Ολα τα΄χει αυτή η διαπραγμάτευση. Από το μέλλον του ταμείου στην Ευρώπη... έως τις κάλπες στην Ελλάδα. Και όπως ήδη είδαμε, άρχισαν τα όργανα με τους Τσίπρα- Τσακαλώτο να έρχονται σε κόντρα με Τόμσεν και Βελκουλέσκου για ακόμα μία φορά. Αθήνα, Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον ξεδιπλώνουν τις στρατηγικές τους... χωρίς όμως να έχουν ανοίξει εντελώς τα χαρτιά τους μέχρι στιγμής.
«Ο καθένας παίζει για το κοινό του» λένε χαρακτηριστικά διπλωματικοί παράγοντες στις Βρυξέλλες, που παρακολουθούν τη σύγκρουση «των δύο μέχρι πρότινος συμμάχων στη διαγραφή του χρέους».
Η Αθήνα είχε ως πρώτο στόχο τη ρύθμισή του και η Ουάσιγκτον της έδινε τα απαραίτητα επιχειρήματα υπέρ του «κουρέματος». Οι ευρωπαίοι εταίροι, όμως, που αποτελούν και τους βασικούς δανειστές της χώρας μας, είπαν «όχι» και τώρα κυβέρνηση και ΔΝΤ έχουν επιδοθεί σε ένα παιχνίδι ευθυνών και εντυπώσεων για τη διαχείριση της ήττας τους.
Στο διάγγελμα Τσίπρα απάντησε με άρθρο του ο Τόμσεν και στον Τσακαλώτο η Βελκουλέσκου, στη συνάντηση που είχαν στο Χίλτον. Πίσω από τη σύγκρουση υπάρχει όμως η «υποψία» της συμφωνίας. Ο πρωθυπουργός έθεσε από τη Νίσυρο το εξής δόγμα: «Μέχρι κεραίας η συμφωνία, αλλά κανείς δε θα μας πει πως θα διαχειριστούμε τα πλεονάσματα».
Η κυβέρνηση δηλαδή, μπορεί να συμφωνήσει στο 3,5%, μπορεί να δεχθεί και κάποια από τα μέτρα που ζητά το Ταμείο, αλλά θα έχει την «πολυτέλεια» να μοιράσει η ίδια τα όσα καταφέρει να κερδίσει. Αυτή η προοπτική θέτει το ερώτημα: είναι η σύγκρουση για τα μάτια του κόσμου, ή μπορεί να οδηγήσει τις διαπραγματεύσεις σε ναυάγιο και τη χώρα σε εκλογές;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη και σίγουρα δεν βρίσκεται στο δίπολο Αθήνα- ΔΝΤ, αλλά στο τρίγωνο που συμπληρώνεται με την προσθήκη των Βρυξελλών, ή το πολύγωνο που σχηματίζεται με την πρόσθεση της Φρανκφούρτης και του Βερολίνου. Το μέλλον μας για την ακρίβεια βρίσκεται στα χέρια της κυρίας Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε.
Μόνο αυτοί ξέρουν πόσο είναι διατεθειμένοι να πιέσουν ή να διευκολύνουν τον Αλέξη Τσίπρα και μόνο ο Έλληνας πρωθυπουργός γνωρίζει τις πραγματικές αντοχές του. Μέχρι που μπορεί να φθάσει για να διατηρήσει την εξουσία. Αν πιστεύει ότι ο λογαριασμός θα του βγει θα φέρει τον Ιανουάριο τη συμφωνία στη Βουλή. Αλλιώς, θα προκηρύξει εκλογές.
Αλλά η στάση της Αθήνας δεν είναι η μόνη μεταβλητή στην εξίσωση. Υπάρχει το ΔΝΤ που θέλει να μείνει με τους όρους του ή ένα άλλοθι για να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα, υπάρχουν και οι ευρωπαίοι που θέλουν το ΔΝΤ να μείνει με τους δικούς του όρους. Και όλοι μαζί θέλουν την Ελλάδα υπό αυστηρό έλεγχο, δηλαδή σε ένα τέταρτο μνημόνιο, με νέα μέτρα, αλλά χωρίς λεφτά αυτή τη φορά.
Οπότε το δίλημμά επιστρέφει στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει και πότε.
