Λεπτές εσωκομματικές ισορροπίες καλείται να κρατήσει ο Αλέξης Τσίπρας από 'δω και πέρα με αφορμή την έναρξη του διαλόγου για τη Συνταγματική αναθεώρηση.
Μια διαδικασία που θα έχει ορίζοντα την Άνοιξη του 2017.
Στον ΣΥΡΙΖΑ καταγράφονται έντονες διαφωνίες –όχι μόνο από τους «53»- τόσο για τον τρόπο εκλογής, αλλά και για τις αρμοδιότητες που θα έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Επιβεβαιώνοντας το ρεπορτάζ του iefimerida.gr ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε από το βήμα της χθεσινής εκδήλωσης στη Βουλή «λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του Πρώτου Πολίτη της χώρας». Ειδικότερα, έφερε ως παράδειγμα " το δικαίωμα του Προέδρου να απευθύνεται στη Βουλή για σπουδαίο λόγο, να συγκαλεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, αλλά και να παραπέμπει ψηφισμένο νόμο σε ειδικό γνωμοδοτικό όργανο, αποτελούμενο αποκλειστικά από δικαστές για να κρίνει επί της συνταγματικότητας του".
Μεσοβέζικη λύση για την εκλογή Προέδρου
Όσο για τον τρόπο που θα εκλέγεται ο ανώτατος άρχοντας, ο κ. Τσίπρας επέλεξε τελικά τη μεσοβέζικη λύση.
Μετά τις γκρίνιες στην Κουμουνδούρου, μίλησε πράγματι για απευθείας εκλογή μόνο στην περίπτωση που αποβούν άκαρπες οι δύο διαδοχικές ψηφοφορίες στη Βουλή (και δεν καταφέρει ο υποψήφιος να συγκεντρώσει τα 2/3 των ψήφων του Σώματος).
«53»: Διαφωνούμε ακόμα και με μερική αύξηση των αρμοδιοτήτων
Με φόντο τα παραπάνω και μετά την πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας το περασμένο Σάββατο, κομματικό στέλεχος που πρόσκειται στην τάση των «53» μιλώντας στο iefimerida.gr έκανε λόγο για ‘υποχώρηση’ εκ μέρους της ηγεσίας εξηγώντας ότι «αν ένα πρόσωπο δεν καταφέρει να εκλεγεί από τη Βουλή δύο φορές, είναι εκ των πραγμάτων αποδυναμωμένο».
Τέλος, η ίδια πηγή επέμενε πως η τάση των «53» δεν συμφωνεί ούτε με τη «λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του ΠτΔ». Κι αυτό, γιατί όπως λένε ελλοχεύει ο κίνδυνος κατά τη διάρκεια της θητείας του προέδρου της Δημοκρατίας να είναι ανεξέλεγκτος στην άσκηση αυτών των αρμοδιοτήτων.
Τι πρότεινε ο Τσίπρας για τη συνταγματική αναθεώρηση
Τους πέντε άξονες των προτάσεών του, για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας στην εκδήλωση στο Προαύλιο της Βουλής.
Σε αυτές, ο πρωθυπουργός δεν έκανε το βήμα για να προτείνει εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από τον λαό, παρά μόνο αν αποβούν άκαρπες οι δύο ψηφοφορίες στη Βουλή. Ακόμη, δεν τόλμησε να ζητήσει διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους, κάνοντας λόγο μόνο για ρητή κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του Κράτους, αλλά με την Ορθοδοξία να συνεχίσει να αναγνωρίζεται ως κρατούσα θρησκεία, για πρακτικούς και ιστορικούς λόγους.
Σε ό,τι αφορά τη διενέργεια δημοψηφισμάτων, έδωσε γενικόλογες υποσχέσεις, με δυνατότητα να γίνονται με πάνω από 500.000 υπογραφές για εθνικά θέματα και πάνω από 1 εκατ. υπογραφές για ψηφισμένο νόμο, με εξαίρεση εκείνους που αφορούν τα δημοσιονομικά. Στις προτάσεις που παρουσίασε, ανέφερε ακόμη ότι το Σύνταγμα θα πρέπει να εγγυάται ότι τα αγαθά του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας θα παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο.
1. Πρώτος άξονας: δέσμη αλληλοσυνδεόμενων μεταρρυθμίσεων στην αρχιτεκτονική του Πολιτεύματος
• η συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής
• η εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας. Η υποχρέωση δηλαδή η πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, να συνοδεύεται και από πρόταση για νέο Πρωθυπουργό. Πράγμα που εξυπηρετεί το σκοπό της κυβερνητικής σταθερότητας
• δυνατότητα εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το κοινοβούλιο, μόνο αν εξασφαλίζεται η μέγιστη συναίνεση των δύο τρίτων της Βουλής στο πρόσωπό του σε δύο διαδοχικές ψηφοφορίες. Αν αποβούν άκαρπες, τότε η τρίτη ψηφοφορία θα ανήκει στο εκλογικό σώμα, που θα αποφασίζει την εκλογή του Προέδρου με καθολική ψηφοφορία που θα διεξάγεται ανάμεσα στους δύο πλειοψηφήσαντες υποψηφίους της τελευταίας ψηφοφορίας στο κοινοβούλιο.
λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του με στόχο να ενισχύσουμε το ρυθμιστικό, σταθεροποιητικό και εγγυητικό του ρόλο αλλά και για να εμπλέξουμε όποτε είναι αναγκαίο, τον ίδιο το λαό στη διαδικασία της εκλογής του, χωρίς όμως να διακόπτεται η θητεία της κυβέρνησης και να διαλύεται η Βουλή. Η λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων μπορεί να ενισχύσει τον ρυθμιστικό ρόλο του Προέδρου χωρίς να αγγίζεται ο πυρήνας του Πολιτεύματος. Για παράδειγμα: Το δικαίωμα του Προέδρου να απευθύνεται στη Βουλή για σπουδαίο λόγο, να συγκαλεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, αλλά και να παραπέμπει ψηφισμένο νόμο σε ειδικό γνωμοδοτικό όργανο, αποτελούμενο αποκλειστικά από δικαστες για να κρίνει επί της συνταγματικότητας του.
• Προτείνουμε να θεσμοθετήσουμε πρώτον τις θητείες για τους Βουλευτές, έτσι ώστε κανένας Βουλευτής να μην μπορεί να εκλέγεται για πάνω από δύο συνεχόμενες κοινοβουλευτικές περιόδους ή για οκτώ συνεχόμενα έτη.
Και δεύτερον, την υποχρέωση Πρωθυπουργός, εκτός φυσικά των υπηρεσιακών, να ορίζεται αποκλειστικά αιρετός από το λαό, δηλαδή μόνο εν ενεργεία Βουλευτής
2.Δεύτερος άξονας: ενίσχυση των θεσμών άμεσης δημοκρατίας
• Υποχρέωση κύρωσης με δημοψήφισμα, οποιασδήποτε συνθήκης μεταβιβάζει κυριαρχικές αρμοδιότητες του Κράτους.
• Δυνατότητα διενέργειας Δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω των 500.000 υπογραφών για εθνικά θέματα.
• Δυνατότητα διενέργειας Δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών, για ψηφισμένο νόμο, με εξαίρεση νόμους που αφορούν τα δημοσιονομικά.
• Δυνατότητα διενέργειας Δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών για νομοθετική πρωτοβουλία από τους ίδιους τους πολίτες.
3.Τρίτος άξονας: ενίσχυση του κράτους δικαίου
• Σε ό,τι αφορά τον συνταγματικό έλεγχο - και επειδή πολύς λόγος έχει γίνει για την συγκρότηση Συνταγματικού δικαστηρίου που θα αντικαταστήσει τον δίαχυτο και παρεμπίπτοντα συνταγματικό έλεγχο των δικαστηρίων κάθε βαθμού. Εδώ χρειάζεται προσοχή και σε βάθος συζήτηση. Διότι δεν μπορούμε να μετατρέψουμε τον δικαστή σε νομοθέτη. Την ίδια στιγμή όμως δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε την ανάγκη για ασφάλεια δικαίου αλλά και για ταχύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης σε έναν κόσμο που διαρκώς μετασχηματίζεται. Πρέπει, λοιπόν, να βρεθεί η χρυσή τομή. Η θεσμοθέτηση ενός ειδικού γνωμοδοτικού οργάνου, αποτελούμενου αποκλειστικά από δικαστές των Ανώτατων Δικαστηρίων που σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μετά από πρόταση του ΠτΔ ή της Κυβέρνησης ή 120 Βουλευτών θα γνωμοδοτεί επί ψηφισμένου νομοσχεδίου εντός συντομότατης μάλιστα προθεσμίας, βρίσκει το απαιτούμενο σημείο ισορροπίας μεταξύ των αρχών που θέλουμε να υπηρετήσουμε.
Ενίσχυση, όμως, του Κράτους Δικαίου σημαίνει και απαρέγκλιτη τήρηση της αρχής της ισότητας μεταξύ των πολιτών. Σημαίνει ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε ρυθμίσεις που έχουν μετατρέψει Υπουργούς και Βουλευτές σε κάστα που απολαμβάνει ειδικά προνόμια και λειτουργεί ανεξέλεγκτα.
• Κατάργηση βουλευτικής ασυλίας, ίδια ποινική αντιμετώπηση με τους πολίτες, δυνατότητα εξαίρεσης μόνο με για σχετικές με την άσκηση των καθηκόντων κατηγορίες.
• Θα τροποποιηθεί ριζικά η κατάπτυστη διάταξη που ρυθμίζει τα περί της ευθύνης των Υπουργών.
• Για τις ανεξάρτητες αρχές: Η τεχνοκρατική ιδεολογία έχει αποθεώσει τη λειτουργία τους και επιθυμεί διακαώς την διαρκή διεύρυνση των αρμοδιοτήτων και των εξουσιών τους. Με δεδομένη βέβαια την ολοένα και πιο τεχνική φύση της άσκησης της εξουσίας δεν αμφισβητώ την αναγκαιότητα ύπαρξης Ανεξάρτητων Αρχών. Ανεξαρτησία δεν σημαίνει όμως και πλήρης απουσία κοινοβουλευτικού ελέγχου. Αντικείμενο του διαλόγου ο τρόπος ελέγχου των ανεξάρτητων αρχών. Σκεπτικοί με τον πολλαπλασιασμό τους. Οι Ανεξάρτητες Αρχές να συγκροτούνται με μικρότερες πλειοψηφίες σε περίπτωση που τα 4/5 δεν συγκεντρωθούν σε συγκεκριμένη προθεσμία.
4.Τέταρτος άξονας της πρότασης σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας.
Ρητή κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του Κράτους με διατήρηση όμως για ιστορικούς και πρακτικούς λόγους της αναγνώρισης της Ορθοδοξίας ως κρατούσας θρησκείας.
5.Πέμπτος άξονας: κοινωνικά δικαιώματα
• ρητή απαγόρευση άρσης του δημόσιου ελέγχου των αγαθών του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας
• σαφής και αποτελεσματική κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως του μοναδικού μέσου για τον προσδιορισμό του μισθού. Συνταγματική κατοχύρωση της υποχρεωτικότητας της διαιτησίας
