Είναι γνωστό, ότι η Ρωσία έχει επεκτείνει τη ναυτική της βάση στο συριακό λιμάνι Tartus, σχεδιάζοντας να κατασκευάσει μια πλωτή αποβάθρα για να ενισχύσει τις εγκαταστάσεις επισκευής πλοίων του λιμανιού.
Η αναβάθμιση των εγκαταστάσεων επισκευής στη βάση του Ταρτούς, θα επιτρέψει στο ρωσικό ναυτικό να αποφύγει την αποστολή πλοίων σε ναυτικές εγκαταστάσεις στη Μαύρη Θάλασσα για συντήρηση.
Το Tartus και η αεροπορική βάση Hmeimim, στην κοντινή επαρχία της Latakia, είναι οι κύριοι κόμβοι για τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας υπέρ του Άσαντ αλλά και για τον έλεγχο της Μεσογείου.
Όμως Ρώσος αξιωματούχος προτείνει την τοποθέτηση υπερηχητικού πυραύλου στη συριακή ναυτική βάση, εκφράζοντας ίσως τα στρατηγικά σχέδια του Πούτιν για την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
Σύμφωνα με το english.alarab, ανέφερε ότι η Ρωσία θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα νέο σταθμό με τον υπερηχητικό πύραυλο Zircon στο συριακό λιμάνι Ταρτούς, όπου θα μπορούσε να χτυπήσει οποιοδήποτε στόχο στη Μεσόγειο Θάλασσα.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Κρατικής Δούμας, Αντρέι Καρταπόλοφ, δήλωσε σε συνέντευξή του σε ρωσικά μέσα ενημέρωσης ότι «οι πύραυλοι Zircon μπορούν να ελλιμενιστούν στο λιμάνι του Ταρτούς, το οποίο θα καλύψει ολόκληρη τη θάλασσα».
Η Ρωσία μίσθωσε τη ναυτική βάση Tartus από τη Συρία το 2017, για περίοδο 49 ετών. Η τοποθεσία είναι η μόνη βάση της Ρωσίας στη Μεσόγειο και χρησιμοποιείται κυρίως για την παράδοση προμηθειών στην αποστολή της στη Συρία και για την επισκευή των πολεμικών της πλοίων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι ΗΠΑ βγήκαν για «κυνήγι»: Ανακάλυψαν από που προμηθεύεται η Ρωσία τα εξαρτήματα για τα drones
Ο Kartapolov, είπε ότι η τοποθέτηση του Zircon στο Tartus, έχει σκοπό να «δημιουργήσει άμεσες απειλές στον εχθρό, ωθώντας τον να σκεφτεί τις επόμενες ενέργειές του». Και πρόσθεσε: «Όταν συνειδητοποιήσουν ότι θα αντιμετωπίζουν μια άμεση απειλή καταστροφής των οπλικών τους συστημάτων τα οποία βρίσκονται στην Ανατολική Ευρώπη, ποιο είναι το νόημα να ξεκινήσουν κάτι αν ήδη γνωρίζουν ότι θα τα χάσουν;».
Ο πύραυλος Zircon είναι ένας υπερηχητικός πύραυλος κρουζ, που η Ρωσία δοκιμάζει από τις αρχές του 2019. Οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Γαλλία δοκιμάζουν επίσης παραλλαγές των πυραύλων, οι οποίοι μπορούν να ταξιδέψουν ταχύτερα από την ταχύτητα του ήχου ή με ταχύτητες μεγαλύτερες από 5 Mach.
Οι υπερηχητικοί πύραυλοι πετούν με μεγάλη ταχύτητα και σε χαμηλότερο ύψος από τους παραδοσιακούς βαλλιστικούς πύραυλους, επιτρέποντάς τους να αποφύγουν τα υπάρχοντα συστήματα ανίχνευσης πυραύλων έγκαιρης προειδοποίησης.
Μια πιθανή τοποθέτηση των πυραύλων Zircon στην Συρία, θα αποτελέσει μια άμεση απειλή με καταστροφικά αποτελέσματα για τις δυτικές δυνάμεις αλλά και για τις ΗΠΑ, καθώς η εμβέλειά τους είναι ικανή να χτυπήσει στόχους απομακρυσμένους ασφαλίζοντας υπέρ της Ρωσίας ταυτόχρονα όλη την Μεσόγειο.
Η Ρωσία πραγματοποίησε μια επιτυχημένη δοκιμή του πυραύλου Zircon τον Νοέμβριο, χτυπώντας στόχο από πολεμικό πλοίο 400 χιλιόμετρα μακριά. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, δήλωσε ότι ο νέος πύραυλος θα μπορούσε να πλήξει στόχους 1.000 χιλιόμετρα μακριά με ταχύτητα 9 Μαχ (6.900 μίλια την ώρα).
Ωστόσο, τα σχόλια του Ρώσου αξιωματούχου θα πρέπει να θεωρηθούν ως επί το πλείστον ως «δημόσιες σχέσεις», είπε ο Τομ Κούπερ, αναλυτής πολέμου στο The New Arab . «Αν αυτοί (πύραυλοι Zircon) επρόκειτο να αναπτυχθούν εκεί (Ταρτούς), η εμφάνισή τους δεν θα άλλαζε τίποτα», είπε.
«Από καθαρά στρατιωτική άποψη, για να λειτουργήσουν τέτοια όπλα όπως το Zircon, πρέπει πρώτα να τα εντοπίσουμε και μετά να παρακολουθήσουμε τον εχθρό», είπε ο Κούπερ. Πρόσθεσε δε, ότι η Ρωσία δεν διαθέτει το δίκτυο αισθητήρων που είναι απαραίτητο για να «παρακολουθήσει τους στόχους της» στη Μεσόγειο.
Τα σχόλια του κρατικού αξιωματούχου, ήρθαν καθώς αυξάνονται οι εντάσεις μεταξύ της Ρωσίας από τη μια πλευρά και του ΝΑΤΟ από την άλλη. Οι αναφορές για ρωσικά στρατεύματα που συγκεντρώνονται στα σύνορα της Ουκρανίας, έχουν προκαλέσει φρενίτιδα στις δυτικές χώρες καθώς φοβούνται μια επανάληψη του 2014 όταν οι φιλορωσικές δυνάμεις εισήλθαν στην ανατολική Ουκρανία.
Να υπενθυμίσουμε, ότι τα τελευταία χρόνια, η Ρωσία έχει αποσπάσει μια σειρά από οικονομικές και πολιτικές παραχωρήσεις από τη Συρία, όπως συμβόλαια φυσικού αερίου και τη ναυτική βάση Ταρτούς.
