Ένα φάντασμα στοιχειώνει την Ευρώπη – το φάντασμα μιας ανίερης συμμαχίας του Ντόναλντ Τραμπ και του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αυτό που οδηγεί την ευρωπαϊκή πολιτική αυτή τη στιγμή είναι ο φόβος. Φόβος για το που θα μπορούσε να εισβάλει στη συνέχεια η Ρωσία, εάν η Ουκρανία καταρρεύσει. Φόβος για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν ο Τραμπ εγκατέλειπε το ΝΑΤΟ και αφήσει την Ευρώπη στο έλεος του Πούτιν, όπως αναφέρει το telegraph
Και έτσι την περασμένη εβδομάδα, όταν περίπου δώδεκα ευρωπαίοι ηγέτες συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι για μια σύνοδο κορυφής στην Ουκρανία, ο οικοδεσπότης τους, ο Εμανουέλ Μακρόν, έδειχνε στην φωνή αίσθηση πανικού σχετικά με τις διαφαινόμενες απειλές από ανατολή και δύση.
«Αυτός είναι ένας ευρωπαϊκός πόλεμος», είπε στη συγκέντρωση. «Πρέπει να αναθέσουμε το μέλλον μας στο αμερικανικό εκλογικό σώμα; Η απάντηση είναι όχι, όποια κι αν είναι η ψήφος τους. Δεν πρέπει να περιμένουμε να μάθουμε ποιο είναι το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ. Πρέπει να αποφασίσουμε τώρα».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη υποσχεθεί στην Ουκρανία ένα πακέτο βοήθειας ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ (43 δισεκατομμύρια λίρες) για αρκετά χρόνια. Αυτό το πακέτο απαιτούσε ένα εξαιρετικό ποσό δωροδοκίας για τον Βίκτορ Όρμπαν.
Οι περισσότεροι ηγέτες πιστεύουν ότι τον πόλεμο θα τον χάσει η Ουκρανία και μια μεγάλη μειοψηφία είναι ενεργά φιλορωσικά. Απλώς δεν υπάρχει συναίνεση υπέρ της ενίσχυσης της βοήθειας της ΕΕ προς το Κίεβο.
Ο Μακρόν δήλωσε: «Δεν υπάρχει συναίνεση σήμερα για την αποστολή, με επίσημο τρόπο, στρατευμάτων στο έδαφος. Αλλά όσον αφορά τις επιλογές, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί».
Ο αποκλεισμός της αποστολής χερσαίων στρατευμάτων απορρίφθηκε ειδικά όταν το Κρεμλίνο προειδοποίησε ότι ένα τέτοιο βήμα θα καθιστούσε τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ «αναπόφευκτο» .
Η κυβέρνηση Μπάιντεν αγωνίζεται εδώ και μήνες για να ξεπεράσει το μπλοκ των Ρεπουμπλικανών του Κογκρέσου για να στείλει νέα στρατιωτική βοήθεια 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία. Σε μια εκλογική χρονιά, δεν τίθεται θέμα να θέσει σε κίνδυνο τις ζωές των Αμερικανών σε έναν ευρωπαϊκό πόλεμο.
Οι Βρετανοί έκαναν αμέσως πίσω και απέρριψαν την ιδέα του Μακρόν. «Πέρα από τον μικρό αριθμό του προσωπικού στη χώρα που υποστηρίζει τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, δεν έχουμε σχέδια να πραγματοποιήσουμε μεγάλης κλίμακας αναπτύξεις», επέμεινε η Ντάουνινγκ Στριτ.
Αλλά η πιο έντονη προσπάθεια για να καταρριφθεί ο χαρταετός του Μακρόν ήρθε από το Βερολίνο. Ο Όλαφ Σολτς, ο Γερμανός Καγκελάριος, απέρριψε οποιαδήποτε τέτοια πρόταση, τώρα ή στο μέλλον .
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τα "πήρε" άσχημα ο Βίκτορ Όρμπαν! Όσοι με αποκαλούν το "κουτάβι του Πούτιν"... να πάνε για ψυχοθεραπεία!
«Δεν θα υπάρχουν χερσαία στρατεύματα, ούτε στρατιώτες που θα σταλούν στην Ουκρανία από ευρωπαϊκές χώρες ή κράτη του ΝΑΤΟ», δήλωσε.
Ο Χάμπεκ αναφερόταν στην περιβόητη απροθυμία του Παρισιού να τραβήξει το βάρος του στην Ουκρανία. Η γαλλική στρατιωτική δέσμευση μέχρι στιγμής ήταν μόλις 500 εκατομμύρια λίρες, ένα κλάσμα των 15 δισεκατομμυρίων λιρών της Γερμανίας ή των 7,8 δισεκατομμυρίων λιρών του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο Μακρόν παρότρυνε τον Σολτς αναφέροντας τη συνήθεια του να λυγίζει: Πώς έτσι κάνει, στην αρχή αρνείται ένα ουκρανικό αίτημα για στρατιωτική βοήθεια, αμφιταλαντεύεται υπό την πίεση των συμμάχων και στη συνέχεια το δέχεται ούτως ή άλλως.
«Πολλοί από τους ανθρώπους που λένε «ποτέ, ποτέ» σήμερα ήταν οι ίδιοι που είπαν «ποτέ, ποτέ τανκς, ποτέ, ποτέ αεροπλάνα, ποτέ, ποτέ πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς», είπε ο Μακρόν σε ακροατήριο που περιλάμβανε και τον Σολτς. «Σας θυμίζω ότι πριν από δύο χρόνια, πολλοί γύρω από αυτό το τραπέζι είπαν: «Θα προσφέρουμε υπνόσακους και κράνη».
Η αντιπάθεια μεταξύ Σολτς και Μακρόν είναι αμοιβαία, αλλά σπάνια έχει ξεσπάσει έτσι ανοιχτά. Δεν είναι περίεργο που οι γαλλογερμανικές σχέσεις είναι χειρότερες από κάθε άλλη φορά από το 1990, όταν οι επιφυλάξεις του Φρανσουά Μιτεράν για την επανένωση της Γερμανίας, όπως αυτές της Μάργκαρετ Θάτσερ, παραμερίστηκαν από τον Χέλμουτ Κολ.
Η συμπεριφορά του Μακρόν ήταν αυτό που περιμένουμε από έναν άνθρωπο του οποίου ο τρόπος λειτουργίας είναι, αντίστροφα από τη συμβουλή του Τέντι Ρούσβελτ, να φωνάζει δυνατά και να κουβαλάει ένα μάλλον μικρό ραβδί.
Αλλά ο Σολτς είναι αυτός που, με την προθυμία του να αντικρούσει τον αντίπαλό του, έχει κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά στην υπόθεση της ελευθερίας.
Σε μια περίοδο μέγιστου κινδύνου, όταν η Ουκρανία φωνάζει για βοήθεια , ο Σολτς και η Γερμανία γενικότερα είναι διστακτικοί. Παρασυρόμενοι από τις απειλές του Πούτιν, την προπαγάνδα και τη βαθιά απροθυμία του κοινού να εμπλακεί ξανά σε πόλεμο, το Βερολίνο θέλει απεγνωσμένα να χαράξει μια γραμμή στην άμμο, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να σημαίνει για το Κίεβο.
Μια «ντροπιαστική» άρνηση
Για μήνες, μια έντονη συζήτηση μαίνεται στη Γερμανία για το αν θα προμηθεύσει το Κίεβο με τους πυραύλους κρουζ Taurus. Ο Ταύρος έχει βεληνεκές 310 μιλίων, σχεδόν διπλάσιο από τους αγγλο-γαλλικούς πυραύλους Storm Shadow και Scalp, οι οποίοι έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους Ουκρανούς. Ωμά, ο Taurus μπορεί να χτυπήσει τη Μόσχα – και ο Σολτς είναι τρομοκρατημένος από τα πιθανά αντίποινα του Πούτιν.
Μέχρι στιγμής, ο Σολτς έχει αρνηθεί κατηγορηματικά να παραδώσει τους πυραύλους , αφήνοντας εξοργισμένους όχι μόνο τους συμμάχους του ΝΑΤΟ αλλά ακόμη και τους δικούς του υποστηρικτές.
Τον περασμένο μήνα, η Bundestag ψήφισε υπέρ της παράδοσης «βλημάτων μεγάλου βεληνεκούς» στην Ουκρανία – συμπεριλαμβανομένων και των τριών κομμάτων του κυβερνώντος συνασπισμού. Για να γλιτώσει τον Καγκελάριο τους από ψήφο εμπιστοσύνης, το ψήφισμα δεν κατονομάζει τον Taurus, αλλά δεν συγκαλύπτεται το γεγονός ότι το η μη παράδοση του κοστίζει ζωές Ουκρανών.
Ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας διέψευσε αμέσως ότι βρετανικό προσωπικό στην Ουκρανία είχε εμπλακεί σε εκτοξεύσεις πυραύλων. Αληθινή ή όχι, αυτή η άρνηση υποδηλώνει ότι η βρετανική εμπλοκή δεν είναι απαραίτητη. Ούτε, πράγματι, ο Taurus θα απαιτούσε από τα γερμανικά στρατεύματα να τον χειριστούν. Άρα η δικαιολογία του Σολτς είναι ψεύτικη.
Το επεισόδιο υπογραμμίζει την αντίθετη γερμανική και βρετανική στάση απέναντι στον πόλεμο. Έχοντας εκπαιδεύσει και εξοπλίσει αθόρυβα Ουκρανούς στρατιώτες για χρόνια πριν από τον Φεβρουάριο του 2022, οι Βρετανοί δίνουν τώρα στον Ζελένσκι τα εργαλεία για να ολοκληρώσει τη δουλειά – και ίσως και να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους.
Εν τω μεταξύ, οι τρομεροί πύραυλοι Taurus της Γερμανίας δεν παραδίδονται, ακόμη και όταν οι Ρώσοι ρίχνουν βροχή θανάτου και καταστροφής στην Ουκρανία. Για πολλούς Γερμανούς, αυτή η αντίθεση είναι επαίσχυντη.
Το ζοφερό μήνυμα του Πούτιν
Υπάρχει ένα μέλος της κυβέρνησης του Σολτς που έχει αποδειχθεί ικανό για ισχυρή ηγεσία: ο Μπόρις Πιστόριους, ο υπουργός Άμυνας. Αφαιρεμένος από την επαρχιακή αφάνεια λίγο πριν από έναν χρόνο από τον Σολτς μετά από μια παρόμοια διαμάχη για τα τανκς Leopard 2, ο Πιστόριους σύντομα επισκίασε το αφεντικό του.
Εύκολα ο πιο δημοφιλής πολιτικός στη Γερμανία, ο υπουργός Άμυνας έχει κάνει δουλειά του να εκπαιδεύει το έθνος σχετικά με τη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου και της ειρήνης. Η φράση του είναι kriegstüchtig – με την οποία εννοεί όχι μόνο «έτοιμος για πόλεμο» αλλά «έτοιμος να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο».
Τον Ιανουάριο, ο Πιστόριους προειδοποίησε τους συμπατριώτες του ότι ο Πούτιν μπορεί να επιτεθεί σε μια χώρα του ΝΑΤΟ μέσα σε «πέντε έως οκτώ χρόνια», το χρονικό πλαίσιο που απαιτείται για την αντικατάσταση του εξοπλισμού που χάθηκε στην Ουκρανία. Ξέρει καλύτερα από τον καθένα πόσο απροετοίμαστος για τη μάχη είναι ο γερμανικός στρατός,
Σε αντίθεση με τις ύπτια ελίτ του Βερολίνου, ο Πιστόριους αντιλαμβάνεται ότι η στρατιωτική ευπάθεια της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης είναι μια ανοιχτή πρόσκληση στη ρωσική επιθετικότητα. Έχει πείσει τον Σολτς να στηρίξει τον Τσέχο Πρόεδρο Petr Pavel, ο οποίος χρηματοδοτεί 800.000 οβίδες από πέρα από την Ευρώπη για να ανεφοδιάσει την Ουκρανία.
Ο Πούτιν έστειλε ένα ζοφερό μήνυμα στους επικριτές του, ειδικά στο Βερολίνο, την παραδοσιακή εξορία των Ρώσων αντιφρονούντων. Εκεί, στο νοσοκομείο Charité, ο Navalny είχε αναρρώσει από τη δηλητηρίαση από το Novichok πριν επιστρέψει στη Ρωσία.
Ο Πιστόριους βλέπει τον θάνατο του Αλεξέι Ναβάλνι, όχι απλώς ως δολοφονία ενός αντιπάλου αλλά ως «πρόκληση».
