Ελάχιστοι γνώριζαν για τις δύσκολες στιγμές που περνάει η οικογένεια Βουλγαράκη. Η μητέρα της Παυλίνας Βουλγαράκη και σύζυγος του Γιώργιου Βουλγαράκη πάσχει από καρκίνο του μαστού και δίνει τη δική της μάχη έχοντας για στήριγμά της τους δικούς της ανθρώπους.
Ο Γιώργος Βουλγαράκης άνοιξε την καρδιά του στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» και μίλησε γι' αυτό αλλά και για τις δύσκολες ώρες που πέρασε και συνεχίζει να περνάει η Κατερίνα Πελέκη αντιμετωπίζοντας την ασθένειά της.
«Το Βατοπέδι αρρώστησε τη γυναίκα μου», αναφέρει ο Γιώργος Βουλγαράκης, σημειώνοντας ότι «Η αδικία δεν παλεύεται εύκολα. Οι συνέπειες αυτής της άδικης στεναχώριας στην Κατερίνα βγήκαν πολύ άσχημα. Εχει καρκίνο στο μαστό».
Μεταξύ άλλων, ο ο Γιώργος Βουλγαράκης είπε πως δεν αποκλείει να βάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος.
-Με την Κατερίνα πόσα χρόνια είστε μαζί; Πώς είναι αυτή η σχέση; Αισθάνομαι ότι πάντα είναι δίπλα σου, ό,τι και να γίνει.
-Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Περίπου 30 χρόνια. Με την Κατερίνα ουσιαστικά έχουμε μεγαλώσει μαζί. Εγώ δεν διανοούμαι τη ζωή μου χωρίς την Κατερίνα.
-Είπες ότι αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας.
-Ξέρεις, η αδικία δεν παλεύεται εύκολα. Ούτε οι άνθρωποι είναι από μάρμαρο. Όλα όσα συμβαίνουν σωματοποιούνται με κάποιο τρόπο. Και η αλήθεια είναι ότι οι συνέπειες όλης αυτής της άδικης στεναχώριας στην Κατερίνα βγήκαν πολύ άσχημα. Έχει καρκίνο στον μαστό. Το παλεύει γιατί είναι αγωνίστρια και το παλεύουμε όλοι μαζί. Όταν πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με το άκουσμα της λέξης, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν κατάλαβα τι μου γινόταν.
-Πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο.
-Κοίτα, ο κόσμος μεγαλώνει με κάποια στερεότυπα. Ακούει ότι κάποιος έχει καρκίνο και λέει «Α, πέθανε». Δεν είναι έτσι. Η επιστήμη έχει προχωρήσει πάρα πολύ. Είναι σημαντικό κομμάτι οι γιατροί, αλλά και η ψυχολογία του ανθρώπου. Η Κατερίνα είναι πολύ δυνατό παιδί. Αναπνέει και είμαστε δίπλα της και είμαι σίγουρος ότι θα το ξεπεράσουμε.
-Όταν σ’ το ανακοίνωσε, τι της είπες;
-Δεν μου το ανακοίνωσε, πήγαμε μαζί στον γιατρό. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Την εμπειρία αυτή τη ζήσαμε οι δυο μας. Γιατί έτσι έπρεπε να γίνει και δεν θα γινόταν διαφορετικά. Στην αρχή υπάρχει η αγωνία των εξετάσεων, να δεις τι έχει, αν είχε τοπικό, αν έχει μεταστατικό χαρακτήρα κ.λπ. Όταν άκουσα τη διάγνωση ήταν σαν να με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά μπαίνοντας μέσα στο πρόβλημα βλέπεις ότι δεν είναι όλα μαύρα. Πάρα πολλές μορφές καρκίνου είναι πλήρως ιάσιμες. Η ίδια συνεχίζει τη ζωή της κανονικά. Εργάζεται, βγαίνουμε έξω κ.λπ. Είμαστε αισιόδοξοι.
-Λένε ότι τα ζευγάρια που ταιριάζουν μετά από κάποια χρόνια αρχίζουν να μοιάζουν.
-Και εγώ το πιστεύω. Θα σου πω κάτι. Όταν κάνεις χημειοθεραπείες, τα μαλλιά πέφτουν. Η Κατερίνα, λοιπόν, τα ξύρισε πριν πέσουν και καλά έκανε. Και πήγαμε μαζί. Έχω να σου πω ότι είναι πολύ όμορφη και έτσι τώρα μου μοιάζει πιο πολύ. Της λέω: «Μήπως και μετά να τα αφήσεις έτσι, όταν γίνεις καλά;».
-Χαίρομαι που είσαι θετικός και το έχεις φιλοσοφήσει όμορφα μέσα σου.
-Μα, θα νικήσει. Δεν υπάρχει περίπτωση. Είμαι πεπεισμένος μέσα μου 1.000%. Θα τη δείρω αλλιώς (γέλια).
