Όταν εκ προοιμίου, με το καλημέρα, πριν καλά- καλά προλάβει να στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών στα μέτρα που συμφώνησαν για το Χρέος, οι Ευρωπαίοι βάζουν αστερίσκους για τη μακροπρόθεσμα βιωσιμότητα του, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Η νέα Ανάλυση Βιωσιμότητας, που ενσωματώθηκε στην Έκθεση Συμμόρφωσης της Κομισιόν, κατ’ αρχάς στηρίζεται στην παραδοχή ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης στην Ελλάδα θα είναι πιο βραδείς, έναντι των εκτιμήσεων του περασμένου Μαρτίου, από το 2022 και μετά και συγκεκριμένα σταδιακά θα φθίνουν στο 1%. Από την άλλη, οι παραδοχές για τα πρωτογενή πλεονάσματα έμειναν ακριβώς οι ίδιες κατ’ απαίτηση των Γερμανών: 3,5% ως το τέλος του 2022, 3% το 2023, 2,5% το 2024 και 2,2% από το 2025 και μετά. Εδώ, όμως, βάζουν για πρώτη φορά αστερίσκο.
«Υπάρχει αβεβαιότητα γύρω από την ικανότητα (capacity) της ελληνικής κυβέρνησης, να διατηρήσει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για πολλές δεκαετίες. Επιπλέον, υπάρχουν σημαντικοί κίνδυνοι επιδείνωσης του ΑΕΠ, που σχετίζονται με τη γήρανση του πληθυσμού και τις τάσεις στη γενικότερη παραγωγικότητα», αναφέρει χαρακτηριστικά η Ανάλυση, με αποτέλεσμα όλα αυτά να καταλήγουν σε ένα δυσμενές σενάριο, που τινάζει στον αέρα τη βιωσιμότητα του Χρέους σε 18 χρόνια από τώρα, δηλαδή από το 2036, με τις δανειακές ανάγκες να εκρήγνυνται και το Χρέος να φτάνει στο 235% του ΑΕΠ το 2060!
Με αυτό το σκεπτικό, όπως αναφέρει και η απόφαση του Eurogroup, οι Ευρωπαίοι θα επανεξετάσουν τη δυναμική του ελληνικού Χρέους όταν θα εκπνέει η νέα 10ετής περίοδος χάριτος που συμφώνησε το Βερολίνο, με τη δέσμευση για πρόσθετες παρεμβάσεις, αλλά με τη σκιά της αμφιβολίας να βαραίνει ήδη πάνω από τα μέτρα που ενεργοποιούνται με τη λήξη του Προγράμματος. Είναι, άλλωστε, ενδεικτικό ότι μόλις πριν από μερικούς μήνες, οι ίδιοι άνθρωποι που συνέτασσαν την προηγούμενη Ανάλυση Βιωσιμότητας, «έβλεπαν» τις δανειακές ανάγκες να συγκρατούνται στο 21,9% του ΑΕΠ το 2060, αλλά ξαφνικά ως δια μαγείας οι ανάγκες αυτές εκτινάχθηκαν στο 28,1% και συγκρατούνται (;) στο 19,8% μετά από τα μέτρα που αποφασίστηκαν.
Από την Ανάλυση Βιωσιμότητας έγιναν γνωστά δύο ακόμα στοιχεία. Πρώτον, η πλήρης εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου έναντι των ιδιωτών μεταφέρεται ένα εξάμηνο αργότερα, καθώς προφανώς το υπουργείο Οικονομικών μετέφερε την αδυναμία των φορέων να πληρώσουν ως τον Αύγουστο τα χρέη τους. Δεύτερον, τα κεφάλαια που θα μείνουν αδιάθετα στον «κουμπαρά» του ESM στις 21 Αυγούστου ανέρχονται στα 24,1 δισ. ευρώ και πρόκειται για χρήμα με κόστος περίπου 1,6%, μέρος του οποίου θα μπορούσε να εξαγοράσει τα ακριβά δάνεια του ΔΝΤ αλλά και της ΕΚΤ, κάτι που αρνήθηκε η γερμανική πλευρά για λόγους νομικούς και ηθικούς.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ
