του Βασίλη Σαϊσανά
Μετά την μεγαλειώδη νίκη των Ελλήνων στο Βαλτέτσι ο Κεχαγιάμπεης ήθελε να αντιστρέψει την αρνητική κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στις τάξεις των Οθωμανών. Για τον σκοπό αυτό αποφάσισε να επιτεθεί στο ελληνικό στρατόπεδο των Βερβένων που πίστευε ότι θα το καταλάβει εύκολα επειδή ήταν απομονωμένο σε σχέση με τα υπόλοιπα ελληνικά στρατόπεδα που είχαν συσταθεί για την πολιορκία της Τριπολιτσάς και άρα περισσότερο ευάλωτο.
Η κατάληψη των Βερβένων εξυπηρετούσε τα επιχειρησιακά σχέδια των Τούρκων καθώς θα διευκόλυνε τις διαβάσεις για την εισβολή τόσο στην Μεσσηνία και τον Μυστρά όσο και στο Άργος και την Κόρινθο.
Ο Κεχαγιάμπεης εκστράτευσε με 4.000 άνδρες τους οποίους χώρισε σε 3 φάλαγγες. Η μία εξ αυτών είχε κατεύθυνση δράσης το χωριό των Δολιανών, η κατάληψη του οποίου θα εξασφάλιζε την υπερφαλάγγιση των Βερβένων. Τα άλλα τμήματα της Φάλαγγας κινούνταν εναντίον των Βερβενων και ενός μικρού οικισμού του Δραγουνίου το οποίο δέχτηκε επίθεση κυρίως από ιππικό.
Την υπεράσπιση των Δολιανών ανέλαβε ο Νικηταράς που είχε μεταβεί στην περιοχή με εντολή του Κολοκοτρώνη για επιχειρησιακούς λόγους. Ο Νικηταράς οχυρώθηκε μαζί με τα ελληνικά στρατεύματα και τους ντόπιους Δολιανίτες στα σπίτια του οικισμού για να δώσουν μάχη με του εισβολείς.
Οι Τούρκοι θα επιτεθούν στα Δολιανά μαζί με το ιππικό που είχε καταφέρει να εξουδετερώσει την μικρή δύναμη υπό τον Αγιαννίτη Γεωργάκη Διγενή που υπερασπιζόταν το Δραγούνι.
Οι Έλληνες πολεμώντας με θάρρος και αυταπάρνηση θα καταφέρουν να αποκρούσουν τους Τούρκους προξενώντας τους συντριπτικές απώλειες.
Στην μάχη θα διακριθεί για τον ηρωισμό του ο Νικηταράς που έκτοτε θα προσφωνείται Τουρκοφάγος. Οι Έλληνες Επαναστάτες κέρδισαν ακόμα μία νίκη λίγες μέρες μετά από αυτήν στο Βαλτέτσι τονώνοντας ακόμα περισσότερο το φρόνημα τους. Η κατάληψη της Τριπολιτσάς ήταν προ των πυλών.