Το τελευταίο χρονικό διάστημα επικρατεί έντονος προβληματισμός στις ΗΠΑ από την "πυρηνική άνοδο" της Κίνας και την τεχνολογική αναβάθμιση των πυρηνικών της Ρωσίας.
Μια σειρά από ερωτηματικά κυριαρχούν στις σκέψεις της ανώτατης πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας των ΗΠΑ;
Κινδυνεύει να γίνει άνευ σημασίας η νέα συμφωνία για τον έλεγχο των όπλων START που η Αμερική απλώς παράτεινε για άλλα πέντε χρόνια; Ποια είναι η νέα απειλή που αντιμετωπίζει η Αμερική και πόσο σοβαρή είναι;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
"Δεν γουστάρει" τον Μπάιντεν ο Κιμ - Απορρίπτει διάλογο με ΗΠΑ
Τι φοβούνται οι ΗΠΑ από την Κίνα;
Πρώτον, η πρόσφατη ανακάλυψη τριών μεγάλων πεδίων κατασκευής σιλό στην Κίνα από εμπορικούς δορυφόρους επέτρεψε στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να δημοσιοποιήσει στο κοινό τις λεπτομέρειες της μυστικής πυρηνικής δραστηριότητας της Κίνας.
Δεύτερον, σύμφωνα με τον Μπιλ Σνάιντερ, πρώην επικεφαλής του Συμβουλίου Αμυντικής Επιστήμης, οι Κινέζοι θα μπορούσαν να κατευθυνθούν προς την ανάπτυξη μιας σοβαρά διευρυμένης πυρηνικής δύναμης. Κατά την άποψή του, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν έως και 250 κινεζικοί νέοι πυραύλοι Dongfeng-41 ο καθένας με δέκα κεφαλές, πολύ μεγαλύτερη κατασκευή από τον υποτιθέμενο διπλασιασμό που είχαν προειδοποιήσει νωρίτερα φέτος οι υπηρεσίες πληροφοριών μας.
Τρίτον, ένας κορυφαίος πρώην πυρηνικός στρατιωτικός διοικητής πιστεύει ότι οι Κινέζοι μπορούν, σε δύο έως τέσσερα χρόνια, να αναπτύξουν ακόμη μεγαλύτερο αριθμό κεφαλών ,άνω των 3.500 κεφαλών, σε μια εποχή που ο πυρηνικός εκσυγχρονισμός των ΗΠΑ πρόκειται να ξεκινήσει το 2028-29 και θα καλύπτει μόνο 1.550 κεφαλές.
Τέταρτον, ο Υποδιοικητής του Στρατιωτικού Επιτελείου Τζον Χάιτεν υποστήριξε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν σε μια «αργή» δομή πρόσκτησης, που δεν επιτρέπει στις Ηνωμένες Πολιτείες να ανταποκριθούν πιο γρήγορα σε αναδυόμενες απειλές για την ασφάλειά τους.
Έτσι, ενώ αρχίζουν να εμφανίζονται τα τραχιά περιγράμματα της νέας κινεζικής πυρηνικής απειλής, τα σχέδια της Κίνας και το εύρος των πυρηνικών δυνάμεών της δεν είναι πλήρως γνωστά.
Επιπλέον, αυτές οι δυνάμεις δεν υπόκεινται σε καμία επιθεώρηση ή επαλήθευση που μπορεί να προέλθει από συμφωνία ελέγχου όπλων ή κινεζική προσφορά πυρηνικών πληροφοριών.
Το δίλημμα των ΗΠΑ
Έτσι, αυτό οδηγεί σε δίλημμα.
Δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν σαφή γνώση για τις μελλοντικές πυρηνικές δυνάμεις που έχουν στραφεί εναντίον τους, τότε πώς σχεδιάζει την πυρηνική δύναμη του μέλλοντος και τη σωστή συμφωνία ελέγχου των όπλων ,εάν αυτή μπορεί να υπάρχει;
Παραμένει δεσμευμένη με τη Ρωσία, λαμβάνοντας υπόψη όσα είναι περίπου γνωστά για την απειλή που θέτει αυτή για τις ΗΠΑ, αλλά δεν έχει πλήρη κατανόηση της απειλής που θέτει η Κίνα.
Όπως εξήγησε ο Διοικητής της Στρατηγικής Διοίκησης των ΗΠΑ, Πλοίαρχος Τσαρλς Ρίτσαρντ, οι Κινέζοι δεν αναζητούν μόνο μια περιορισμένη ή ελάχιστη αποτρεπτική δύναμη, αλλά μια που αντικατοπτρίζει αυτή της Ρωσίας.
Πάνω από τα οποία σημειώνει ότι η Κίνα επιδιώκει μια «ικανότητα εξαναγκασμού» για να αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να παραιτηθούν σε μια κρίση και να μην υπερασπιστούν τους συμμάχους τους σε περίπτωση κινεζικής επιθετικότητας.
Από την άλλη πλευρά, οι πυρηνικές δυνάμεις των ΗΠΑ περιορίζονται από τη συνθήκη σε επίσημους 1.550 κεφαλές, αν και οι επίσημες αναφορές από την αμερικανική κυβέρνηση δείχνουν ότι μια πυρηνική δύναμη με ελαφρώς λιγότερες κεφαλές διατηρείται σε καθημερινή βάση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα αμερικανικά βομβαρδιστικά δεν είναι σε εγρήγορση ούτε πυρηνικά οπλισμένα σε καθημερινή βάση.
Η αμερικανική κυβέρνηση κάνει μια ανασκόπηση της πυρηνικής στάσης, όπως έκανε κάθε κυβέρνηση από το τέλος της σοβιετικής αυτοκρατορίας. Αλλά καθώς η πυρηνική απειλή αυξάνεται, οι Ηνωμένες Πολιτείες ωθούνται από ορισμένα στοιχεία στην κοινωνία των ΗΠΑ, ιδιαίτερα στην κοινότητα αφοπλισμού, να μειώσουν τον ρόλο των πυρηνικών όπλων στην αποτρεπτική πολιτική τους και να μειώσουν μονομερώς τα πυρηνικά όπλα που αναπτύσσουν οι ΗΠΑ.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ένα δόγμα «αποκλειστικής χρήσης», όπου τα πυρηνικά όπλα θα προορίζονταν μόνο για την αποτροπή της χρήσης πυρηνικών όπλων εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους, και όχι ως απάντηση σε μια μεγάλη επίθεση στον κυβερνοχώρο ή ηλεκτρομαγνητικό παλμό.
Και μπορεί να σημαίνει ένα δόγμα «χωρίς πρώτη χρήση», όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα ξεκινήσουν ποτέ τη χρήση πυρηνικών όπλων.
Τέτοιες αλλαγές στρατηγικής πιέζονται παράλληλα με τις μονομερείς μειώσεις στις αποστολές πυρηνικών δυνάμεων των ΗΠΑ, ίσως να γίνονται ανεπίσημα, αλλά σε συνεννόηση ή παράλληλα με τη Ρωσία.
Έχει προταθεί μια γρήγορη περικοπή 150 κεφαλών ή 10% τοις εκατό, καθώς και μια πιο σημαντική αλλά παρ 'όλα αυτά μονομερής μείωση σε 1.000 κεφαλές.
Οι Κινέζοι από την άλλη θα είχαν ελάχιστα κίνητρα να συμφωνήσουν σε οποιαδήποτε διμερή ή πολυμερή συμφωνία που θα καλύπτει τις δικές τους πυρηνικές δυνάμεις.
Οι επιδίωξη να μειωθούν οι επιλογές των ΗΠΑ για χρήση πυρηνικών όπλων και να μειωθούν οι αμερικανικές κεφαλές σε 1.000 πυρηνικές κεφαλές, ενδέχεται να αντιμετωπίσουν έναν σκληρό αντίθετο ρεύμα, από Ρωσία και Κίνα
Η Κίνα απείλησε πρόσφατα τόσο την Ιαπωνία όσο και την Αυστραλία με πυρηνικά πλήγματα, αν και αμφότερες είναι χώρες χωρίς πυρηνικά όπλα και μακροχρόνιες υπογράφουσες της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών.
Επίσης μια προτεινόμενη νέα συμφωνία με τη Ρωσία πιθανότατα δεν θα ήταν καλύτερη.
Η Ρωσία υιοθέτησε μια πολιτική που κορυφαίοι αμερικανοί στρατιωτικοί και πολιτικοί εμπειρογνώμονες περιέγραψαν ως στρατηγική «κλιμάκωσης προς αποκλιμάκωση» ,χρησιμοποιώντας περιορισμένο αριθμό πυρηνικών όπλων σε συμβατική σύγκρουση με στόχο να αναγκάσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες να παραιτηθούν σε μια κρίση.
Αυτό θα έδινε στη Ρωσία μια «τετελεσμένη νίκη» ως πολιτική ενδεικτική της επέκτασης και όχι της συρρίκνωσης της Μόσχας στο ρόλο των πυρηνικών όπλων στο συνολικό αμυντικό της δόγμα.
Όσον αφορά τον αριθμό των πυρηνικών κεφαλών που έχουν αναπτυχθεί, ενώ η συνθήκη ΝΕΑ START-που παρατάθηκε τώρα για πέντε χρόνια-περιορίζει επίσημα τη Ρωσία σε 1.550 πυρηνικές κεφαλές, δεν υπάρχουν όρια στα μη στρατηγικά ρωσικά πυρηνικά όπλα μικρού βεληνεκούς.
Επιπλέον, δεν υπάρχουν όρια σε ορισμένα νέα εξωτικά στρατηγικά συστήματα που αναπτύσσει η Ρωσία.
Η μείωση του ρόλου των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ και ο αποτρεπτικός παράγοντας των ΗΠΑ θα μπορούσαν να κλονίσουν την εμπιστοσύνη ορισμένων συμμάχων της Αμερικής που παραδοσιακά έχουν αντιδράσει σκληρά ενάντια στις προτάσεις των ΗΠΑ να υιοθετήσουν τη στρατηγική πρώτης χρήσης.
Στη Δημοκρατία της Κορέας, το κόμμα της αντιπολίτευσης, ανησυχώντας για την πυρηνική ομπρέλα των ΗΠΑ ή το εκτεταμένο αποτρεπτικό, μιλά ανοιχτά για την αναζήτηση ενός πυρηνικού αποτρεπτικού παράγοντα ROK για να αντιμετωπίσει μια πυρηνικά εξοπλισμένη Βόρεια Κορέα και μια ολοένα και πιο πολεμική Κίνα.
Και στο ΝΑΤΟ, ενώ κανένα νέο έθνος δεν επιδιώκει να γίνει πυρηνικό, η εκτεταμένη πυρηνική μας ομπρέλα παραμένει ένα κρίσιμο μέρος της συνοχής της συμμαχίας του ΝΑΤΟ
Όλες αυτές οι εξελίξεις είναι επίσης κρίσιμες για τη συμβατική αποτροπή. Το βασικό μέλημα του αμερικανικού στρατού είναι πώς να διατηρηθεί η διαφορά μεταξύ συμβατικής και πυρηνικής σύγκρουσης.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν πολεμήσει ποτέ μια συμβατική σύγκρουση με έναν πυρηνικά οπλισμένο εχθρό. Αλλά τώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δύο αναδυόμενους συμβατικούς αντίπαλους ομότιμους, τη Ρωσία και την Κίνα. Και οι δύο χώρες είναι πυρηνικά εξοπλισμένες.
Ποιες νέες πολιτικές ενδέχεται να ακολουθήσουν οι ΗΠΑ;
Προτείνεται οι Ηνωμένες Πολιτείες να αναπτύξουν συμβατικές ικανότητες μακράς εμβέλειας για να αντισταθμίσουν τη Ρωσία και την Κίνα που πιέζουν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικές δυνάμεις αναγκαστικά.
Μια τέτοια τεχνολογία ακολουθείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ρωσία και η Κίνα επικαλούνται και οι δύο αυτές τις τεχνολογίες που αναπτύσσονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως δικαιολογία για τις δικές τους διευρυμένες πυρηνικές προσπάθειες.
Θα μπορούσαν επίσης να επιδιωχθούν καλύτερες και διευρυμένες πυραυλικές άμυνες των ΗΠΑ, αλλά το Κογκρέσο μπορεί να παραμένει διστακτικό να χρησιμοποιήσει τις αμερικανικές πυραυλικές άμυνες ενάντια σε οτιδήποτε άλλο εκτός από περιορισμένα πλήγματα από κράτη όπως η Βόρεια Κορέα ή το Ιράν.
Ενώ οι αποτρεπτικές ανάγκες των ΗΠΑ καθορίζονται συχνά με βάση τη διμερή ισορροπία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, μια αναδυόμενη κινεζική δύναμη που θα μπορούσε ακόμη και να υπερβεί τα όρια της Συνθήκης
Τι θα συμβεί αν αντί για την εξισορρόπηση των πυρηνικών απειλών που θέτουν η Ρωσία και η Κίνα χωριστά, οι στρατιωτικοί σχεδιαστές θεωρούσαν ότι τα δύο έθνη συνεργάζονταν;
'Οπως εξήγησε ο ειδικός Stephen Blank, η Ρωσία και η Κίνα συνεργάζονται όλο και περισσότερο σε στρατιωτικά θέματα. Κάνουν μάλιστα κοινές στρατιωτικές ασκήσεις.
Ακόμη και ορισμένοι εμπειρογνώμονες αφοπλισμού παραδέχτηκαν ότι εάν εμφανιστεί μια σύγκρουση στον Ειρηνικό για την Ταϊβάν που αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα, για παράδειγμα, δεν είναι απλώς εικασία ότι η Ρωσία μπορεί να αποφασίσει επίθεση κατά των Βαλτικών χωρών.
