Για πολύ καιρό το σύνδρομο ήταν μια σιωπηρή επιδημία, παρότι αποτελεί την πιο συχνή ενδοκρινική διαταραχή και μία από τις κυριότερες αιτίες υπογονιμότητας στις γυναίκες.
Η καθυστερημένη διάγνωση και η ελλιπής θεραπεία ενέχουν σοβαρούς κινδύνους, αφού το σύνδρομο μπορεί να έχει απειλητικές επιπλοκές, όπως διαβήτη τύπου 2, καρδιαγγειακά νοσήματα και καρκίνο του ενδομητρίου.
Παρότι όμως είναι μία από τις πιο συχνές διαταραχές και έχει τόσο σοβαρές επιπλοκές, εξακολουθεί να αποτελεί μία από τις πιο παραμελημένες παθήσεις.
Υπολογίζεται ότι το 50-70% των γυναικών που πάσχουν από αυτό θα έχουν τουλάχιστον μία λανθασμένη διάγνωση έως ότου μάθουν τι τους συμβαίνει, ενώ στο σχεδόν 35% των περιπτώσεων, περνούν περισσότερο από 2 χρόνια και η γυναίκα συμβουλεύεται τουλάχιστον 3 γιατρούς έως ότου γίνει σωστή διάγνωση.
Τα συμπτώματα
Για να γίνει η διάγνωση του συνδρόμου, η γυναίκα πρέπει να έχει δύο από τρία πιθανά συμπτώματα.
Τα συμπτώματα αυτά είναι:
- Χρόνιες διαταραχές του έμμηνου κύκλου (διαταραχές της ωορρηξίας). Η γυναίκα μπορεί, λ.χ., να έχει εμμηνόρροια κάθε 35 μέρες ή σπανιότερα, να μην έχει καθόλου έμμηνο ρύση για μερικούς μήνες ή να έχει παρατεταμένη περίοδο με πολύ μικρή ή πολύ μεγάλη απώλεια αίματος.
- Χρόνια υπερανδρογοναιμία (υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης στο αίμα).
- Χαρακτηριστική πολυκυστική μορφολογία ωοθηκών (πολλαπλές κύστεις στις ωοθήκες). Οι κύστεις προκαλούνται από την υπερπαραγωγή των ανδρογόνων.
Το περίπου 50% των γυναικών με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών έχουν επίσης πολλά ή λίγα περιττά κιλά (υπέρβαρες ή παχύσαρκες). Μπορεί επίσης να έχουν ακμή, αυξημένη τριχοφυΐα σε τμήματα του σώματος που φυσιολογικά θα έπρεπε να μοιάζουν άτριχα (π.χ. πρόσωπο, στήθος) και ανδρικού τύπου αλωπεκία.
Η διατροφή
Η προσεγμένη διατροφή είναι σημαντική για τη διαχείριση του συνδρόμου και οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν ορισμένα τρόφιμα, να προτιμούν ορισμένα άλλα και να φροντίζουν να προσλαμβάνουν επαρκείς ποσότητες από σημαντικά θρεπτικά συστατικά.
Στα τρόφιμα που πρέπει να αποφεύγουν συμπεριλαμβάνονται οι επεξεργασμένοι υδατάνθρακες (π.χ. τρόφιμα με άμυλο, τρόφιμα και ροφήματα με ζάχαρη, λευκό ψωμί, λευκά ζυμαρικά κ.λπ.) και τα τρόφιμα που προάγουν την φλεγμονή (π.χ. τηγανητά, ζωικής προέλευσης τρόφιμα με κορεσμένα λιπαρά όπως το κόκκινο κρέας και τα προϊόντα κρέατος κ.λπ.).
Στα τρόφιμα που πρέπει να προτιμούν συμπεριλαμβάνονται τρόφιμα πλούσια σε φυτικές ίνες (π.χ. δημητριακά ολικής χωρίς προσθήκη ζάχαρης, όσπρια, λαχανικά), άπαχες πρωτεΐνες (π.χ. ψάρια), αντιφλεγμονώδη τρόφιμα και μπαχαρικά (π.χ. ντομάτες, κουρκουμάς, κανέλα).
Πολύ σημαντικό είναι επίσης να έχει η γυναίκα αυξημένη φυσική δραστηριότητα, αφού έχει βρεθεί πως ο συνδυασμός της αυξημένης κινητικότητας με την προσεγμένη διατροφή ελαττώνει την αντοχή στην ινσουλίνη. Συνιστώνται τουλάχιστον 150 λεπτά φυσικής δραστηριότητας την εβδομάδα.
