Ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα μετά τους πανηγυρισμούς για την απόφαση του Eurogroup έρχεται με την ανακοίνωση-σοκ του ΔΝΤ, η οποία συνδέει την Ελλάδα με 18 χώρες της Αφρικής και της Λ. Αμερικής και την πάλαι ποτέ ενωμένη Γιουγκοσλαβία, οι οποίες υπέγραψαν αντίστοιχο πρόγραμμα υπό την επωνυμία «Κατ' Αρχήν Έγκριση» την δεκαετία του '80.
Όπως ξεκαθάρισε και η επικεφαλής του Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, τέτοιου τύπου πρόγραμμα έχει καιρό να χρησιμοποιηθεί, ενώ στην ανακοίνωση – ενημερωτικό σημείωμα που εκδόθηκε μετά το Eurogroup, σε ελληνικά και αγγλικά, σημειώνεται ότι αυτό το πρόγραμμα «περιήλθε σε αχρησία γιατί δεν χρειάζονταν πλέον»!
Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι «η Κατ’ Αρχήν Έγκριση (ΚΑΕ) είναι μια διαδικασία που επιτρέπει το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ να εγκρίνει μια ρύθμιση χρηματοδότησης για μια χώρας-μέλος βάσει μιας συμφωνίας οικονομικών πολιτικών που έχει επιτευχθεί με τη χώρα, με την προϋπόθεση ότι θα επιτευχθεί μια συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους ή νέας χρηματοδότησης μεταξύ της χώρας και των πιστωτών της. Η ΚΑΕ παρέχει πρόσθετο χρόνο για την επίτευξης μιας τέτοιας συμφωνίας. Όταν επιτευχθεί αυτή η συμφωνία, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ λαμβάνει μια δεύτερη απόφαση (συνήθως χωρίς να συνεδριάσει), οπότε και η χώρα-μέλος μπορεί να αντλήσει πόρους βάσει της ρύθμισης».
Όπως μάλιστα φροντίζει να μας ενημερώσει το Ταμείο, «η ΚΑΕ είναι μια διαδικασία που έχει χρησιμοποιήσει το ΔΝΤ στο παρελθόν σε περιπτώσεις όπου υπήρχε συμφωνία σχετικά με τις πολιτικές στις οποίες θα βασίζονταν ένα πρόγραμμα που υποστηρίζονταν από το ΔΝΤ, αλλά όπου δεν είχε επιτευχθεί πλήρης συμφωνία μεταξύ της χώρας και των πιστωτών της για χρηματοδότηση ή για την ελάφρυνση του χρέους. Συνολικά, χρησιμοποιήθηκε 19 φορές κατά τη διάρκεια της πιστωτικής κρίσης στη δεκαετία του 1980 σαν καταλύτης για τη χρηματοδότηση ή για την ελάφρυνση του χρέους στο πλαίσιο προγραμμάτων που υποστηρίζονταν από το ΔΝΤ στις ακόλουθες χώρες: στο Σουδάν, στο Εκουαδόρ, στο Ζαΐρ, στη Μαδαγασκάρη, στη Τζαμάικα, στη Ζάμπια, στην Ακτή του Ελεφαντοστού, στην Κένυα, στη Σομαλία, στη Χιλή, στη Δημοκρατία του Κογκό, στο Μεξικό, στη Νιγηρία, στην Αργεντινή, στη Γιουγκοσλαβία και στη Βραζιλία (στο Σουδάν, στο Ζαΐρ και στην Ακτή του Ελεφαντοστού, η διαδικασία της ΚΑΕ χρησιμοποιήθηκε δύο φορές σε κάθε μια χώρα).
Με την πάροδο του χρόνου, η ΚΑΕ περιήλθε σε αχρησία γιατί δεν χρειάζονταν πλέον. Αυτό αντανακλούσε κατά πολύ τη νέα προθυμία των επίσημων πιστωτών της Λέσχης του Παρισιού να παράσχουν δεσμεύσεις για την ελάφρυνση του χρέους πριν από ρυθμίσεις του ΔΝΤ. Επίσης, για ιδιώτες πιστωτές, η ΚΑΕ δεν χρειάζονταν πλέον όταν το ΔΝΤ απέκτησε τη δυνατότητα να «δανείζει για ληξιπρόθεσμες οφειλές».
Η αποκάλυψη αυτή δυστυχώς αποκαλύπτει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν κατάφερε να πετύχει τον στόχο της ένταξης του ΔΝΤ στο πρόγραμμα με μία κανονική συμφωνία που θα λειτουργούσε και ως ψήφος εμπιστοσύνης στα μάτια των αγορών, ενώ θα έλυνε τα χέρια και του επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, για να εντάξει την Ελλάδα στο QE, ώστε να πάρουν ανάσα οι τράπεζες και η οικονομία.
