Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου εγκαινίασε απόψε την πρώτη μόνιμη διαδραστική έκθεση στην Ελλάδα για την κλιματική αλλαγή, με τίτλο «Κλιματική Αλλαγή και Εμείς» στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας και υπογράμμισε την ανάγκη διαμόρφωσης περιβαλλοντικής συνείδησης και ευαισθητοποίησης της κοινωνίας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και των συνεπειών της.
Η κα Σακελλαροπούλου συνεχάρη τους συντελεστές της έκθεσης και τόνισε ότι το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας έχει πρωτοστατήσει, με την πολυσχιδή και επί δεκαετίες ανελλιπή δράση του, στην περιβαλλοντική έρευνα και εκπαίδευση. Όπως σημείωσε η Πρόεδρος «έχοντας συνειδητοποιήσει πολύ νωρίς ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο πλέον κρίσιμος από περιβαλλοντικής πλευράς και ότι έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο μετά το οποίο, όπως χαρακτηριστικά παρατηρούσε ήδη από το 1997 ο Γάλλος στοχαστής Εντγκάρ Μορέν, δεν θα υπάρχει επιστροφή, το Μουσείο εργάζεται για τη δημιουργία οικολογικής συνείδησης κυρίως στους νέους, ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στη ρίζα του».
Επισήμανε επίσης, ότι ο πλανήτης μας κινδυνεύει: από τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, τη διόγκωση του αστικού περιβάλλοντος, την ερημοποίηση των εδαφών εξαιτίας της αλόγιστης χρήσης τους από τον άνθρωπο, τη συρρίκνωση των δασών και τη δραματικά μειούμενη βιοποικιλότητα, «κινδυνεύει δηλαδή ιδίως από την ανθρώπινη αλαζονεία και απληστία. Η αισθητική υποβάθμισή του έρχεται ως θλιβερό παρεπόμενο».
Ειδικότερα, παρατήρησε ότι «δυστυχώς δεν αναφερόμαστε πια στο απώτερο ή κοντινό μέλλον, αλλά στο παρόν» και πρόσθεσε ότι «χθες μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα έρευνας, σύμφωνα με την οποία η στάθμη των υδάτων στη Μεσόγειο Θάλασσα έχει αυξηθεί με πολύ υψηλότερο ρυθμό τα τελευταία 20 χρόνια σε σύγκριση με ολόκληρο τον 20ό αιώνα, επιβεβαιώνοντας έτσι τα απειλητικότερα σενάρια για την πορεία της κλιματικής αλλαγής».
Επικαλούμενη τα όσα δήλωσε ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες στην εναρκτήρια ομιλία του στη πρόσφατη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα, υπενθύμισε ότι «είμαστε σε έναν αυτοκινητόδρομο που οδηγεί στην κλιματική κόλαση» και συμπλήρωσε ότι «οι επιπτώσεις της περιβαλλοντικής καταστροφής δεν απειλούν με ριζική ανατροπή μόνο το οικονομικό μας μοντέλο, αλλά και τους ίδιους τους όρους της κοινωνικής μας συμβίωσης».
Στο πλαίσιο αυτό, υποστήριξε ότι «δεν θα ήταν λοιπόν υπερβολή, να χαρακτηρίσουμε την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής – που έχει ήδη λάβει τη μορφή κλιματικής κρίσης – ως τη σπουδαιότερη πρόκληση των καιρών μας. Η ανάγκη άμεσης αφύπνισης και εγρήγορσης όλων, κρατών, διεθνών και περιφερειακών οργανισμών, αλλά πρωτίστως της κοινωνίας των πολιτών, σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο, και ανάληψης αποτελεσματικών πρωτοβουλιών, είναι επιτακτική», ενώ σημείωσε ότι «η αλλαγή πλεύσης και νοοτροπίας είναι μονόδρομος και η αντίδραση από τη βάση είναι αυτή που θα αναγκάσει και τις ηγεσίες να κινηθούν προς στη σωστή κατεύθυνση».
Αναφερόμενη στην ευθύνη της δικής μας γενιάς, παραδέχτηκε ότι είναι μεγάλη. «Η ελπίδα όμως βρίσκεται στις επόμενες, που θα κληθούν να βιώσουν τις οδυνηρές συνέπειες της κλιματικής κρίσης. Πρέπει επομένως να βοηθήσουμε τους νέους και τις νέες να διαμορφώσουν, μέσω μιας ολιστικής αντίληψης του φαινομένου, περιβαλλοντική συνείδηση βασισμένη στην αειφορία και τη βιώσιμη ανάπτυξη και να την εφαρμόσουν στην πράξη».
Καταλήγοντας, υπογράμμισε ότι «για τους λόγους αυτούς έχει καθοριστική σημασία για το μέλλον όλων μας η πολύχρονη προσπάθεια του Μουσείου να ευαισθητοποιήσει ενημερώνοντας και να εκπαιδεύσει ευαισθητοποιώντας την κοινωνία, και τώρα, με την έκθεση αυτή, να στοχεύσει στους νέους, να τους συνενώσει σε έναν κοινό σκοπό και να τους κινητοποιήσει, ώστε να αναλάβουν δράση».
