Οι σχέσεις της Γερμανίας με το Ισλάμ είναι παλαιότατες, αν και οι προελαύνοντες Οθωμανοί κατόρθωσαν να φτάσουν μόνο μέχρι τη Βιέννη (πολιορκίες 1529 και 1683). Ωστόσο το Κοράνι κατόρθωνε να καταλάβει τις καρδιές και τα μυαλά των σημαντικότερων εκπροσώπων της πνευματικής γερμανικής ελίτ, όπως μαρτυρούν οι εκμυστηρεύσεις των Γκαίτε* και Νίτσε*.(Αυτούς που η ελληνική πνευματική και πολιτική, τους σεμνύνεται τόσο ώστε, τους έχει εισαγάγει και στα σχολικά αναγνώσματα)
Ηταν τότε που οι Γερμανοί διανοούμενοι αρνούνταν τον ειρηνοποιό Χριστό και προσκυνούσαν τον πολέμαρχο Μωάμεθ, πετούσαν το Ευαγγέλιο στον κάλαθο των αχρήστων και ασπάζονταν το Κοράνι. Ηταν τότε που τα σκοτάδια, που τα ονόμασαν «Φώτα», κατέκλυζαν τη Γερμανία και ολόκληρη την Ευρώπη. Αργότερα ήρθε ο Χίτλερ, χέρι-χέρι με το παγκόσμιο Ισλάμ, οι εκατόμβες των νεκρών, μαζί με τις μαζικές καταστροφές, το αίμα, τα δάκρυα και τον πόνο … Ε.Δ.Ν.]
Bόσνιοι μουσουλμάνοι στρατιώτες στην υπηρεσία της ναζιστικής Γερμανίας κατά το 2ο Π.Π. Δυο γενιές αργότερα η Γερμανία, μέσω ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, θα πρωταγωνιστήσει ώστε οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου να αποκτήσουν ανεξαρτησία. (Rue des Archives/Rue des Archives/Tallandier)
Περίπου δύο εκατομμύρια αλλοδαποί πολέμησαν στο γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, από τους οποίους δεκάδες χιλιάδες στις τάξεις του Waffen SS. Οι λόγοι τους ήταν ποικίλοι. Για τους σοβιετικούς κρατούμενους, ήταν ο μόνος τρόπος να ξεφύγουν από το θάνατο λόγω πείνας και κρυολογήματος στα στρατόπεδα κρατουμένων και να λιποτακτήσουν το συντομότερο δυνατό. Υπήρξε επίσης η έλξη οικονομικών πλεονεκτημάτων και η σύγχρονη εικόνα που μεταδίδουν οι μονάδες SS. Για μια μειονότητα υπήρχαν πολιτικοί λόγοι: αντι-κομμουνισμός, εχθρότητα στη σοβιετική εξουσία της ΕΣΣΔ, η έλξη ενός «μυστικισμού» της καθαρότητας της φυλής και της ιδανικής κοινωνίας. Ο ναζισμός ήταν πράγματι μια ουτοπία του τέλειου κόσμου μιας ανθρωπότητας συμφιλιωμένης με τον εαυτό της μόλις απελευθερωθεί από τα ανεπιθύμητα στοιχεία της: Εβραίους, κομμουνιστές και υλιστές καπιταλιστές. Χωρίς τη βοήθεια αυτή των αλλοδαπών, η Γερμανία θα είχε χάσει τον πόλεμο από το 1943.
Αλλά η συμμετοχή μουσουλμάνων στη ναζιστική πολεμική μηχανή ήταν άλλου είδους και πολύ πιο βαθιά, όπως μελέτησε ο βρετανός ιστορικός David Motadel στο βιβλίο του Οι μουσουλμάνοι και η ναζιστική πολεμική μηχανή. Στην προώθησή τους στη Γιουγκοσλαβία καθώς και στις μουσουλμανικές περιοχές της ΕΣΣΔ, τα γερμανικά στρατεύματα εξεπλάγησαν από την ενθουσιώδη υποδοχή των μουσουλμανικών πληθυσμών. Υπήρχαν βέβαια οι τοπικές συγκρούσεις, εχθρότητα προς τους ορθόδοξους Σέρβους εξαιτίας της άρνησης δημιουργίας του βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, εχθρότητα των Τατάρων της Κριμαίας στη σοβιετική εξουσία, παραδοσιακός αντισημιτισμός του Ισλάμ. Το Ισλάμ δεν ήταν το μόνο επειδή το φασιστικό κράτος των Ουστάσι, το οποίο στηριζόταν στην Καθολική Εκκλησία, δεν ήταν άσχετο με τη σφαγή των εβραϊκών πληθυσμών και δεν χαιρέτισε την υποστήριξη των Ναζί στους Μουσουλμάνους των Βαλκανίων.
Αλβανοί Τσάμηδες στις τάξεις του γερμανικού στρατού της κατοχής διέπραξαν εγκλήματα σε βάρος Ελλήνων.
Η σχέση μεταξύ του Ισλάμ και του ναζισμού ήταν κάτι περισσότερο από μια συγκυριακή και ευκαιριακή συμμαχία: ήταν μια πραγματική ιδεολογική γοητεία, μια πραγματική ιστορία αγάπης. Για τους Ναζί η ιδέα του χαλιφάτου ήταν παρόμοια με την εθνικοσοσιαλιστική fuhrerprinzip. Από το 1943, το NSDAP [το Εθνοσοσιαλιστικό Κόμμα] δέχτηκε επισήμως στις τάξεις της τους οπαδούς του Ισλάμ. Κάθε κριτική στο Ισλάμ απαγορεύτηκε στο Τρίτο Ράιχ, το οποίο έκτισε τζαμιά και δημιούργησε εκπαιδευτικά ιδρύματα για ιμάμηδες επιφορτισμένους να διδάξουν στους μουσουλμάνους ότι ο Φύρερ ήταν συνέχεια του προφήτη. Επαυσαν να αποκαλούνται αντισημίτες, μιας και οι Άραβες ήταν Σημιίτες, και άρχισαν να αποκαλούνται αντι-Εβραίοι. Ο Χίτλερ και ο Χίμλερ έβλεπαν στο Ισλάμ μια «θρησκεία ανδρών» διαπνεόμενη από «μια ισχυρή αρρενωπή και πολεμική πίστη». Ο Χίτλερ θεωρούσε ότι η νίκη του Κάρολου Μαρτέλου το 732*** εναντίον των Αράβων είχε προκαλέσει την διάσπαση της Ευρώπης, της οποίας το Ισλάμ θα διασφάλιζε την ενότητα, ενώ ο χριστιανισμός, μια μαλακή θρησκεία, συνέβαλε στη μείωση του ρόλου των Γερμανών.
Το βιβλίο του βρετανού ιστορικού, David Motadel, δεν είναι δοκίμιο, αλλά καρπός μιας έρευνας δέκα ετών από πολύ πλούσιες πηγές, ουσιαστικά Γερμανικές, χωρίς καμία ιδεολογική προκατάληψη. Πρόκειται για σπουδαίο βιβλίο ιστορίας, όπως τονίζει ο Christian Ingrao στον πρόλογο του.
Είναι περίεργο να σημειώσουμε ότι πολλοί επικριτές αυτού του βιβλίου ενδιαφέρονται για την εξιλέωση του Ισλάμ, αποδεικνύοντας ότι η προσέγγιση μεταξύ Ισλάμ και Ναζισμού είναι ανοιχτή πληγή.
Η ναζιστική πολιτική απέτυχε, πρώτον επειδή έχασε τον πόλεμο, αλλά και επειδή βασιζόταν σε μια εξωπραγματική πανισλαμιστική αντίληψη του μουσουλμανικού κόσμου.
Οι προσπάθειες ανεύρεσης μουσουλμανικών στρατευμάτων στο Μαγκρέμπ απέτυχαν και είναι γνωστό ότι ο βασιλιάς του Μαρόκου Μοχάμεντ Β - τότε γαλλικό προτεκτοράτο - αρνήθηκε να εφαρμόσει την πολιτική [των δοσίλογων] του Βισύ, που επέβαλε το κίτρινο αστέρι στους Εβραίους.
Η πολιτική αυτή δεν εγκαταλείφτηκε από όλους, καθώς ο μεγάλος μουφτής Ελ Χουσεϊνί της Ιερουσαλήμ, ο οποίος πέρασε πολλά χρόνια στη Γερμανία για να ενισχύσει αυτή την πολιτική του καθεστώτος, κατόρθωσε να διαφύγει από τη Γερμανία, μέσω της Ελβετίας, στο Κάιρο με τη βοήθεια των Αμερικανών με στόχο τη χρησιμοποίηση της εχθρότητας του Ισλάμ προς τον κομμουνισμό, για να προετοιμάσουν τον ψυχρό πόλεμο. Ο Ελ Χουσεϊνί συνέβαλε στην άνοδο των Αδελφών μουσουλμάνων, οι οποίοι εντούτοις τον περιθωριοποίησαν.
Είναι ενδιαφέρον να τονίσουμε ότι αν το πανισλαμικό όραμα των ναζιστών δεν ολοκληρώθηκε τότε, βρίσκεται σήμερα στην καρδιά της ιδεολογίας του χαλιφάτου που ανέπτυξε το Daech.
Ένας κακόπιστος θα μπορούσε να κάνει έναν παραλληλισμό μεταξύ της δήλωσης του Ζαν-Λυκ Μελανσόν (το 2012, στην οποία αποδοκιμάζει τη νίκη του Κάρολου Μαρτέλου το 732***) "... Αν μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τους αιώνες σκοταδισμού στους οποίους μας καταδίκασε ο έλεγχος της Εκκλησίας στη χριστιανική Δύση, αν μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει τη συνεισφορά των αραβικών, αραβο-ανδαλουσιανών πολιτισμών ... » με την άποψη του Χίτλερ, που παραθέτει ο Μοταντέλ « Το κακό με μας είναι ότι έχουμε κακή θρησκεία (...) Η μωαμεθανική θρησκεία (...) μας ταιριάζει πιο πολύ από τον Χριστιανισμό. Γιατί ο Χριστιανισμός να έχει τόση ανεκτικότητα και αναποφασιστικότητα;". Είναι το σύγχρονο Ισλάμ, που εκφράζεται από τους Αδελφούς μουσουλμάνους οι οποίοι σκοπεύουν να υποτάξουν τον Χριστιανισμό στα δόγματα του, μια επιστροφή αυτού του ιστορικού δεσμού μεταξύ ισλαμισμού και ναζισμού; Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Mελανσόν, ηγέτης των "Ανυπότακτων" θα έκανε καλά να θυμάται ότι Ισλάμ σημαίνει ακριβώς "υποταγμένος".
*Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε (1749- 1832): «Το Ισλάμ εκφράζει κατά τον καλύτερο τρόπο τις ιδέες μου… Διαβάζοντας το Κοράνι, στην αρχή…μας απωθεί. Αλλά ξαφνικά μας γοητεύει, μας εκπλήσσει και τελικά επιβάλλει το σεβασμό μας. Το ύφος του, σε αρμονία με το περιεχόμενο και τον αντικειμενικό του σκοπό, είναι αυστηρό, μεγαλοπρεπές, τρομερό, υπέροχο για πάντα…Το βιβλίο αυτό θα συνεχίσει να ασκεί ισχυρή επιρροή στους καιρούς που έρχονται.»
**Φρειδερίκος Νίτσε (1844 - 1900): "Ο χριστιανισμός μας αποστέρησε τον πλούτο του αρχαίου πολιτισμού και αργότερα μας αποστέρησε από εκείνο του ισλαμικού πολιτισμού. Ο θαυμάσιος ισλαμικός πολιτισμό της Ισπανίας - κατά βάθος πιο κοντά σε μας, ανταποκρινόμενος περισσότερο απ’ ό,τι η Ρώμη και η Ελλάδα στην αίσθησή μας και την καλαισθησία μας - καταπατήθηκε (και προτιμώ να μη σκέφτομαι από ποια πόδια!)
- Γιατί;
Επειδή γεννήθηκε από αριστοκρατικά ένστικτα, από αρρενωπά ένστικτα, επειδή έλεγε ναι στη ζωή, και επιπλέον είχε τις έξοχες λεπτότητες της ισλαμικής ζωής! ... Οι σταυροφόροι αργότερα πολέμησαν κάτι στο οποίο πριν καλύτερο θα ήταν να βάλουν εδαφιαία μετάνοια [...]
Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα όπως είναι!
Oι σταυροφορίες; Μια πειρατεία μεγάλης κλίμακας και τίποτα περισσότερο! [...] Η γερμανική αριστοκρατία απουσιάζει σχεδόν από την ιστορία του ανώτερου πολιτισμού: μαντεύουμε την αιτία ... Χριστιανισμός και αλκοόλ - τα δύο μεγάλα μέσα διαφθοράς ... Δεν τίθεται δίλημμα επιλογής μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανισμού, ούτε μεταξύ Αραβα και Εβραίου.
Η απάντηση δίνεται εκ των προτέρων: εδώ, δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογής… "Πόλεμος μέχρι θανάτου με τη Ρώμη! Ειρήνη και φιλία με το Ισλάμ ". Αυτό αισθάνθηκε, αυτό έκανε αυτό το μεγάλο πνεύμα, η μοναδική ιδιοφυΐα μεταξύ των Γερμανών αυτοκρατόρων ο Φρειδερίκος ο 2ος. Αν το Ισλάμ αψηφά τον Χριστιανισμό, έχει χίλιες φορές δίκαιο: το Ισλάμ προϋποθέτει άνδρες αρρενωπούς σε όλα».
του David Motadel, καθηγητή διεθνούς ιστορίας στη London School of Economics
Mετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος Πηγή: aktines.blogspot.com
