Για πλήρη δικαίωση του Αντώνη Σαμαρά στο θέμα των Σκοπίων κάνει λόγο σε ανάρτησή του στο Facebook ο πρώην βουλευτής των ΑΝΕΛ και υφυπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, Παύλος Χαϊκάλης.
«Η σημερινή επίθεση που γίνεται στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού και τότε υπ. εξωτερικών για το θέμα του μακεδονικού, είναι πέρα για πέρα άδικη και παραπλανητική», αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Χαϊκάλης και προσθέτει: «Ο Σαμαράς έχει δικαιωθεί για ό,τι φώναζε. Μόνο που κάποιοι προσπαθούν να του επιρρίψουν ευθύνες για να γλυτώσουν τις ερινύες. Δεν θα το καταφέρουν ποτέ. Είτε νεκροί, είτε ζωντανοί, κάποιοι θα κουβαλούν μέσα τους το στίγμα της ενοχής».
Ολόκληρη η ανάρτησή του Παύλου Χαϊκάλη:
«Μπορεί με τον Αντώνη Σαμαρά να είχαμε πολιτικές διαφορές, μπορεί να υπάρχει έντονη διαφωνία μέσα μας για πολλά, μπορεί να μην διάκειται ευμενώς προς το πρόσωπό μου, άλλωστε δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ποτέ κάποια πράγματα μεταξύ μας, αλλά η αλήθεια θα πρέπει να λέγεται και να γράφεται.
Και η σημερινή επίθεση που γίνεται στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού και τότε υπ. Εξωτερικών για το θέμα του μακεδονικού, είναι πέρα για πέρα άδικη και παραπλανητική.
Κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν ενοχές και κάποιοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Σε προηγούμενο άρθρο μου έχω επισημάνει γιατί ποτέ αυτή η περιοχή δεν ήταν Μακεδονία. Η αλήθεια είναι ότι εμείς αναγνωρίσαμε κάτι που δεν υπάρχει.
Η αλήθεια είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μόνος που λειτούργησε μέσα σε καθαρά πατριωτικά πλαίσια για το θέμα του ονόματος και που αν δεν είχε αποπεμφθεί, ίσως σήμερα το θέμα να είχε λυθεί.
Είχε παλέψει μόνος του και έμεινε τελικά μόνος του, με το στίγμα του προδότη, κάτι που αφορούσε τελικά άλλους.
Ντοκουμέντο από έρευνα του Πρώην γερουσιαστή, Πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων και πρώην Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας του Νιού Χαμσάϊρ, Η.Π.Α., Κρίς Σπύρου αναφέρει καθαρά ότι το Μακεδονικό πουλήθηκε εκ των έσω.
Στις 16 Δεκεμβρίου ο Σαμαράς καταφέρνει να πείσει τους υπ εξωτερικών της Ένωσης και παίρνει την ιστορική απόφαση να δεχθούν τη θέση της Ελληνικής κυβέρνησης με τους γνωστούς 3 όρους.
Και ο πόλεμος αρχίζει.
Γιατί σήμερα διαφωνούν πολλοί με τα συλλαλητήρια; Έχουν κάποια σημασία; Κι όμως έχουν και πολλή μεγάλη μάλιστα.
Στις 14/2/1992 ημέρα Παρασκευή γίνεται το μεγαλύτερο συλλαλητήριο που έγινε ποτέ στη Θεσσαλονίκη για το μακεδονικό. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους.
Τη Δευτέρα 17/2 ο Σαμαράς πριν τη σύνοδο υπ Εξωτερικών της ένωσης μοιράζει αντίτυπο της εφημερίδας Μακεδονία με φωτογραφία πρωτοσέλιδη από το συλλαλητήριο. Ο Ολλανδός υπ εξωτερικών τότε Χανς Βαν Ντερ Μπρουκ σαστίζει. Ο Σαμαράς εξηγεί ότι το αίτημα των Ελλήνων για ύπαρξη θέματος εθνικής ασφάλειας είναι καθολικό και ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα. Ο υπ εξωτερικών του Λουξεμβούργου Ζακ Πόος το αποδέχεται και συμπληρώνει ότι δεν είναι παραξενιά της κυβέρνησης αλλά ζωτικό και υπερκομματικό θέμα ολόκληρου του λαού.
Στην ομιλία του ο Σαμαράς είναι καθηλωτικός, και η απόφαση των 12 τότε υπουργών είναι ομόφωνη να προβεί η προεδρία σε επαφές με τα ενδιαφερόμενα μέρη με βάση τους τρείς όρους της 16ης Δεκεμβρίου 1991.
Αλλά και η Αμερικανική πρεσβεία στέλνει μήνυμα στην Ουάσιγκτον, ότι το θέμα στην Ελλάδα δεν είναι απλό.
Και μετά αρχίζουν τα ερωτήματα.
Πόσοι ήξεραν τη γνωστή Λαβίδα Σαμαρά που άσκησε αφόρητη πίεση στα Σκόπια, σε σημείο να απειλούνται με κατάρρευση;( Η λαβίδα Σαμαρά διακριτικά περιελάμβανε την απαγόρευση μεταφοράς πετρελαίου προς τα Σκόπια, τηρώντας τις νόμιμες διαδικασίες στα έγγραφα που έφερναν το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας καθώς και την απλή παρουσία της Γ Στρατιάς των ομοσπονδιακών ενόπλων δυνάμεων που δεν είχε φύγει ακόμη από τα Σκόπια).
Ποιοι την υπονόμευσαν; Ποιες εταιρείες έπαιζαν πάνω στη πλάτη του Σαμαρά και με τα εθνικά θέματα; Τι συμφέροντα υπήρχαν; Γιατί δεν διαψεύσθηκαν ποτέ οι καταγγελίες τοu τότε νομάρχη Θεσσαλονίκης Κου Χαιτίδη για παράνομη μεταφορά πετρελαίου; Ποιος τους κάλυπτε;
Γιατί ο τότε πρωθυπουργός δεν απαντούσε στις επιστολές Σαμαρά και απέφευγε να πάρει θέση;
Γιατί μετα την αποπομπή Σαμαρά, ακούμε τον Βρετανο Υπ. Εξωτερικών Νταγκλας Χερντ να κάνει δηλώσεις από του Μαξίμου για λύση αποδεκτή και από τις δύο πλευρές; Τι έγινε στο Γκιμαράες στις 2 Μαΐου;
Γιατί η απόφαση του συμβουλίου των Υπ. Εξωτερικών στο Γκιμαράες εισάγει για πρώτη φορά δικαίωμα συναπόφασης και των Σκοπιανών στην ονομασία; Γιατί απετάχθη η απόφαση της 16ης Δεκεμβρίου;
Γιατί αφήσαμε περιθώρια διπλής ονομασίας με το δικαίωμα να χρησιμοποιούν εσωτερικά ό,τι όνομα αυτοί θέλουν;
Γιατί ο τότε πρωθυπουργός, έλεγε ότι δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους σκοπιανούς να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν; Ο Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας Τσούρκιν είναι καθαρός.<<Αφού δέχεστε την χρήση του όρου Μακεδονία, αυτό σημαίνει ότι δεν την απορρίπτετε εντελώς>>.
Γιατί φωνάζουμε σήμερα αφού το όνομα Μακεδονία υπάρχει στην ονομασία τους;
Γιατί το επέτρεψαν κάποιοι;
Ο Αντώνης Σαμαράς διαφωνεί και παραιτείται από βουλευτής όταν η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ αποφασίζει για μια και μόνη ονομασία που δεν θα φέρει το όνομα Μακεδονία για όλες τις σχέσεις της με το εξωτερικό.
Από εκεί αρχίζει η έγκριση για τη διπλή ονομασία. Για την ιστορία οι μόνοι που καταψήφισαν ήταν Σαμαράς, Κακλαμάνης, Σταμάτης, Παπαπολίτης και Στεφανόπουλος.
Οι περισσότεροι βουλευτές απορούσαν. Μα είναι τόσο σημαντική η διπλή ονομασία, ώστε να παραιτηθεί κανείς;
Στις 7 Απριλίου 1993 επίσημα πια, με επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εν ονόματι της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών κ. Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, ανήγγειλε γραπτώς στα Ηνωμένα Έθνη ότι η Ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται την συμβιβαστική πρόταση με την οποία τα Ηνωμένα Έθνη θα αναγνωρίσουν το νοτιότερο τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως νέο κράτος με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας»
Σήμερα η διπλή ονομασία είναι θέση πια και περιμένει το νέο όνομα που σίγουρα θα περιλαμβάνει το όνομα Μακεδονία για μια πλέον χρήση.
Ο Σαμαράς έχει δικαιωθεί για ό,τι φώναζε. Μόνο που κάποιοι προσπαθούν να του επιρρίψουν ευθύνες για να γλυτώσουν τις ερινύες. Δεν θα το καταφέρουν ποτέ. Είτε νεκροί ,είτε ζωντανοί, κάποιοι θα κουβαλούν μέσα τους το στίγμα της ενοχής.
