Η Έμπονι Μπράουν θυμάται την ημέρα που η μητέρα της εξαφανίστηκε. Ήταν το 1990 και εκείνη ήταν 13 ετών.
Εκείνο τον Μάιο, η Μιρτλ βρισκόταν στη Νέα Υόρκη για να επισκεφθεί την καλύτερή της φίλη, όταν της έκλεψαν την τσάντα της, μαζί με τα φάρμακα για την επιληψία και την ταυτότητά της. Είπε στην οικογένειά της ότι δεν αισθανόταν καλά και πήγε στα επείγοντα περιστατικά του King’s County Hospital στο Μπρούκλιν για να ξαναπρομηθευτεί τα φάρμακά της.
«Κατέληξε να πάει μόνη της και τότε ήταν η τελευταία στιγμή, ξέρετε, που ακούσαμε νέα της» λέει η Έμπονι.
Για εβδομάδες, η γιαγιά της Έμπονι και τα μέλη της οικογένειας επισκέπτονταν τα τοπικά αστυνομικά τμήματα και νοσοκομεία, αλλά δεν έβρισκαν απαντήσεις.
«Δεν πίστευα ποτέ ότι πέθανε. Σκέφτηκα ότι απλά ήθελε κάτι διαφορετικό, ίσως, από τη ζωή. Δεν ήξερα, για να είμαι ειλικρινής, ήμουν απλά μπερδεμένη και λυπημένη» λέει η κόρη της Μιρτλ.
Σχεδόν 32 χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 2022, ο αδελφός της Μιρτλ, Ρόμπερτ Μπράουν, παρακολουθούσε τις νυχτερινές ειδήσεις του NBC με τον Λέστερ Χολτ όταν προβλήθηκε ένα θέμα μιας σειράς ανεξιχνίαστων υποθέσεων που έχει αναλάβει το γραφείο ιατροδικαστικής έρευνας της Νέας Υόρκης. Με επικεφαλής τη δρα Άντζελα Σόλερ, υποδιευθύντρια ιατροδικαστικής ανθρωπολογίας, η ομάδα διαχειρίζεται περίπου 1.250 υποθέσεις αγνώστων προσώπων, οι περισσότερες από τις οποίες ανάγονται σε δεκαετίες πίσω, πολλές από τις οποίες στη δεκαετία του 1990.
Στο πλαίσιο του ρεπορτάζ του θέματος ο Ρόμπερτ Μπράουν εντόπισε μια αφίσα-αναπαράσταση ενός αγνοούμενου προσώπου, ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται από την ομάδα για να τραβήξει την προσοχή του κοινού στις υποθέσεις, αναδημιουργώντας τα χαρακτηριστικά του προσώπου μέσω ενός πήλινου μοντέλου.
«Είδα μια νεαρή κοπέλα που θα μπορούσε να είναι ή να μην είναι η αδελφή μου. Και είπα στον εαυτό μου: «Ουάου, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να είναι αυτή»».
Δύο ημέρες αργότερα, ο Ρόμπερτ Μπράουν και η σύζυγός του τηλεφώνησαν στο γραφείο της ιατροδικαστού. Η Σόλερ και η ομάδα της άρχισαν να εργάζονται για την υπόθεση της Μιρτλ Μπράουν.
«Έριξα μια ματιά στην αναπαράσταση και παρατήρησα, ότι εντάξει, μάλλον ψάχνω για μια μεσήλικη μαύρη γυναίκα», δήλωσε η Σόλερ. «Όλα ταίριαζαν με αυτά που μας έλεγε η οικογένεια, και επίσης πληροφορηθήκαμε ότι εξαφανίστηκε τον Μάιο του 1990. Έτσι ήξερα ακριβώς από πού να ξεκινήσω την αναζήτησή μου».
Για σχεδόν δύο μήνες, η Σόλερ εξέταζε αρχεία «μη επαληθευμένων αγνώστων» ή αγνοουμένων με πιθανό όνομα που δεν έχει επαληθευτεί ή επιβεβαιωθεί. Ξεκίνησε την έρευνά της από την 1η Μαΐου 1990, μέχρι να βρει αυτό που πίστευε ότι ήταν μια πιθανή ταύτιση με τη Μιρλτ, στις 17 Μαΐου 1990. Το αγνώστου ταυτότητας άτομο στην αναπαράσταση ήταν η Μιρτλ.
«Σε αυτή την περίπτωση, οι πληροφορίες που σχετίζονται με το πλαίσιο περιλάμβαναν την ημερομηνία που απεβίωσε. Πέθανε στο Μπρούκλιν, κάτι που ταίριαζε με την ιστορία που είπε η οικογένεια για την ημέρα της εξαφάνισής της και της επίσκεψής της στο νοσοκομείο. Είχε ένα πιθανό όνομα που ταίριαζε, μια πιθανή ημερομηνία γέννησης που ταίριαζε και η οικογένεια είχε δώσει κάποιες ιατρικές πληροφορίες για το αγνοούμενο, αγαπημένο τους πρόσωπο που επίσης ταίριαζαν με αυτά που υπήρχαν στον φάκελο της υπόθεσης» είπε η Σόλερ.
Ο Ρόμπερτ Μπράουν έλαβε τότε ένα τηλεφώνημα που περίμενε επί τρεις δεκαετίες. Ήταν από τη Σόλερ.