Γράφαμε νωρίτερα πως η Ρωσία "σκοτώνει" τους Στρατηγούς της που μάχονται στην πρώτη γραμμή στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά στα αλήθεια τι συμβαίνει με τους αρχι-Στρατήγους της.
Ήτοι τον υπουργό Άμυνας Σόιγκου και τον επικεφαλής του γενικού επιτελείου Gerasimov που έχουν να εμφανιστούν από τις 11 Μαρτίου;
Η απουσία τους έχει ήδη εντείνει τις φήμες για δυσαρέσκεια του Πούτιν στα πρόσωπά τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η Ρωσία "σκοτώνει" τους Στρατηγούς της που μάχονται στην πρώτη γραμμή στον πόλεμο στην Ουκρανία
Καταρχάς αξίζει να αναφερθεί πως ο Shoigu φέρεται με βάση ουκρανικά μέσα να καρατόμησε τον διοικητή της 6ης στρατιάς της RF λόγω των τεράστιων απωλειών.
Οι δύο είναι εξαιρετικά κοντά στον Πούτιν. Ήταν, για παράδειγμα, η στρατιωτική φρουρά του Πούτιν κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής του ανακοίνωσης στις 28 Φεβρουαρίου ότι έθεσε τις πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας σε αυξημένο συναγερμό.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το Κρεμλίνο αποφάσισε να θέσει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τους Shoigu και Gerasimov. Στα μάτια του Πούτιν, είναι οι αρχιτέκτονες της επιτυχημένης εκστρατείας για την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, της στρατιωτικής στρατηγικής της Ρωσίας στη Συρία, καθώς και της υποστήριξης των φιλορώσων ανταρτών στην περιοχή του Ντονμπάς.
Το δίδυμο θεωρείται επίσης ότι είναι από τους πιο πιστούς οπαδούς του Πούτιν. Είναι ενδιαφέρον ότι και οι δύο διορίστηκαν μέσα σε λίγες εβδομάδες ο ένας μετά τον άλλον στις αντίστοιχες θέσεις τους το 2012.
Έχει ειπωθεί ότι ο Shoigu θα παραμείνει στο αξίωμα όσο ο Gerasimov παραμένει αρχηγός του επιτελείου και το αντίστροφο. Ωστόσο, αυτοί οι δύο άνδρες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εφαρμογής της βούλησης του Ρώσου προέδρου στην Ουκρανία έχουν πολύ διαφορετικό υπόβαθρο και προφίλ.
Σεργκέι Σόιγκου
Ο Shoigu είναι ο αιώνιος διάδοχος. Είναι ένα από τα σπάνια μέλη του πρώτου κύκλου εξουσίας που είχε τόσο μεγάλη επιρροή υπό τον Μπόρις Γέλτσιν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 όσο και υπό τον Πούτιν.
Ο 66χρονος apparatchik ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία στο τέλος της σοβιετικής εποχής και έγινε υπουργός Άμυνας το 2012, παρά την έλλειψη στρατιωτικής εμπειρίας. Πρόκειται για μια ιδιαιτερότητα που δεν είναι ασυνήθιστη υπό τον Πούτιν, ο οποίος επιθυμεί να κρατήσει τους ανώτερους αξιωματικούς μακριά από αυτή τη θέση. Ωστόσο, ο Σόιγκου δεν έχει επίσης καμία εμπειρία από τις μυστικές υπηρεσίες, κάτι που είναι πολύ λιγότερο συνηθισμένο μεταξύ των ατόμων που βρίσκονται κοντά στον Πούτιν.
Το μεγάλο του προσόν είναι ότι είναι "υπηρέτης του τσάρου και πατέρας των στρατιωτών", γράφει η ρωσική εφημερίδα Moscow Times, παραφράζοντας το περίφημο ποίημα του Μιχαήλ Λερμόντοφ "Μποροντίνο" που εξυμνεί τον ηρωισμό του ρωσικού στρατού.
Ο Σεργκέι Κόνβις, πολιτικός από τη σιβηρική περιοχή Τούβα, από όπου κατάγεται ο Σόιγκου, τον περιέγραψε λιγότερο λυρικά ως "τέλειο χαμαιλέοντα", ικανό να μεταμορφώνεται κατά βούληση για να ταιριάζει στην ευχαρίστηση των ηγετών του.
Έτσι, υπό τον Γέλτσιν, έγινε υπουργός εκτάκτων καταστάσεων. Μέχρι την αλλαγή του 21ου αιώνα, το υπουργείο είχε γίνει ένα πραγματικό κράτος εν κράτει, με περισσότερους από 350.000 άνδρες και ακόμη και μια ειδική αστυνομική δύναμη έτοιμη να αναπτυχθεί για την καταπολέμηση οποιασδήποτε... πυρκαγιάς στο ρωσικό έδαφος. Ήταν ένας πολύ δραστήριος υπουργός που δεν παρέλειπε ποτέ να επισκεφθεί τον τόπο μιας τραγωδίας, γεγονός που του χάρισε μεγάλη δημοτικότητα - και την υπόθεση ότι θα ήταν ο διάδοχος του Γέλτσιν.
Ωστόσο, ο Πούτιν ήταν αυτός που ανέλαβε την εξουσία το 2002. Ο Shoigu δεν φάνηκε να προσβάλλεται και έθεσε αμέσως τον εαυτό του στην υπηρεσία του νέου ισχυρού άνδρα του Κρεμλίνου. Συγκεκριμένα, ηγήθηκε του κόμματος "Ενωμένη Ρωσία", το οποίο ήταν στη μισθοδοσία του Πούτιν, προκειμένου να εδραιώσει τη θέση του προέδρου στο ρωσικό πολιτικό παιχνίδι.
Ο Σόιγκου έχει επίσης προσκαλέσει αρκετές φορές τον Πούτιν στο σπίτι του στην Τούβα, όπου έχει διοργανώσει πάρτι ψαρέματος υψηλού επιπέδου.
Ωστόσο, δεν είναι απλώς ένας εξαιρετικός αυλικός. Σύμφωνα με τον "Guardian", ο Shoigu περιγράφεται ως υπεύθυνος για τον τεράστιο εκσυγχρονισμό του ρωσικού στρατού. Ως υπουργός Άμυνας, ο Σόιγκου επέβλεπε επίσης την επίφοβη ρωσική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών ή GRU, η οποία είναι ύποπτη για την εντατικοποίηση των δολοφονικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη τη δεκαετία του 2010, συμπεριλαμβανομένης της απόπειρας δηλητηρίασης του πρώην διπλού πράκτορα Σεργκέι Σκριπάλ στο Σάλσμπερι το 2018.
Valery Gerasimov
Ο Valery Gerasimov έχει αποκτήσει μυθική υπόσταση. Ο στρατιωτικός καριέρας γεννήθηκε το 1955 στο Καζάν, μια από τις πολυπληθέστερες πόλεις της Ρωσίας. Υπηρέτησε στις τεθωρακισμένες μεραρχίες του Κόκκινου Στρατού σε όλη την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Ο Gerasimov ήταν επίσης ένας από τους διοικητές του στρατού του Βόρειου Καυκάσου κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου της Τσετσενίας (1999-2009). Το BBC ανέφερε το 2012 ότι η διάσημη δημοσιογράφος και επικριτής της ρωσικής κυβέρνησης Άννα Πολιτκόφσκαγια, η οποία δολοφονήθηκε το 2006, τον είχε περιγράψει ως παράδειγμα "ενός ανθρώπου που ήξερε πώς να διαφυλάξει την τιμή του ως αξιωματικός" κατά τη διάρκεια εκείνου του πολέμου. Η φήμη του Gerasimov ήταν ότι είχε συλλάβει και καταδικάσει έναν Ρώσο στρατιώτη που κατηγορούνταν για τον βάναυσο ξυλοδαρμό και τη δολοφονία μιας νεαρής γυναίκας από την Τσετσενία κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης.
Ο Gerasimov, ο οποίος περιγράφεται από τον Shoigu ως "στρατιωτικός από την κορυφή ως τα νύχια", ηγήθηκε επιχειρήσεων στην Ουκρανία το 2014, στη Συρία και τώρα, ξανά, στην Ουκρανία.
Η διεθνής φήμη του, ωστόσο, βασίζεται σε μια παρεξήγηση. Λέγεται ότι είναι ο εφευρέτης του ρωσικού "υβριδικού πολέμου", ο οποίος συνδυάζει τη χρήση συμβατικών όπλων με μη στρατιωτικές μεθόδους -όπως η παραπληροφόρηση ή οι κυβερνοεπιθέσεις- για να προετοιμάσει το έδαφος για τους στρατιώτες. Υπάρχει ακόμη και ένα "δόγμα Gerasimov" που ονομάστηκε έτσι για αυτή τη στρατιωτική προσέγγιση.
Αλλά ο εφευρέτης του όρου αυτού, ο Μαρκ Γκαλεότι, ένας Βρετανός ειδικός σε ρωσικά στρατιωτικά θέματα, έχει επανειλημμένα προσπαθήσει να διορθώσει τα πράγματα. Τονίζει ότι δεν υπάρχει τέτοιο επίσημο δόγμα στη Ρωσία και ότι ο Gerasimov δεν είναι θεωρητικός του πολέμου.
Η παρεξήγηση προέρχεται από μια ομιλία που έκανε ο Gerasimov το 2013, στην οποία είπε ότι "τα σύνορα μεταξύ πολέμου και ειρήνης έχουν γίνει όλο και πιο ασαφή" και ότι "τα μη στρατιωτικά μέσα για την επίτευξη στρατηγικών στόχων έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία".
Η ομιλία αυτή φάνηκε προφητική στους παρατηρητές μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, όπου χρησιμοποιήθηκαν τέτοια μη συμβατικά μέσα (φιλορωσική προπαγάνδα, επιχειρήσεις ψευδούς για τη δικαιολόγηση πολεμικών στόχων).
Σύμφωνα με τους "Financial Times", το "δόγμα Gerasimov" κέρδισε έδαφος και η ομιλία του αρχηγού του επιτελείου μελετήθηκε πολύ προσεκτικά στην Ουάσιγκτον. Όμως η ανάλυση του Γερασίμοφ "δεν περιέγραφε πώς θα έπρεπε να ενεργεί ο ρωσικός στρατός, αλλά πώς πίστευε ότι λειτουργούσε η Δύση", δήλωσε στην εφημερίδα ο Ρουσλάν Πούχοφ, διευθυντής του ρωσικού Κέντρου Ανάλυσης Στρατηγικών και Τεχνολογιών.
Ο Gerasimov πίστευε ότι ο υβριδικός πόλεμος ήταν αυτό που χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ για να υποδαυλίσουν τις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης και ότι η Ουάσινγκτον προσπαθεί να τον χρησιμοποιήσει εναντίον της Μόσχας.
"Δυστυχώς, όπως ένα πλάσμα σε ταινία τρόμου, αυτή η ιδέα του δόγματος του "υβριδικού πολέμου" έχει επικρατήσει στους κύκλους των αναλυτών της Ουάσιγκτον. Υπάρχουν ολόκληρες θεωρίες στις οποίες το "δόγμα Γερασίμοφ" αποτελεί κεντρικό κομμάτι της "θεωρίας του χάους" του πολιτικού πολέμου εναντίον της Δύσης", έγραψε ο Michael Kofman, ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς ειδικούς για τον ρωσικό στρατό.
Όπως έγραψε ο Galeotti, ο Γερασίμοφ και το μυθικό του δόγμα ενσάρκωναν την επιστροφή του Ρώσου στρατιωτικού κακούργου, "παρόλο που πιθανότατα δεν έγραψε καν ο ίδιος τον αναθεματισμένο λόγο".
