Απευθυνόμενος στην νέα σύνθεση της κυβέρνησης με την οποία αρχίζει «ο μεταμνημονιακός ενάρετος κύκλος», δεν παρέλειψε να τονίσει ότι αυτή αποτελείται από «αριστερούς, οικολόγους, κεντροαριστερούς αλλά και κεντρώους δεξιούς...», οι οποίοι θα ηγηθούν της προσπάθειας να εμπεδωθεί η αισιοδοξία της κοινωνίας, αφού «η έξοδος της χώρας από το μνημόνιο γεμίζει τον ελληνικό λαό με προσδοκίες για βελτίωση των συνθηκών ζωής, για μια καλύτερη καθημερινότητα και ανακούφιση από τα βάρη και την αγωνία της μνημονιακής εποχής».
Φυσικά ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να... κηρύξει την έναρξη της (προεκλογικής) παροχολογίας, επικαλούμενος ως επιχείρημα ότι «με τον κύκλο των μνημονίων έχει κλείσει και ο κύκλος της δημοσιονομικής προσαρμογής. Έχει κλείσει ο κύκλος της επιτροπείας, των μειώσεων και των περικοπών και μπορεί να ανοίξει ο κύκλος των ελαφρύνσεων, των πολιτικών κοινωνικής στήριξης, ο ενάρετος κύκλος της δίκαιης ανάπτυξης».
Ως ως πρώτη προτεραιότητα έθεσε την ρύθμιση της αγοράς εργασίας και την αύξηση του κατώτατου μισθού. Είπε ότι πρέπει να καταπολεμηθεί η παθογένεια της μαύρης εργασίας, αλλά έσπευσε να προσθέσει πως “προϋπόθεση για την ανάκτηση της εργασίας είναι η δημιουργία ενός φιλοεπενδυτικού περιβάλλοντος, και αυτό οφείλουμε όλοι να το αναγνωρίσουμε...»
Ο κ. Τσίπρας, επανέλαβε πολλές φορές στην ομιλία του ότι το “μεταμνημονιακό” περιβάλλον παροχών και ελαφρύνσεων “προς αυτούς που επλήγησαν κατ’ εξοχήν” από τα μνημόνια, “θα πρέπει να γίνει με προσοχή και απόλυτο σεβασμό προς τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις, και παράλληλα με τις μεταρρυθμίσεις “που πρέπει να συνεχισθούν”, προσθέτοντας γενικά και αόριστα ότι “εμείς έχουμε αποδείξει (;) ότι είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να τις υλοποιήσουμε, γιατί τις πιστεύουμε και εξασφαλίζουμε κλίμα συναίνεσης και ηρεμίας...”.
Παρακάμπτοντας ευφυώς το πρόβλημα της μεταμνημονιακής δυσκολίας στροφής της Ελλάδος στις “αγορές” για την κάλυψη των αναγκών της (το 10ετές ομόλογο σκαρφάλωσε πάλι στο 4,4%, όταν η εκτός ευρώ Βουλγαρία δανείζεται από τις αγορές με 1,7%...), ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε με “σιγουριά” στο μαξιλάρι ασφαλείας που παρέχουν τα (ματωμένα...) πλεονάσματα, και υποστήριξε ότι “το μαξιλάρι αυτό καλύπτει για το άμεσο και μεσοπρόθεσμο διάστημα τις ανάγκες της χώρας...”, την ίδια ώρα που υποσχόταν ελαφρύνσεις και παροχές “εντός των δη μοσιονομικών πλαισίων...”
Δεν παρέλειψε να... υποσχεθεί ο πρωθυπουργός και την οικοδόμηση του “νέου κοινωνικού κράτους”, που θα απαντά στις ανάγκες της κοινωνίας και θα εξασφαλίζει “αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης...”- μόνο που κατά τραγική ειρωνεία, η εξαγγελία αυτή έγινε την ίδια μέρα που η ίδια η κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι μένουν εκτός βρεφονηπιακών σταθμών 38.000 παιδάκια, όταν η προ ολίγων μηνών “δέσμευση” της κυβέρνησης ήταν “κανένα παιδί εκτός βρεφονηπιακού σταθμού...
Δεν θα μπορούσε να αποφύγει να ρίξει το ανάθεμα για την κατάσταση της χώρας (την οποία πάντως κυβερνά επί σχεδόν 4 χρόνια η “πρώτη φορά αριστερά...”), στους “άλλους”, και κυρίως στην Δεξιά “η οποία ευθύνεται αποκλειστικά για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και το κλίμα μισαλλοδοξίας που έχει καλλιεργηθεί...”, λησμονώντας πολύ βολικά όχι μόνο “ποιος” ως αντιπολίτευση θεμελίωσε την μισαλλοδοξία και την βίαιη κοινωνική αντιπαλότητα στην χώρα, ως αντιπολίτευση, αλλά και το ότι...στους “κεντροδεξιούς” που στελεχώνουν την νέα του κυβέρνηση, ο κ. Τσίπρας περιέλαβε και την κ. Παπακώστα που με ακροδεξιά ρατσιστική νοοτροπία έχει χαρακτηρίσει του μετανάστες.... “κατσαρίδες”!
Κλείνοντας την ομιλία του στο νέο υπουργικό συμβούλιο, ο πρωθυπουργός... “ανανέωσε” την υπόσχεσή του για “συνταγματική αναθεώρηση” -χωρίς να πει εκείνη η προ... διετίας επιτροπή που είχε συσταθεί υπάρχει, λειτουργεί, παράγει ιδέες και προτάσεις, η απλώς “ολοκλήρωσε” την αποστολή της μετά τις αρχικές “καινοτομίες” της για...΄συνταγματική αναθεώρηση με δημοψηφίσματα ανά γειτονιά;
