Ο Αλέξης Τσίπρας με τον ανασχηματισμό που έκανε έδειξε πώς δεν έχει «πάγκο» και επιχειρεί με παλιά υλικά να χτίσει το μέλλον όχι της κυβέρνησης του, αλλά της χώρας. Οι αλλαγές που έγιναν έδειξαν πώς δεν υπήρχαν νέες ιδέες και νέα πρόσωπα και φανέρωσαν πώς ο πρωθυπουργός αιφνιδιάστηκε από την υπόθεση που προκάλεσε την έξωση του ζεύγους Αντωνοπούλου-Παπαδημητρίου και δεν ήταν έτοιμος για ουσιαστικές παρεμβάσεις στην κυβέρνηση. Περιορίστηκε σε διορθωτικές κινήσεις, αποφεύγοντας να ξαναμοιράσει την τράπουλα και να προχωρήσει σε ανατροπές, ακόμη και σε τομείς και υπουργεία, που ήταν εμφανώς προβληματικά εδώ και καιρό.
Οι περισσότερες κινήσεις του ανασχηματισμού φανερώνουν λύσεις ανάγκης. Και, κατά πολλούς, έλλειψη «πάγκου» και νέων ικανών στελεχών, να αναλάβουν κρίσιμα πόστα. Το ότι επιστράτευσε τρία στελέχη της παλαιάς φρουράς, τον Γιάννη Δραγασάκη, τον Φώτη Κουβέλη και τον Δημήτρη Βίτσα ως τα κεντρικά πρόσωπα αυτών των αλλαγών, καταδεικνύει και την αδυναμία να προσθέσει κάτι πραγματικά νέο στο κυβερνητικό σχήμα.
Η λύση που επέλεξε για να καλύψει το κενό του Δημήτρη Παπαδημητρίου στο υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης είναι ενδεικτική: Κατέφυγε στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, στις αρμοδιότητες του οποίου προσέθεσε και το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο, αποφεύγοντας να αναβαθμίσει έναν εκ των Στέργιου Πιτσιόρλα και Αλέξη Χαρίτση, υπό το φόβο της ανατροπής των εσωκυβερνητικών ισορροπιών.
Κι αυτό παρότι το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης απαιτεί ολοκληρωτική αφοσίωση, στενή παρακολούθηση, νέες δυναμικές ιδέες και διαχειριστική ικανότητα, που είναι δύσκολο να διαθέσει ένα κυβερνητικό στέλεχος, που θα έχει παράλληλα και τα καθήκοντα της αντιπροεδρίας. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν για μία «φοβική» κίνηση, που απλώς δίνει την ασφάλεια της ακινησίας στον κ. Τσίπρα.
Η μεγάλη έκπληξη του ανασχηματισμού ήταν η επιστράτευση του 70χρονου Φώτη Κουβέλη, ο οποίος θα συγκατοικήσει στο υπουργείο Άμυνας, με τον Πάνο Καμμένο ως αναπληρωτής του. Πρόκειται για ένα από τα πιο περίεργα δίδυμα της κυβέρνησης. Με δεδομένο ότι πλέον ο κ. Κουβέλης ελάχιστα σηματοδοτεί το όποιο άνοιγμα στην προς την κεντροαριστερά, η κίνηση μοιάζει περισσότερο ως ανάγκη να «βγει η υποχρέωση» στον πρώην πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ που αρνήθηκε το 2014 να είναι υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας από την πλευρά της τότε κυβέρνησης Σαμαρά, παρά με οτιδήποτε άλλο.
Αλλά και η λύση του Δ. Βίτσα στο υπουργείο Μετανάστευσης, φανερώνει ότι κύριος στόχος του πρωθυπουργού ήταν να αντιμετωπίσει την κριτική που ασκεί η εσωκομματική αντιπολίτευση των «53» στη μεταναστευτική πολιτική και τη διαχείριση του προσφυγικού. Η έξοδος του Γιάννη Μουζάλα είχε και το στοιχείο της αναπόφευκτου, αφού ο επί τρία χρόνια υπουργός αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, όμως και στο συγκεκριμένο μέτωπο η προσοχή δόθηκε με βάση τα εσωκομματικά προβλήματα, αφού θεωρήθηκε ότι ο πρώην γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαχειριστεί το θέμα.
Στην προσπάθεια να περιοριστούν οι τόνοι της κριτικής από τους «53» εντάσσεται και η τοποθέτηση της Μερόπης Τζούφη σε θέση υφυπουργού Παιδείας, καθώς η βουλευτής Ιωαννίνων ανήκει στη συγκεκριμένη εσωκομματική ομάδα. Από τη στιγμή μάλιστα που δεν υπουργοποιήθηκε ο Νίκος Φίλης θεωρήθηκε αναγκαίο ένα έστω μικρό άνοιγμα προς την εσωκομματική αντιπολίτευση.
Το πρόβλημα ωστόσο με την επιλογή της κυρίας Τζούφη είναι ότι πήρε μία θέση, που ανήκε στους ΑΝΕΛ, αφού κάλυψε το κενό του Κώστα Ζουράρη. Η δυσαρμονία που υπάρχει πλέον στη διανομή θέσεων ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι από τα ερωτήματα του ανασχηματισμού.
Ενδεικτικό της προσπάθειας του κ. Τσίπρα να αποφύγει τα δύσκολα μέτωπα της κυβέρνησης είναι το γεγονός ότι απέφυγε να απομακρύνει την Λυδία Κονιόρδου από το υπουργείο Πολιτισμού. Όλη τη μέρα χθες υπήρχε διάχυτη η εντύπωση ότι θα άλλαζε την υπουργό, λόγω της εκτίμησης ότι η θητεία της μέχρι τώρα ήταν αποτυχημένη. Ακούστηκαν μάλιστα και πολλά ονόματα, μεταξύ των οποίων αυτά των Νίκου Φίλη, Νίκου Ξυδάκη, Δημήτρη Σεβαστάκη, ακόμη και του Σταύρου Μπένου! Τελικά προτίμησε, για να καλύψει το πρόβλημα, να τοποθετήσει απλώς ένα νέο υφυπουργό, αυξάνοντας τις θέσεις του κυβερνητικού σχήματος – τον Κώστα Στρατή, αρχαιολόγο και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο υπουργείο Εργασίας επέλεξε για την κενή θέση της Ράνιας Αντωνοπούλου, μάλλον την πιο λειτουργική λύση, αποφεύγοντας όμως και εδώ να δώσει την ευκαιρία σε κάποιο βουλευτή. Αναβάθμισε τον ειδικό γραμματέα της Επιθεώρησης Εργασίας Νάσο Ηλιόπουλο, θεωρώντας ότι γνωρίζει τα θέματα και δεν θα χαθεί χρόνος. Επιπλέον ο κ. Ηλιόπουλος θεωρείται στέλεχος της νέας γενιάς του ΣΥΡΙΖΑ.
