Στον τερματισμό χρόνιων παθογενειών που ταλαιπωρούν τα ακαδημαϊκά ιδρύματα της χώρας στοχεύει το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την ασφάλεια των πανεπιστημίων, την αντιμετώπιση των «αιώνιων φοιτητών» και τον εξορθολογισμό του συστήματος εισαγωγής σε ΑΕΙ σύμφωνα με τον κ. Μάξιμο Χαρακόπουλο.
Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας με παρέμβασή του στην Ολομέλεια της Βουλής υπογράμμισε πως «χρόνια μιλούμε για αυτές τις παθογένειες, αλλά μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που προσπάθησαν κάτι να κάνουν. Οι περισσότεροι απέφυγαν να θίξουν τα κακώς κείμενα. Κάποιοι, βέβαια, στην προηγούμενη διακυβέρνηση το “τερμάτισαν”. Ξεχείλωσαν τις παθογένειες στον έπακρο βαθμό» ενώ για την φύλαξη των πανεπιστημίων επισήμανε πως «το υπό συζήτηση νομοσχέδιο επιχειρεί να βάλει “τίτλους τέλους” σε παθογένειες δεκαετιών με ιδεοληψίες, παρωχημένες αντιλήψεις, στρεβλώσεις και άγονους φετιχισμούς, όπως το άσυλο ανομίας. Δυστυχώς, στα πανεπιστήμιά μας, χρόνια τώρα, δρουν δυνάμεις οπισθοδρομικές, περιθωριακές, και οι οποίες επιβάλλουν τον δικό τους νόμο, αυτόν του αυταρχισμού, της απειλής, ακόμη και της άσκησης βίας. Φτάσαμε στο σημείο, ο φόβος να οδηγεί σε αυτολογοκρισία, να περιστέλλει την ελεύθερη σκέψη –τον πυρήνα ύπαρξης και λειτουργίας ενός πανεπιστημίου».
Καυτηριάζοντας τη στάση της προηγούμενης κυβέρνησης σημείωσε ότι «λοιδόρησαν την αριστεία σαν ρετσινιά, αναγόρευσαν τους μπαχαλάκηδες και τους τραμπούκους των πανεπιστήμιων σε "κίνημα". Ίσως αυτή η σοκαριστική εμπειρία να ωφέλησε τελικώς, καθώς αποκαλύφθηκαν πραγματικά οι νοσηρές εμμονές και οι στόχοι των υπερασπιστών της ήσσονος προσπάθειας και της ανοχής αν όχι πολιτικής κάλυψης των βανδάλων των πανεπιστημίων». Και συμπλήρωσε «ακούω με προσοχή την κριτική περί αστυνομοκρατίας για τη σύσταση της Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος. Δεν ακούω, όμως, καμία ουσιαστική αντιπρόταση. Ακούω ότι θα είναι μοναδική σε όλη την Ευρώπη. Μάλιστα! Που αλλού, όμως, ασκείται ωμή βία και τρομοκρατία σε πανεπιστήμια; Που αλλού πανεπιστήμια είναι ορμητήρια μπαχαλάκηδων, χώροι διακίνησης ναρκωτικών, αλλά και καταφύγια κάθε είδους παραβατικών στοιχείων;».
Ο βουλευτής Λάρισας και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Δημόσιας Τάξης, Δημόσιας Διοίκησης και Δικαιοσύνης αναφέρθηκε στο μείζον, όπως είπε, θέμα «της βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ. Είναι πράγματι εξωφρενικό να εισάγονται στα πανεπιστήμια μαθητές με βαθμούς πολύ κάτω από την βάση. Μέχρι πότε θα χαϊδεύουμε αυτιά; Τι κάνουν αυτά τα παιδιά στο πανεπιστήμιο, όταν αγνοούν τα βασικά; Όταν υποψήφιος εισάγεται στο πανεπιστήμιο με 0,8 –δηλαδή με λευκή κόλλα- τι ελπίδα έχει να τελειώσει τις σπουδές του; Ποιος ωφελείται από μια τέτοια παραδοξότητα. Ο φοιτητής που θα χάσει κάποια χρόνια από τη ζωή του, χωρίς αποτέλεσμα; Οι γονείς του, που μπορεί από το υστέρημά τους να ενισχύουν οικονομικά το παιδί τους, για να καταλήξει ανειδίκευτος και άνεργος; Ίσως βέβαια ωφελούνται οι ενοικιαστές ακινήτων ή τα σουβλατζίδικα της περιοχής. Πάντως, ούτε ο ενδιαφερόμενος, ούτε η εκπαίδευση. Και η πολιτεία οφείλει πάνω από όλα να ενδιαφέρεται για την εκπαίδευση και για την πρόοδο των νέων».
Σχετικά με το πρόβλημα των «αιώνιων φοιτητών» αναρωτήθηκε «πώς μπορούν να λειτουργούν εύρυθμα τα πανεπιστήμια, πώς μπορούν να κάνουν προγραμματισμό, όταν σχεδόν ένας στους δύο προπτυχιακούς φοιτητές είναι "αιώνιος", δηλαδή είτε εγκατέλειψε τις σπουδές του γιατί δεν τον ενδιαφέρουν, είτε γιατί αδυνατεί να τις ολοκληρώσει, επειδή ακριβώς δεν έχει τις βάσεις να παρακολουθήσει τα μαθήματα;».
Τέλος σημείωσε ότι «εκτός από την κυβερνητική αποφασιστικότητα χρειάζεται και η συνεργασία της εκπαιδευτικής κοινότητας, κυρίως των καθηγητών, που συχνά είναι και οι ίδιοι θύματα. Από αυτούς περιμένουμε πιο θαρραλέα στάση. Το να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, απλώς το κάνει ακόμη πιο δυσεπίλυτο. Τώρα είναι η ώρα».
