Η Τουρκία προσπαθεί να κάνει τον διαμεσολαβητή στην κρίση της Ουκρανίας αλλά σύμφωνα με ανάλυση του μεγαλύτερου τουρκικού think tank η παρέμβαση των ΗΠΑ κρίνεται επιεικώς «αστεία».
Συγκεκριμένα ο Τζαν Ατζούν, ερευνητής θεμάτων εξωτερικής πολιτικής γράφει:
«Ενώ η μακροχρόνια πολιτική καταστολής της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας κινείται προς μια στρατιωτική επέμβαση τους τελευταίους μήνες, υπάρχει μια σοβαρή κλιμάκωση στη διαδικασία στην οποία εμπλέκονται επίσης οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες. Λαμβάνοντας υπόψη τη στρατιωτική κινητοποίηση και τις τελευταίες δηλώσεις των μερών, φαίνεται ότι μια μεγάλη σύγκρουση μπορεί να ξεκινήσει ανά πάσα στιγμή.
Σε πολλά σημαντικά γεωπολιτικά ζητήματα ο Πούτιν, ο οποίος δοκίμασε τους δυτικούς παράγοντες ειδικά τις ΗΠΑ στο πεδίο, συνέχισε να επεκτείνει τη πεδίο επιρροής του εκμεταλλευόμενος τόσο την αδύναμη ηγεσία όσο και την υπάρχουσα έλλειψη πολιτικής. Όπως υπογράμμισε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν, η Νέα Σοβιετική Ένωση σχηματίζεται βήμα-βήμα. Ενώ οι δυτικές χώρες δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν μια σοβαρή πολιτική ως μπλοκ εναντίον της Ρωσίας σε σημαντικές περιοχές συγκρούσεων από την Ουκρανία έως τη Γεωργία, από τη Συρία στη Λιβύη, ειδικά την περίοδο του Μπάιντεν, οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν μια πολιτική, παρέμειναν πολύ αδύναμες και το κενό που δημιουργήθηκε φαίνεται ότι προσπαθεί να τη γεμίσει μέχρι το τέλος η Ρωσία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ουκρανία: Στα "όπλα" και οι Ρουμάνοι αν εισβάλει η Ρωσία - Επίκειται γενική αποσταθεροποίηση
Στην πραγματικότητα, η συνεχιζόμενη διαδικασία στην Ουκρανία είναι ακριβώς η προβολή αυτής της μεγάλης εικόνας. Ενώ ο Πούτιν, ο οποίος δεν ήθελε να χωνέψει μια κυβέρνηση που είδε ως απειλή για τον εαυτό του στο Κίεβο, στόχευσε την Ουκρανία με όλα τα μέσα και η Ουκρανία δεν έλαβε σοβαρή υποστήριξη από το δυτικό μπλοκ, εκτός από μερικές σημαντικές χώρες όπως η Τουρκία, η Αγγλία και η Πολωνία. Από την άλλη, φαίνεται ότι οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις κατά την περίοδο Μπάιντεν και δεν μπόρεσαν να δώσουν τις εγγυήσεις ασφαλείας που χρειαζόταν η Ουκρανία έναντι της Ρωσίας. Αυτή η κατάσταση ενθάρρυνε περαιτέρω τη Ρωσία, η οποία κάθεται στο τραπέζι με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Η Γερμανία, από την άλλη, βρίσκεται σε αναζήτηση μιας πολιτικής που επιλέγει τη μέση οδό κάνοντας ένα ιστορικό λάθος. Αν και η ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία είναι ένας από τους περιοριστικούς παράγοντες, η Γερμανία είναι μια από τις χώρες που θα επηρεαστεί περισσότερο από τη γεωπολιτική απειλή που θα προκύψει από μια πιθανή ρωσική εισβολή.
Ναι, μια πλήρης εισβολή εξακολουθεί να φαίνεται απίθανη αλλά δεν θα είναι έκπληξη εάν η Ρωσία πραγματοποιήσει στρατιωτική επέμβαση με τρόπο που θα αποδυναμώσει την κυβέρνηση στο Κίεβο και θα διασφαλίζει την εδαφική ακεραιότητα του Ντόνετσκ και της Κριμαίας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι παρόλο που η Ρωσία έχει συγκεντρώσει εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες της στα σύνορα και έχει αναπτύξει στρατηγικά στρατιωτικά στοιχεία στη Λευκορωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να μην έχουν λάβει μέτρα και συνεχίζουν να μιλούν μόνο για οικονομικές κυρώσεις. Είναι σαφές ότι μια πιθανή στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας θα σκληρύνει το δυτικό μπλοκ εναντίον της Ρωσίας και θα προκαλέσει σοβαρές οικονομικές κυρώσεις αλλά τα γεωπολιτικά και στρατηγικά κέρδη που θα έχει ο Πούτιν στην Ουκρανία εξακολουθούν να φαίνονται ότι είναι μεγάλα παρά όλα αυτά τα πιθανά κόστη.»
