Τα χτυπήματα συνεχίζουν να πέφτουν βροχή στον αραβικό κόσμο, από φίλους και εχθρούς του.
«Δύο χτυπήματα στο κεφάλι πονάνε», λέει μια αιγυπτιακή παροιμία. Τι γίνεται όμως αν είναι τρία;
Με αυτόν τον τρόπο σε άρθρο της η Dr Amira Abo el-Fetouh, περιγράφει στο middleeastmonitor την κατάσταση που επικρατεί στον αραβικό κόσμο σήμερα, κατά τη γνώμη της. Το ενδιαφέρον του συγκεκριμένου άρθρου είναι η αντιισραηλινή οπτική που αντιλαμβάνεται τις διπλωματικές εξελίξεις ως απότοκο των Συμφωνιών Αβραάμ , μεταξύ Ισραήλ και αραβικών κρατών.
ΗΑΕ-Ισραήλ-Ιορδανία
"Τα ΗΑΕ έχουν ανακοινώσει, για παράδειγμα, ότι το Ισραήλ πρόκειται να πουλάει 50 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού ετησίως στην Ιορδανία, επιπλέον των 55 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων που παρέχονται δωρεάν, όπως εξήγησε η ισραηλινή υπουργός Ενέργειας, Καρίν Ελχαράρ.
Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Υδάτων και Άρδευσης της Ιορδανίας, Muhammad Al-Najjar, είπε ότι μια δήλωση προθέσεων που υπογράφηκε με το Ισραήλ και τα ΗΑΕ θα επιτρέψει στο Χασεμιτικό Βασίλειο να αποκτήσει 200 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού ετησίως σε αντάλλαγμα παροχής ηλεκτρικής ενέργειας από αυτό.
Οι επικριτές είναι εξοργισμένοι που αυτή η ηλεκτρική ενέργεια θα χρησιμοποιηθεί σε παράνομους ισραηλινούς οικισμούς στην κατεχόμενη Παλαιστίνη.
Πώς μπορεί ο Ιορδανός υπουργός να ισχυριστεί ότι πρόκειται απλώς για «δήλωση προθέσεων» όταν τα ΗΑΕ έχουν ήδη αγοράσει 1.186 στρέμματα γης για το έργο που θα αναπτυχθεί στην Ιορδανία; Ποιον πιστεύει ότι κοροϊδεύει;
Μαρόκο-Ισραήλ
Εν τω μεταξύ, ο Ισραηλινός Υπουργός Άμυνας Benny Gantz έχει φιλοξενηθεί από τον βασιλιά του Μαρόκου, Μοχάμεντ ΣΤ', ο οποίος τυγχάνει να έχει επίσης το ρόλο του προστάτη της Ιερουσαλήμ με ευθύνη για το τέμενος Al-Aqsa ως επικεφαλής της επιτροπής Quds που σχηματίστηκε από τον τότε Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης το 1975.
Ο Gantz ανακοίνωσε μια συμφωνία για την πώληση όπλων στο Μαρόκο, συμπεριλαμβανομένων αμυντικών συστημάτων και αεροσκαφών.
Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου κίνηση από μια αραβική χώρα, και μια κίνηση που η Αλγερία πιστεύει ότι αποτελεί άμεση απειλή για την κυριαρχία της.
Η θέση του βασιλιά ως επικεφαλής της επιτροπής Quds και το γεγονός ότι είναι γνωστός ως ο «Διοικητής των πιστών» ως υποτιθέμενος απόγονος του Προφήτη, η ειρήνη και οι ευλογίες είναι μαζί του, δεν τον εμπόδισαν να συμφωνήσει σε μια συμφωνία όπλων με το Ισραήλ.
''Το Ισραήλ, σφετερίστηκε την Παλαιστίνη σκότωσε και εκτόπισε τους ανθρώπους της, λεηλάτησε τον πλούτο και τα κτερίσματά του. και βεβήλωσε το τζαμί Αλ Άκσα στην αναζήτηση του «Ναού του Σολομώντα»''.
''Επίσης, εβραιοποιεί την κατεχόμενη Ιερουσαλήμ και διώχνει τον λαό της. Τίποτα από αυτά δεν εμπόδισε τον Μαροκινό βασιλιά να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία με τους υπεύθυνους για την περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου''.
Πράγματι, τίποτα από αυτά δεν φαίνεται να προκάλεσε στον βασιλιά οποιαδήποτε θλίψη ή πόνο, και δεν τον ενδιαφέρουν τόσο πολύ, όσο η διατήρηση του θρόνου του και η επέκταση του βασιλείου του με την προσάρτηση της Δυτικής Σαχάρας ως μέρος της συμφωνίας εξομάλυνσής του με το Ισραήλ.
Όλοι στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική που θέλουν να έχουν εξουσία, και κάθε ηγεμόνας που ελπίζει να διατηρήσει τη θέση του, πρέπει να πάει στο Τελ Αβίβ και να γονατίσει μπροστά στους Σιωνιστές, πρέπει να είναι υπάκουος και πιστός με την ελπίδα ότι το Ισραήλ θα είναι ευχαριστημένο.
Τα επακόλουθα των συμφωνιών του Αβραάμ
Η συμφωνία για το νερό της Ιορδανίας και η συμφωνία όπλων του Μαρόκου με το Ισραήλ αποτελούν μέρος των λεγόμενων Συμφωνιών του Αβραάμ. Διαφέρουν ως προς το περιεχόμενο και τους στόχους από προηγούμενες ειρηνευτικές συμφωνίες μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, γνωστές ως Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ του 1978, Συμφωνία Γουάντι Αράμπα του 1994 και Συμφωνίες του Όσλο του 1994 αντίστοιχα. Η βάση αυτών των συμφωνιών ήταν να τερματιστεί η κατάσταση πολέμου μεταξύ αυτών και του Ισραήλ.
Ωστόσο, αυτές οι «αβρααμικές» συμφωνίες σχετίζονται με το έργο «συμφωνία του αιώνα», που σχεδιάστηκε από τον Τζάρεντ Κούσνερ και χρηματοδοτήθηκε από τα ΗΑΕ, το περιφερειακό κράτος που έχει επιφορτιστεί με την εξομάλυνση των αραβικών χωρών με το Ισραήλ.
Αποτελούν πρακτική εφαρμογή των σχεδίων που παρουσίασε ο Κούσνερ, κάποτε σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, στη διάσκεψη της Μανάμα τον Ιούνιο του 2019, στην οποία συμμετείχαν η Ιορδανία, το Ισραήλ και τα κράτη του Κόλπου στο πλαίσιο της «συμφωνίας του αιώνα".
Όλα αυτά είναι μια αφελής προσπάθεια συγκάλυψης του επιθυμητού πολιτικού στόχου, που είναι να δεσμευτεί η Ιορδανία με το κράτος κατοχής και την ασφάλειά του, να καθιερωθεί το Ισραήλ ως στρατηγικός εταίρος και να ενισχυθεί ο έλεγχός του στην Ιορδανία πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά.
Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα σέρνουν την Ιορδανία στην άβυσσο εκμεταλλευόμενοι την τρέχουσα οικονομική κρίση που επηρεάζει τους Ιορδανούς που υποφέρουν από τρελές αυξήσεις τιμών, πείνα, ανεργία, περιορισμένες ελευθερίες και συλλήψεις δημοσιογράφων, φοιτητών και ακτιβιστών.
Χιλιάδες Ιορδανοί συμμετείχαν σε τεράστιες διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις μετά την προσευχή της Παρασκευής την περασμένη εβδομάδα, καταδικάζοντας τη συμφωνία για το νερό και τη συμφωνία του αιώνα. Η κυβέρνηση στο Αμμάν απάντησε συλλαμβάνοντας δεκάδες άτομα.
Αυτά τα δύο χτυπήματα προήλθαν από τον αραβικό κόσμο.
Η Μ. Βρετανία χαρακτηρίζει τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση
Το τρίτο προήλθε από τη Βρετανία, η οποία έχει χαρακτηρίσει όλη τη Χαμάς ως «τρομοκρατική» οργάνωση και ποινικοποίησε κάθε σχέση με το κίνημα. Αντί να ζητήσει συγγνώμη στον παλαιστινιακό λαό για την καταστροφή που προκάλεσε μια προηγούμενη βρετανική κυβέρνηση με την έκδοση της περιβόητης Διακήρυξης Μπαλφούρ το 1917, η οποία επέτρεψε στους Σιωνιστές να καταλάβουν τη γη της Παλαιστίνης, η Βρετανία έδωσε νέο πλήγμα στην Παλαιστίνη και τον λαό της.
Είναι μια απόφαση που επιβεβαιώνει τη συνεχή υποστήριξή της στο κράτος του απαρτχάιντ και τη δικαιολόγηση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου από το Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων. Αντί να αναλάβει δράση κατά του εγκληματικού κατοχικού κράτους, η Βρετανία τιμωρεί τα θύματα των εγκλημάτων της", αναφέρει στο τέλος του άρθρου της η Dr Amira Abo el-Fetouh.
Ο έξυπνος εναρμονισμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής
Εμείς με τη σειρά μας να πούμε ότι ο κόσμος είναι διαρκώς μεταβαλλόμενος και στις Διεθνείς σχέσεις, όπως είχε πεί ο Τσώρτσιλ, "δεν υπάρχουν αιώνιοι εχθροί και αιώνιοι φίλοι, αλλά αιώνια είναι τα συμφέροντα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας τα οποία οφείλουμε να υπηρετούμε πάντα"
Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα στη Μ.Ανατολή, όπου ο ηγέτης της κάθε χώρας προσπαθεί μέσω συμφωνιών να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πολιτών του.
Η Ελλάδα έξυπνα και γρήγορα εναρμονίστηκε με τις Διεθνείς συνθήκες και επιταγές, δημιουργώντας για πρώτη φορά τόσο ισχυρές συμμαχίες με τα αραβικά κράτη και το Ισραήλ.
Θα λέγαμε ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι στην πράξη και όχι στα λόγια τόσο πολυδιάστατη και προπαντός στη σωστή κατεύθυνση, χτίζοντας πολύ δυνατές συμμαχίες με το Ισραήλ, τα ΗΑΕ, την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία πρωτίστως, παράλληλα βέβαια με τις ισχυρότατες στρατιωτικές συμμαχίες με ΗΠΑ και Γαλλία, ούσα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Οι εξελίξεις τρέχουν διεθνώς και εκείνος που προσαρμόζεται γρήγορα και σωστά αποκομίζει πολλαπλά οφέλη για τη χώρα του, σε αντίθεση με εκείνον που μένει προσκωλυμένος σε παλιές αγκυλωτικές επιλογές και λύσεις. όπως η Τουρκία του Προέδρου Ερντογάν, ο οποίος ήρθε σε ρήξη με όλες σχεδόν τις αραβικές χώρες και το Ισραήλ, πετυχαίνοντας να θέσει τη χώρα του στο περιθώριο των εξελίξεων.