Σε ένα μικρό, πολύχρωμo σπίτι στην ανατολική ακτή της Ινδίας, η G. Sonali Reddy μαγειρεύει και ταΐζει τα μικρότερα αδέλφια της τη μέρα και τους βάζει για ύπνο τη νύχτα, ελπίζοντας να πως θα τα βοηθήσει να ξεπεράσουν τους φόβους τους, όπως θα έκανε και η μητέρα της.
Η Sonali, ακόμα παιδί στα 14 της, είναι ο προστάτης της οικογένειάς της. Πριν από μερικά χρόνια, ο πατέρας της έβαλε τέλος στη ζωή του αφού η επιχείρησή του κατέρρευσε οικονομικά. Τότε τον Μάιο, η μητέρα της, η Sabita, κόλλησε κοροναϊό ενώ η πανδημία σάρωσε την Ινδία.
Μέσα σε λίγες ώρες, αφού έφτασε στο πλησιέστερο νοσοκομείο καθώς είχε ανάγκη από οξυγόνο, η κυρία Reddy ήταν νεκρή.
«Η μητέρα μου μας κρατούσε ασφαλείς, όπως κάνει μια ομπρέλα, από τη ζέστη και τη βροχή της ζωής», περιγράφει η Sonali στους New York Times, συγκρατώντας τα δάκρυα της. «Φαντάζομαι ότι είναι κοντά μου. Αυτό με κάνει να συνεχίζω».
