμο για την αλλαγή φύλου είναι χαρακτηριστικό.
Δυστυχώς κανείς από τους πολιτικούς δεν συνειδητοποιεί ότι τέτοιοι νόμοι προκαλούν την οργή του Θεού.
Αν θέλουμε, να μας λυπηθεί ο Θεός, ας μετανοήσουμε και ας επιστρέψουμε στις Ορθόδοξες ρίζες και αξίες μας.
Άνθρωποι που ζούσαν στην Σερβία, όταν έγιναν τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα (Βοσνία, Κόσοβο κ.λπ.), συνήθιζαν να λένε:
Όσοι μάχονταν την Εκκλησία, λες και όλα τα δεινά έπεφταν πάνω τους.
Αυτοί που ήταν κοντά στον Θεό, δεν πάθαιναν τίποτε. Η χάρις του Θεού τους προστάτευε.
