Ως Παγκόσμια Ημέρα καθιερώθηκε το 1998, κατόπιν πρωτοβουλίας της Ένωσης των Ευρωπαίων Βιομηχάνων Ζυμαρικών. Σκοπός της είναι η γνωστοποίηση στο κοινό σε παγκόσμια κλίμακα για τη γευστική και θρεπτική αξία τους.
Η ημερομηνία εορτασμού της μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς πραγματοποιείται σε ανάμνηση του πρώτου συνεδρίου της Ένωσης το 1995.
Τα ζυμαρικά έχουν υψηλή θρεπτική αξία αφού βρίσκονται στη βάση της Πυραμίδας της Μεσογειακής Διατροφής, γεγονός που συνιστά τη συχνή εβδομαδιαία κατανάλωση τους.
Σε αντίθεση με την πεποίθηση ότι τα ζυμαρικά παχαίνουν, μία κανονική μερίδα από μακαρόνια (100 γρ) περιέχει λιγότερο από 2 γραμμάρια λίπους. Ταυτόχρονα, τα ζυμαρικά έχουν πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε χοληστερόλη και νάτριο (αλάτι). Συνδυάζοντάς τα με σάλτσες λαχανικών, κόκκινο κρέας, πουλερικά ή ψάρια, μπορούν να αποτελέσουν ένα πλούσιο σε γεύση και χαμηλό σε θερμίδες γεύμα.
Ως Παγκόσμια Ημέρα καθιερώθηκε το 1998, κατόπιν πρωτοβουλίας της Ένωσης των Ευρωπαίων Βιομηχάνων Ζυμαρικών
Επίσης, είναι σημαντικό το γεγονός ότι τα ζυμαρικά μπορούν να καταναλωθούν από όλους, ακόμα και από την τρίτη ηλικία, λόγω του ότι είναι εύπεπτα, δεν χρειάζονται ιδιαίτερο μάσημα και είναι εύκολα και γρήγορα στην προετοιμασία.
Τα ζυμαρικά έχουν υψηλή θρεπτική αξία αφού βρίσκονται στη βάση της Πυραμίδας της Μεσογειακής Διατροφής
Η... ιστορία των ζυμαρικών
♦Η πρώτη αναφορά στην ύπαρξη των ζυμαρικών χρονολογείται γύρω στο 1.000 π.χ., στην αρχαία Ελλάδα, όπου η λέξη «λάγανον» περιέγραφε μία φαρδιά πλακωτή ζύμη από νερό και αλεύρι, την οποία έκοβαν σε λωρίδες.
♦Αυτή η ζύμη μεταφέρθηκε και στην Ιταλία από τους πρώτους Έλληνες έποικους στον 8ο αιώνα π.Χ περίπου, και έλαβε το όνομα «laganum», που στα λατινικά σημαίνει λαζάνια.
♦Στα μέσα του 15ου αιώνα βρέθηκε η πρώτη συμπληρωμένη συνταγή ζυμαρικών, και συγκεκριμένα στο βιβλίο του μάγειρα Martino da Como. Αργότερα συνταγές για ζυμαρικά συναντώνται και στα κείμενα του Bartolomeo Sacchi.
♦Μετά τον 15ο αιώνα τα μακαρόνια ξεκινούν να κατασκευάζονται και σε εμπορική βάση. Ωστόσο κατά τον 18ο αιώνα γνωρίζουν την μεγάλη τους άνθηση.
♦Η διαδικασία παραγωγής των ζυμαρικών ξεκινά από τα τέλη του 19ου αιώνα να αυτοματοποιείται και να εξαπλώνεται τόσο σε ολόκληρη την Ιταλία, όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο, κι από τότε μπορούμε να μιλάμε για την Βιομηχανία Ζυμαρικών.
♦Στις μέρες μας, τα ζυμαρικά αποτελούν ένα από τα βασικά διατροφικά προϊόντα πολλών λαών και σε όλο τον κόσμο, όπου άνθρωποι από διαφορετικές κουλτούρες απολαμβάνουν τις φημισμένες παραδοσιακές Ιταλικές συνταγές αλλά και χιλιάδες παραλλαγές τους, προσαρμοσμένες στις διατροφικές ιδιομορφίες και τα γούστα της κάθε χώρας.
Τα ζυμαρικά μπορούν να καταναλωθούν από όλους
Τα είδη των ζυμαρικών
Η ποικιλία των ζυμαρικών είναι τεράστια, αλλά πρώτα απ’ όλα τα διακρίνουμε με βάση το μήκος και το σχήμα τους.
Η πλειοψηφία των ζυμαρικών είναι φτιαγμένα από σιμιγδάλι και νερό. Όμως ζυμαρικά όπως οι ταλιατέλες και οι χυλοπίτες περιέχουν αβγά και γάλα που τα κάνουν πιο νόστιμα και, φυσικά, πιο παχυντικά. Από τα μακριά ζυμαρικά θα αναφέρουμε το σπαγγέτι και τη σπαγγετίνη (Νο 10), τα λεπτά (Νο 6) και τα χοντρά μακαρόνια (Νο 2) για παστίτσιο, το λιγκουίνι, το ταλιολίνι (λεπτή ταλιατέλα), το λαζανάκι, τις ταλιατέλες, τις παπαρδέλες, τα φετουτσίνι, τα μαλλιά αγγέλου, το φιδέ κ.ά.
Από τα κοντά ζυμαρικά, τα πιο δημοφιλή είναι οι πένες, οι βίδες, τα ριγκατόνι ή σέλινο, τα φιογκάκια ή φαρφάλες, οι αχιβάδες, τα κοχύλια, το κοφτό μακαρόνι, το κοφτό μακαρονάκι.
Η πρώτη αναφορά στην ύπαρξη των ζυμαρικών χρονολογείται γύρω στο 1000 π.χ., στην αρχαία Ελλάδα
Στα μικρά ζυμαρικά συγκαταλέγονται το κριθαράκι, το πεπονάκι, το ρυζάκι και το αστράκι. Μεγάλα ζυμαρικά είναι τα κανελόνια, τα πλατιά λαζάνια, τα κοχύλια και τα σαλιγκάρια που προορίζονται για γέμισμα. Υπάρχουν όμως και έτοιμα γεμιστά ζυμαρικά, με πιο γνωστά τα τορτελίνια και τα ραβιόλια.
Η ποικιλία των ζυμαρικών είναι τεράστια, αλλά πρώτα απ’ όλα τα διακρίνουμε με βάση το μήκος και το σχήμα τους
Κάποιες βιομηχανίες ζυμαρικών παράγουν και ζυμαρικά για παιδιά σε διαφορετικά σχήματα, γράμματα, αριθμούς αλλά και φιγούρες αγαπημένων ηρώων από δημοφιλή παιδικά κόμικ. Υπάρχουν, επίσης, ζυμαρικά χρωματιστά με βρασμένα και λιωμένα λαχανικά που τους δίνουν το χρώμα τους. Το σπανάκι, το καρότο, η ντομάτα και το παντζάρι είναι τα πιο συνηθισμένα.
Η πλειοψηφία των ζυμαρικών είναι φτιαγμένα από σιμιγδάλι και νερό
