Δώδεκα και πλέον δεκαετίες αγωνίζονται οι Ελληνίδες για το δικαίωμα της ισότιμης συμμετοχής τους στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Οι πρώτες αναφορές για το δικαίωμα ψήφου καταγράφηκαν προς το τέλος του 19ου αιώνα στην «Εφημερίδα των Κυριών» που εξέδιδε η μαχητική φεμινίστρια Καλλιρρόη Παρρέν-Σιγανού και συντασσόταν μόνο από γυναίκες. Χρειάστηκε όμως να περάσουν πάνω από σαράντα χρόνια για να μπορεί, το 1930, να ψηφίζει για δήμαρχο μόνο μια κατηγορία Ελληνίδων (εγγράμματες, άνω των 30 ετών).
Οσον αφορά το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις βουλευτικές εκλογές, το οποίο απέκτησαν πρώτες στην Ευρώπη, το 1906, οι Φινλανδές, στη χώρα μας παραχωρήθηκε πολύ αργότερα, τον Ιούνιο του 1952, από την κυβέρνηση του Νικολάου Πλαστήρα. Ωστόσο στις εκλογές που έγιναν τον Νοέμβριο του 1952 οι γυναίκες δεν ψήφισαν γιατί δεν είχαν ενημερωθεί οι εκλογικοί κατάλογοι.
Πρώτη βουλευτής και πρώτη δήμαρχος
Η πρώτη γυναικεία ψήφος που ανέδειξε την πρώτη ελληνίδα βουλευτή, την Ελένη Σκούρα, καταγράφηκε τον Ιανουάριο του 1953 σε τοπικές επαναληπτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη, για την αντικατάσταση του αποθανόντος βουλευτή του Ελληνικού Συναγερμού Β. Μπακονίκα. Τότε είχε λάβει μέρος και η γιαγιά του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά, Βιργινία Ζάννα, με το Κόμμα Φιλελευθέρων αλλά ήρθε τρίτη σε ψήφους, μετά την Ελένη Σκούρα και τον πρόεδρο της ΕΔΑ Γιάννη Πασαλίδη που είχε συμμετάσχει ως ανεξάρτητος.
Η πρώτη φορά που ψήφισαν πανελλαδικά οι Ελληνίδες ήταν στις εκλογές του 1956 με το περιβόητο «τριφασικό» σύστημα που ανέδειξε τη νεοϊδρυθείσα ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή πρώτο κόμμα σε έδρες αν και ήρθε δεύτερο σε ψήφους. Σε εκείνες τις εκλογές εξελέγησαν μόνο δύο γυναίκες στην εκλογική περιφέρεια της Αθήνας όπου ίσχυε η πιο αναλογική μορφή του «τριφασικού»: η Λίνα Τσαλδάρη με την ΕΡΕ, η οποία στη συνέχεια έγινε και η πρώτη ελληνίδα υπουργός από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, και η 97χρονη εφέτος εδαΐτισσα Βάσω Θανασέκου με το ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Ενωσης - ένας συνασπισμός επτά κομμάτων που είχε συσταθεί για να αντιπαραταχθεί στην ΕΡΕ.
Στον Δήμο Αμαλιάδας, αμέσως μετά την απελευθέρωση της πόλης από τους Γερμανούς, αναδείχτηκε η πρώτη γυναίκα δήμαρχος, η Μαρίκα Μπότση - Τσαπαλίρα η οποία παραιτήθηκε στις 101 ημέρες της θητείας της. Και στον Δήμο Κέρκυρας, το 1956, εκλέχτηκε με όλη την τυπική διαδικασία η Μαρία Δεσύλλα - Καποδίστρια.
Η Μαρία Δεσύλλα - Καποδίστρια (25 Μαρτίου 1898 - 1980) ήταν δήμαρχος Κέρκυρας και δισέγγονη του Γεωργίου Καποδίστρια, αδερφού του Ιωάννη Καποδίστρια. Ήταν η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα Δήμαρχος στη σύγχρονη ελληνική ιστορία σε αναπληρωματικές εκλογές η οποία διετέλεσε τα καθήκοντα.
H Mαρία Δεσύλλα-Καποδίστρια γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν εγγονή του Αντωνίου Καποδίστρια (1829-1906) καθώς και δισέγγονη του Γεωργίου Καποδίστρια (1783-1841), αδερφού του Ιωάννη Καποδίστρια. Ήταν παντρεμένη με τον Σταμάτιο Δεσύλλα, δήμαρχο Κέρκυρας, τον οποίο αντικατέστησε στη δημαρχία το 1956 μετά το θάνατό του.Συγκεκριμένα στις αναπληρωματικές εκλογές που ακολούθησαν εξελέγη με 5.365 ψήφους σε σύνολο 10.207. Στον δημαρχιακό θώκο παρέμεινε μέχρι το 1959
Ως απόγονος της οικογένειας, και επειδή ο προπάππος της ήταν ο μοναδικός από τα αδέρφια που είχε αποκτήσει παιδιά, είχε στην κατοχή της την εξοχική κατοικία της οικογένειας στην θέση Κουκουρίτσα. Το 1979 δώρισε το σπίτι στην Αναγνωστική Εταιρία Κερκύρας, τη Φιλαρμονική Εταιρία Κερκύρας και την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, με σκοπό τη δημιουργία Μουσείου το οποίο να στεγάζει τα διασωθέντα προσωπικά αντικείμενα του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδος, καθώς και προσωπογραφίες και έπιπλα εποχής που ανήκαν στην οικογένεια.
