Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης τα πέρασε σε ένα μικρό και φτωχικό κελί, στην αυλή της εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων στου Ψυρρή.
Στην Αθήνα του 19ου αιώνα παντού υπήρχαν αυλές με λυτά και πτωχικά σπίτια μέσα. Σε μία από αυτές τις «αυλές των θαυμάτων» στη σημερινή περιοχή του Ψυρρή, μέσα σε ένα μικρό κελί έζησε για περίπου δέκα χρόνια ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Το σπίτι όπου αρχικά έμενε ο σπουδαίος λογοτέχνης κατέρρευσε εξαιτίας μιας νεροποντής, με αποτέλεσμα ο μοναχός από το Άγιο Όρος και παιδικός του φίλος από τη Σκιάθο Νήφων, να τον προσκαλέσει να μείνει στο ίδιο κελί που έμενε κι αυτός στο ναό των Αγίων Αναργύρων. Κατά τη παραμονή του σε αυτό το καμαράκι έγραψε το μεγαλύτερο μέρος της «Φόνισσας».
Στην ίδια εκκλησία επίσης έψελνε μαζί με τον Άγιο Νικόλα τον Πλανά, με τον οποίο είχαν αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση.
Μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς του το πέρναγε στη μπακαλοταβέρνα του Καχριμάνη δυο δρόμους πιο κάτω από την εκκλησία, όπου έγραφε και τα διηγήματά του.
Τα περισσότερα αθηναϊκά διηγήματα που έγραψε ήταν εμπνευσμένα από την καθημερινότητα του στην πόλη και από τις ζωές των ανθρώπων που παρατηρούσε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το διήγημά «Ο Καλόγερος», το οποίο στην πραγματικότητα αναφέρεται στον φίλο του τον Νήφωνα.
Το κελί του Παπαδιαμάντη διατηρείται ακόμη και σήμερα και ανήκει στην ιδιοκτησία της εκκλησίας. Μέσα στα επόμενα χρόνια πρόκειται να γίνουν επιπλέον εργασίες, ώστε περισσότερος κόσμος να μπορεί να επισκέπτεται τον χώρο.
Η εκκλησία σκοπεύει να φτιάξει μια βιβλιοθήκη με διάφορα έργα του Παπαδιαμάντη, ενώ στην αυλή θα λειτουργεί και ένα μικρό καφενεδάκι, σαν κι αυτά που υπήρχαν εκείνη την εποχή.
