Όπως γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος, Μέχρι τον θάνατο του το 1968- που τον βρήκε απομονωμένο μακριά από φίλους και συναδέλφους- προσπαθούσε να αποτινάξει από το όνομα του την ντροπή και να αποδείξει ότι δεν ήταν ο υπεύθυνος της τραγωδίας στο Περλ Χάρμπορ που στοίχισε την ζωή σε 2.403 αξιωματικούς και ναύτες και κατέστρεψε 19 πλοία μεταξύ των οποίων 8 θωρηκτά και 188 αεροπλάνα!
Ήταν ο διοικητής του στόλου του Ειρηνικού με έδρα την Χαβάη που δέχθηκε την ιαπωνική επίθεση, ενέργεια η οποία οδήγησε στην συνέχεια την Αμερική στον πόλεμο.
Κατηγορήθηκε ότι αγνόησε τις προειδοποιήσεις και την ώρα που οι Ιάπωνες ισοπέδωναν τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, εκείνος… έπαιζε γκολφ!
Εν μέρει η κατηγορία ήταν σωστή!
Δεν έδωσε σημασία στην προειδοποίηση του Έλληνα πλοιάρχου ΄Ελις Μ. Ζαχαριά που λίγες μέρες πριν το επιχειρήσουν οι Ιάπωνες, προειδοποίησε τους ανωτέρους του γι αυτό το ολέθριο χτύπημα.
Το τέλος του ναυάρχου ως αξιωματικού, ήταν οδυνηρό και εξευτελιστικό.
Αποπέμφθηκε από την θέση του άμεσα, αποστρατεύτηκε με συνοπτικές διαδικασίες και παραπέμφθηκε στο Ναυτοδικείο.
Αντικαταστάθηκε με ναύαρχο δυο αστέρων, πέρασε στο περιθώριο, κλείστηκε στο σπίτι του και στον εαυτό του και μέχρι το τέλος έμεινε με το στίγμα.
Επί προεδρίας Ομπαμα, τα εγγόνια του προσπάθησαν να αποκαταστήσουν το όνομα του αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν μια δήλωση του τότε αντιπρόεδρου Μπαιντεν που χαρακτήρισε τη μεταχείριση του Κιμέλ «τη μεγαλύτερη αδικία στη στρατιωτική ιστορία των ΗΠΑ».
Όσο για τον ελληνικής καταγωγής πλοίαρχο Ζαχαριά, η ιστορία δεν ασχολήθηκε ξανά μαζί του!…
ΤΑ ΛΑΘΗ
Οι Η.Π.Α. πίστευαν ότι μια αεροπορική επίθεση με τορπίλες κατά ελλιμενισμένων πλοίων ήταν αδύνατη για ποικίλους λόγους (ρηχά νερά, ισχυρή αεράμυνα, λιγότερος από τον απαιτούμενο χρόνο για να οπλίσουν οι τορπίλες, κ.λ.π.).
Δεν έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στη Βρετανική επιδρομή κατά του Ιταλικού ναυτικού, στον Τάραντα, όπου Βρετανικά τορπιλοπλάνα προσέγγισαν και έπληξαν Ιταλικά πλοία, μέσα στο ναύσταθμό τους. Αντίθετα, οι Ιάπωνες μελέτησαν το πάθημα του συμμάχου τους και αξιοποίησαν τα διδάγματα υπέρ τους.
Τα σημάδια ότι ένα μεγάλο πλήγμα επέκειτο ήταν αρκετά και, ως ένα βαθμό, ξεκάθαρα. Ειδικότερα:
Το I.J.N., το Νοέμβριο του 1941, είχε αλλάξει τον κώδικά του 2 φορές μέσα σε ένα μήνα, ενώ τέτοιες αλλαγές γίνονταν, συνήθως για λόγους ασφαλείας, μία φορά το εξάμηνο.
Οι μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α. γνώριζαν ότι επιφανείς Ιάπωνες κάτοικοι της Χαβάης έστελναν, ανά τακτά διαστήματα, μέσω τηλεφώνου, πληροφορίες στο Τόκιο, σχετικά με τη διάταξη και τον τύπο των πλοίων που ναυλοχούσαν στο Pearl Harbor.
Κατά την διάρκεια των διπλωματικών επαφών Ιαπωνίας-Η.Π.Α. στην Ουάσινγκτον, το σώμα πληροφοριών του Στρατού ήταν σε θέση να διαβάζει όλα τα μηνύματα μεταξύ των Ιαπώνων διπλωματών και της κυβερνήσεώς τους, καθώς είχε καταφέρει να σπάσει τον Ιαπωνικό “Πορφυρό” κώδικα.
Έτσι, λίγες ώρες πριν την επίθεση, είχε καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει μήνυμα που, μεταξύ άλλων, έλεγε «καταστρέψτε μηχανή κωδικοποίησης, κάψτε απόρρητα έγγραφα και ετοιμαστείτε για διακοπή των συνομιλιών».
Ακόμα, όμως, κι αν δεχτούμε ότι τα παραπάνω σημάδια δεν ήταν αρκετά ξεκάθαρα, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τις στρατιωτικού τύπου ενδείξεις που υπήρχαν, όσο και για τα απαράδεκτα (έως εγκληματικά) λάθη που έγιναν.
Η ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ
Την περίοδο πριν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (Η.Π.Α.) δε διέθεταν μια εθνική υπηρεσία πληροφοριών.
Υπήρχε η Υπηρεσία Πληροφοριών Στρατού και η Υπηρεσία Πληροφοριών Ναυτικού.
Και οι δύο βρίσκονταν σε εμβρυακό στάδιο, με ελλειπή μέσα και χρηματοδότηση, αλλά και υποστελέχωση.
Ο λόγος έγκειται στο ότι το Γενικό Επιτελείο δεν είχε εκτιμήσει σωστά τη σπουδαιότητα των πληροφοριών, ως μέσο αποτροπής και εκτίμησης των κινήσεων του αντιπάλου.
Ως εκ τούτου, ήταν αρκετά δύσπιστο ως προς τις υπηρεσίες αυτές, και προτιμούσε να επενδύει στην παραγωγή οπλικών συστημάτων.
Εκτός αυτού, οι δύο υπηρεσίες ανήκαν σε διαφορετικούς κλάδους.
Η απουσία κάποιου συνδέσμου σημαίνει πως δε συνεργάζονταν μεταξύ τους, ενώ αρκετές φορές οι ενέργειές τους ήταν ανταγωνιστικές, μέχρι σημείου η μια υπηρεσία να αποκρύπτει πληροφορίες που είχε συλλέξει από την άλλη.
Όλα αυτά θα άλλαζαν μετά τη νικηφόρα, για τους Αμερικανούς, ναυμαχία του Midway.
Στα αρχεία του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού ωστόσο,, μέσα στο υλικό της Ανακριτικής επιτροπής για την τραγωδία του Περλ Χάρμπορ, βρέθηκε πριν από τριάντα χρόνια το υπόμνημα που έστειλε στον ναύαρχο Χάσμπαντ Κίμμελ (Husband Kimmel) διοικητή της βάσης στη Χαβάη.
Με το έγγραφο προειδοποιούσε, ότι οι Ιάπωνες θα άρχιζαν τον πόλεμο εναντίον των Αμερικανών με αιφνιδιαστική επιδρομή εναντίον της βάσεως, πιθανότητα το πρωί Κυριακής που όλοι αργούν και τα μέτρα ασφαλείας είναι χαλαρά.
Ο Ελις ( Ηλίας) Ζαχαριάς, μανιάτικης καταγωγής, γεννήθηκε στη Φλόριντα την 1-1-1890. Ο πατέρας του, μετανάστης μέσω Γερμανίας στις ΗΠΑ, ήταν απόγονος του καπετάν Ζαχαριά, αγωνιστή της Επανάστασης του ’21.
Φοίτησε στη Ναυτική Ακαδημία και το 1920 στάλθηκε στην Ιαπωνία, όπου έμαθε τα ιαπωνικά κι εξοικειώθηκε με το λαό και τον πολιτισμό του.
Ο Ζαχαριάς, αφού εκπαιδεύτηκε στην κατασκοπεία, ξαναγύρισε στην Ιαπωνία όπου ανέλαβε υποδιοικητής των μυστικών υπηρεσιών του Ναυτικού προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες.
Χρησιμοποιήθηκε στις προπαγανδιστικές εκπομπές, ενώ κατόρθωσε να σπάσει κώδικες και να αποκωδικοποιήσει σήματα των Ιαπώνων συλλέγοντας σημαντικές πληροφορίες.
Στην αναφορά του εφιστούσε την προσοχή του ναυάρχου Kimmel στο γεγονός, ότι στην Ουάσιγκτον βρίσκονταν την εποχή εκείνη δύο ιάπωνες επίσημοι απεσταλμένοι, οι Νομούρα και Κουρούζου για να… αποκοιμίσουν την αμερικανική κυβέρνηση.
Όταν ο τρίτος απεσταλμένος -σημείωνε ο Ζαχαριάς- ο πρεσβευτής στο Περού Τατσούγκι Σακαμότο φθάσει στην Ουάσινγκτον, τότε θα ξεσπάσει και ο πόλεμος.
Και πράγματι, ο Σακαμότο πήγε στην Ουάσινγκτον στις 3 Δεκεμβρίου και έφυγε στις 5.
Τα ξημερώματα της 7ης Δεκεμβρίου, ο ναύαρχος Γιαμαμότο στέλνει μια αρμάδα που συνόδευε 6 αεροπλανοφόρα με 423 αεροπλάνα.
Ο Ζαχαριάς διαπιστώνει τις πυκνές επείγουσες διαταγές στον ιαπωνικό στόλο και ενημερώνει τους προϊσταμένους του.
Στις 7 και 20΄, 70 μίλια μακριά, στο ακρωτήριο Οάχου, καθώς τα ιαπωνικά αεροπλάνα πλησίαζαν, ο ναύτης Έλιοτ, βλέπει έκπληκτος πλήθος αεροπλάνων στην οθόνη του ραντάρ!
Ξυπνά αμέσως τον αξιωματικό υπηρεσίας υπολοχαγό Τάϋλορ κι εκείνος του λέει: «Forget it», (ξέχασέ το), μια φράση που θα μείνει στην ιστορία.
Νόμιζε ότι επρόκειτο για άσκηση.
Στο Περλ Χάρμπορ, ο 59χρονος ναύαρχος Κίμμελ, αμέριμνος κι έτοιμος να παίξει γκολφ, ακούει έξω από το σπίτι του, τις εκρήξεις στο λιμάνι…
Μέσα σε μία ώρα, ο αιφνιδιασμός των Ιαπώνων είχε πετύχει.
Τα αεροπλάνα ανενόχλητα κατά κύματα κατέστρεψαν τα περισσότερα πλοία, εκτός από το καταδρομικό Σώλτ Λέϊκ στο οποίο επέβαινε ο Ζαχαριάς και περιπολούσε 200 μίλια μακριά.
Μετά την επιτυχία, ο υπεύθυνος για την επίθεση πλοίαρχος Φουσίντα, στέλνει το μήνυμα στον ναύαρχο Γιαμαμότο.
«Τόρα- Τόρα Τόρα», δηλαδή «Τίγρης, Τίγρης Τίγρης»…
Τον σχεδιασμό της Ιαπωνικής επίθεσης, γνώριζε από τις μυστικές υπηρεσίες ο Ουίνστων Τσόρτσιλ.
Tα απόρρητα αρχεία του Φόρεϊν Όφις αποκαλύπτουν, ότι, προτίμησε να σιωπήσει, για να εξαναγκασθεί να ξυπνήσει από το λήθαργο ο γίγαντας Αμερική και να μπει στον πόλεμο… Τηλεφώνησε μάλιστα μετά στον πρόεδρο Ρούζβελτ και τον άκουσε να λέει:
«Τώρα βρισκόμαστε μαζί στο ίδιο καράβι», εννοούσε στον πόλεμο!
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ!
Ο ΄Ελις Ζαχαριάς, ψηλός ξερακιανός, με σύζυγο την Κλάρα Μίλερ, έκανε παρέα με το Έλληνα ναύαρχο Λεοντόπουλο, ναυτικό ακόλουθο στην Ουάσινγκτον.
Κι όταν αποστρατεύτηκε το 1946 με το βαθμό του υποναύαρχου, έπινε ελληνικό καφέ με τον ανταποκριτή της «Ακροπόλεως» Άρη Αγγελόπουλο.
Ο Ζαχαριάς πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 27-6-1961 και τάφηκε στο κοιμητήριο του Άρλινγκτον.
