Σε άρθρο του ο γνωστός απόστρατος Αμερικανός αναλυτής Ντάγκλας Μακ Γρέγκορ, προειδοποιεί για ένα τσουνάμι εξελίξεων σε ΕΕ και ΗΠΑ λόγω της μεγάλης ήττας των Ουκρανών, προλογίζοντας οικονομική και πολιτική ήττα των σημερινών ελίτ.
Ο ίδιος αναφέρει: “ο πρόεδρος της Ουκρανίας Β. Ζελένσκυ έχει γίνει από ήρωας σε αποδιοπομπαίος τράγος μέσα σε λίγους μήνες.
Η προμήθεια δυτικού στρατιωτικού εξοπλισμού, από άρματα μάχης έως πυραύλους, στα χέρια θαρραλέων αλλά απροετοίμαστων και κακής καθοδήγησης Ουκρανών στρατευσίμων δεν κατάφερε να βελτιώσει τις επιδόσεις της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί που σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν ως αποτέλεσμα των μαχών, φέρεται να παρακινούν χιλιάδες εξουθενωμένους Ουκρανούς στρατιώτες να παραδίνονται μαζικά.
Οι Ουκρανοί στρατιώτες έχουν βαρεθεί να πεθαίνουν και τα συναισθήματά τους είναι δικαιολογημένα.
Η ρωσική στρατιωτική ισχύς στηρίζεται στην συστηματική χρήση ισχυρών μέσων κρούσης βαλλιστικών πυραύλων, πυραύλων πυροβολικού, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και επανδρωμένων αεροσκαφών.
Μόλις οι ρωσικές δυνάμεις σταμάτησαν την προέλασή τους και δημιούργησαν μια άμυνα σε βάθος στην ανατολική Ουκρανία, η ακριβής, καταστροφική δύναμη πυρός των Ρώσων άρχισε να κονιορτοποιεί τις επιτιθέμενες ουκρανικές δυνάμεις εδάφους και αεροπορίας σαν μύγες.
Σύμφωνα με τα λόγια ενός Ουκρανού στρατιωτικού αξιωματούχου, «ο τεράστιος αριθμός των μη επανδρωμένων αεροσκαφών που δραστηριοποιούνται στην Ουκρανία, καθώς και τα συστήματα διαχείρισης μάχης που παρέχουν απεικόνιση και τοποθεσίες σε πραγματικό χρόνο, σημαίνει ότι τα στρατεύματα και τα άρματα μάχης έξω στο ύπαιθρο έχουν μόλις λίγα λεπτά να κρυφτούν πριν γίνουν στόχος».
Χωρίς καμία σοβαρή αξιολόγηση του πραγματικού στρατιωτικού δυναμικού της Ρωσίας, ιδιαίτερα όταν δεσμεύεται για δράση στο κατώφλι της Μόσχας στην Ανατολική Ευρώπη, η παγκοσμιοποιητική-νεοσυντηρητική ηγεσία της Ουάσιγκτον διαβεβαίωσε τον Ζελένσκι ότι αυτός και η κυβέρνησή του θα έχουν την οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ για όσο χρόνο χρειαστεί».
Όπως οι Πολωνοί το 1939 που νόμιζαν ότι είχαν την αμέριστη βοήθεια από το Λονδίνο κατά Γερμανών και Σοβιετικών, είδαν το τυρί αλλά όχι την φάκα.
Ωστόσο, η γεωγραφία έχει καταστήσει αδύνατο για την Ουάσιγκτον να διεκδικήσει την κυριαρχία της στην Ανατολική Ευρώπη.
Χάρη στα υποτακτικά και υποστηρικτικά δυτικά μέσα ενημέρωσης, ο Ζελένσκι και οι πολιτικοί υποστηρικτές του στο ΝΑΤΟ υποσχέθηκαν βουνά, αλλά παρέδωσαν λόφους.
Οι ισχυρισμοί για επιτυχίες στο πεδίο της μάχης της Ουκρανίας που ξεκινούσαν από το δημοφιλές «Φάντασμα του Κιέβου» έως την ανάκτηση του Μπαχμούτ αποδείχτηκαν παραμύθια της Χαλιμάς.
Όταν τα μέλη του ΝΑΤΟ συναντήθηκαν στο Βίλνιους τον Ιούλιο του 2023, η διάθεση είχε αλλάξει. Η μοίρα της Ουκρανίας, πόσο μάλλον η ένταξη της στο ΝΑΤΟ, θα καθορίζονταν από το αποτέλεσμα της περίφημης αντεπίθεσης του ουκρανικού στρατού.
Καθώς οι απώλειες της Ουκρανίας αυξάνονταν και η αντεπίθεση της Ουκρανίας αποτύγχανε καταστροφικά, τα πράγματα πήγαν σοβαρά στραβά και για την Ουάσιγκτον.
Το κυνήγι για μια στρατηγική εξόδου από την Ουκρανία χωρίς να την αποκαλούμε ανοιχτά τέτοια ήταν σε εξέλιξη.
Η παρασκηνιακή διαίρεση μεταξύ των εθνικών ηγετών στις ΗΠΑ και την Ευρώπη που ασπάστηκαν τον μύθο της ρωσικής οπισθοδρόμησης και εκείνων που αμφισβήτησαν ιδιωτικά τη σοφία της υποστήριξης ενός από τα πιο διεφθαρμένα καθεστώτα στον πλανήτη ενάντια σε μια Ρωσία με πυρηνικά όπλα, άρχισαν να εμφανίζονται ανοιχτά πλέον.
Ο Βίκτορ Όρμπαν, ο σοφός και έξυπνος πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, απέρριπτε πάντα τις διαβεβαιώσεις της Ουάσιγκτον ότι η αδυναμία της Ρωσίας σήμαινε βέβαιη ήττα για τη Μόσχα.
Τώρα, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες υιοθετούν τις πολιτικές του θέσεις. Γιατί; Ο Όρμπαν υποστηρίζει ότι η σύγκρουση μεταξύ Κιέβου και Μόσχας «δεν είναι ο δικός μας πόλεμος».
Η επιμονή του ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να προσπαθήσουν να «την απομονώσουν, να τη χωρίσουν, να την αποτρέψουν από το να εξαπλωθεί περαιτέρω» έχει τώρα απήχηση στους Ευρωπαίους, καθώς γίνεται οδυνηρά σαφές σε όλο και περισσότερους Ευρωπαίους, ότι ο Πούτιν δεν ενδιαφέρεται και δεν ενδιαφέρεται να κάνει την Ουκρανία μέρος της Ρωσίας.
Ο στρατηγικός στόχος της Μόσχας ήταν και εξακολουθεί να είναι να αποτρέψει την Ουκρανία από το να γίνει πλατφόρμα για την προβολή της αμερικανικής και συμμαχικής στρατιωτικής δύναμης του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας, όχι να κατακτήσει την Ανατολική Ευρώπη.
Για πολλούς από τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους επικριτές του επικίνδυνου φιάσκου στην Ουκρανία, ο κίνδυνος είναι η κατάρρευση της πολιτικής τάξης στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, όχι στην Ρωσία, που παρουσιάζει έναν σαφή και παρόντα κίνδυνο για τον δυτικό πολιτισμό, όχι για τη Ρωσία.
Όπως φάνηκε πρόσφατα στη Φιλαδέλφεια, η ανομία στις μεγάλες πόλεις της Αμερικής φτάνει σε νέο σημείο βρασμού.
Οι Αμερικανοί θέλουν το δικαστικό σύστημα των ΗΠΑ να προστατεύει τους Αμερικανούς και να τιμωρεί τους εγκληματίες, όχι να τους προστατεύει.
Στη Σουηδία, η κατάρρευση του νόμου και της τάξης είναι τώρα τόσο οξεία που ο πρωθυπουργός της Σουηδίας ζήτησε τη χρήση στρατευμάτων για την αποκατάσταση της τάξης.
Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι τα εκατομμύρια που περνούν τα σύνορά τους δεν είναι αιτούντες ασύλου ή πολιτικοί πρόσφυγες, αλλά εισβολείς.
Οι αυτόχθονες πολίτες καλούνται να εξασθενίσουν την αμερικανική και ευρωπαϊκή εθνική τους ταυτότητα και κουλτούρα, για να τους αφομοιώσουν, κάτι που όμως δεν πέτυχε.
Στη βιασύνη τους να επωφεληθούν από τον πόλεμο δια αντιπροσώπων της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία, οι πολιτικοί της Δύσης, τα αφεντικά των εταιρειών, οι διαχειριστές κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου και οι μεγιστάνες των μέσων ενημέρωσης έκαναν ένα σοβαρό λάθος.
Έριξαν τον ψήφο τους μονοκούκι στην Ουάσιγκτον, μαζί με την ριζοσπαστική αριστερά εναντίον της Ρωσίας. Ήταν ένας σοβαρός λάθος υπολογισμός.
Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της εξαντλούνται από πυρομαχικά, εξοπλισμό ενώ έχει εξασθενίσει σοβαρά η εσωτερική υποστήριξη για την Ουκρανία.
Οι ευρωπαϊκοί στρατοί είναι χωρίς εξαίρεση μια μινιατούρα ισχυρών δυνάμεων, σχεδιασμένες για πολεμική σύγκρουση χαμηλής έντασης.
Η φρενίτιδα της Ουάσιγκτον να στηρίξει την Ουκρανία έχει αφήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ σε κακή κατάσταση για να πολεμήσουν άλλους εχθρούς εκτός από αντάρτες.
Ειλικρινά, είναι απορίας άξιο που κάθε νεαρός άνδρας με μυαλό και χαρακτήρα θα ήθελε να καταταγεί και να ζήσει μέσα στις σημερινές αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις.
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι ο πόλεμος δια αντιπροσώπων στην Ουκρανία έχει χαθεί, αλλά το ναρκωτικό που δημιουργεί συνήθεια της ατελείωτης σύγκρουσης στο εξωτερικό που ενεργοποιήθηκε από τις φρενήρεις αμυντικές δαπάνες στο εσωτερικό φαίνεται πολύ ισχυρό για να αντισταθεί η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον.
Χωρίς ένα θαύμα, η ασυμβίβαστη παγκοσμιοποιητική πολιτική ιδεολογία της Ουάσιγκτον που βασίζεται στον φόβο για υποτιθέμενους εχθρούς στο εξωτερικό και φόβο για ελεύθερη σκέψη και ελευθερία του λόγου στο εσωτερικό, θα οδηγήσει το ουκρανικό έθνος στην ολοκληρωτική του καταστροφή.
Έτσι, η κάθοδος της Δύσης σε μια Κόλαση που δημιούργησε η ίδια συνεχίζεται.
Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ αντιμετωπίζουν μια δυσάρεστη επιλογή, να αναγνωρίσουν το νόμιμο συμφέρον εθνικής ασφάλειας της Μόσχας στην Ουκρανία και να τερματίσουν το λουτρό αίματος, διαφορετικά κινδυνεύουν να παρασύρουν την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό περιφερειακό πόλεμο για τον οποίο οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί δεν είναι προετοιμασμένοι”, τόνισε ο ίδιος που τα είπε όλα στην κυριολεξία.