Το ότι η ενέργεια αποτελεί το μήλο της έριδος για όλες τις χώρες μικρές και μεγάλες στην εποχή μας δεν είναι κάτι άγνωστο ακόμα και στον τελευταίο πολίτη.
Η οπτική ωστόσο της Τουρκίας είναι ενδιαφέρουσα για κάθε Έλληνα που σέβεται τον εαυτό του καθώς με αυτό τον τρόπο έχει γνώση της στόχευσης του αντιπάλου. Αυτή την οπτική δίνει στην δημοσιότητα μια ανάλυση του ερευνητή θεμάτων εξωτερικής πολιτικής στη SETA, Τζαν Ατζούν. Να θυμίσουμε πως η SETA είναι το μεγαλύτερο και πλέον φιλοκυβερνητικό think tank της Τουρκίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ενεργειακή τριμερής: Εξετάστηκε το ενδεχόμενο μεταφοράς LNG με πλοία από την Ανατολική Μεσόγειο στις ευρωπαϊκές αγορές
Γράφει λοιπόν ο Ατζούν: «Γίναμε μάρτυρες για άλλη μια φορά, της χρήσης της ενέργειας ως όπλο στη διαδικασία που ξεκίνησε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Στην έννοια του υβριδικού πολέμου, η ενεργειακή κάρτα εργαλειοποιήθηκε μαζί με τις συμβατικές μεθόδους και μετατράπηκε σε στοιχείο που χρησιμοποιείται κατά των αντιπάλων ως πολεμικό εργαλείο. Ενώ η Ρωσία χρησιμοποιεί την ισχύ της για παροχή πετρελαίου και φυσικού αερίου, οι ΗΠΑ αντίθετα προσπαθούν να εμποδίσουν τη Ρωσία να εξάγει ενέργεια. Σε αυτό το πλαίσιο, βέβαια ανεβαίνουν και οι τιμές της ενέργειας.
Ενώ οι γεωπολιτικές ισορροπίες στην Ευρασία κλονίστηκαν με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι παγκόσμιες αγορές ενέργειας, μεταξύ πολλών άλλων παραγόντων, εισήλθαν σε μια σοβαρή αστάθεια. Η τιμή του πετρελαίου Brent ανά βαρέλι ανέβηκε ξαφνικά στα 130 δολάρια, οι τιμές του φυσικού αερίου έσπασαν επίσης νέα ρεκόρ. Βασικά, ο κύριος παράγοντας που ανησυχεί τον κόσμο για τις ενεργειακές αγορές είναι φυσικά η θέση της Ρωσίας στις 3 πρώτες θέσεις στον ενεργειακό εφοδιασμό τόσο σε πετρέλαιο όσο και σε φυσικό αέριο. Ο Ενεργειακός εφοδιασμός είναι η ισχυρή και εύθραυστη πλευρά της Ρωσίας.
Ενώ η ρωσική οικονομία αποκτά έσοδα εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε χρόνο, έχει επίσης μια σχετική οικονομία που βασίζεται στις εξαγωγές. Έχοντας επίγνωση αυτού, οι ΗΠΑ προσπαθούν να περιορίσουν τον ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό έστω και σταδιακά με την έναρξη της ουκρανικής κατοχής και κυρίως κάνοντας τις ευρωπαϊκές χώρες να στραφούν σε εναλλακτικές πηγές και προσπαθώντας να μειώσουν αυτές τις εξαγωγές ενέργειας. Φυσικά, η ανάδειξη της εξάρτησης των μελών της ΕΕ από τη Ρωσία, ιδίως στο φυσικό αέριο, ως στρατηγική αδυναμία επηρεάζει τις πολιτικές των χωρών αυτών απέναντι στη Ρωσία.
Το γεγονός ότι σημαντικές χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία, ιδίως η Γερμανία, εξαρτώνται κατά 40-50 % από τη Ρωσία, τις άφησε με μια σοβαρή πρόκληση στον καθορισμό της πολιτικής. Αυτή η κατάσταση ώθησε τις χώρες να λάβουν σημαντικές αποφάσεις για τον τερματισμό της εξάρτησής τους από τη Ρωσία μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Τελικά, ανεξάρτητα από το πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, θα οδηγήσει σε σοβαρή στρατηγική απώλεια για τη Ρωσία μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Η εξάρτηση των χωρών της ΕΕ από τη Ρωσία θα τελειώσει σε λίγα χρόνια και αυτές οι χώρες θα μπορούν να παράγουν πολιτικές κατά της Ρωσίας με πολύ πιο ισχυρό τρόπο. Οι χώρες παραγωγής ενέργειας εκτός της Ρωσίας θα επωφεληθούν σχετικά από αυτή τη διαδικασία. Χώρες όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα είναι επίσης πιο πιθανό να επιστρέψουν στην παγκόσμια αγορά ενέργειας.»
