Τις τελευταίες ημέρες το Κρεμλίνο επιχειρεί ένα επικοινωνιακό τρικ, καθώς επίσημα απαγόρευσε την εξαγωγή του ρομπότ μάχης «tank-killer» Marker, παρά το ενδιαφέρον των ξένων χωρών (όπως ισχυρίζεται) σχετικά με την προμήθεια και τη συμπαραγωγή του.
«Το παγκόσμιο ενδιαφέρον για αυτό το ρομπότ μάχης έχει αυξηθεί, η Ρωσία έχει υποστηρίξει μια αυστηρή πολιτική που απαγορεύει την εξαγωγή ρομπότ «Marker», σύμφωνα με τον εκτελεστικό διευθυντή της NPO Android Technology Γεβγένι Ντουντόροφ.
Όμως, σύμφωνα με το avia-pro, παρά την ενεργό ανάπτυξη της ρομποτικής, τα ρομπότ μάχης δεν έχουν ακόμη εισαχθεί μαζικά στο πεδίο της μάχης. Ο κύριος λόγος για αυτό ήταν η ευπάθειά τους στον ηλεκτρονικό πόλεμο (EW) των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων.
«Σήμερα ο κόσμος λειτουργεί με joystick, τα ρομπότ ελέγχονται από έναν χειριστή. Δεν είναι περίεργο που είναι εύκολο να κατασταλεί. Τις περισσότερες φορές, όταν λειτουργεί το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου, η πλατφόρμα σταματά και είναι δύσκολο να ξεκινήσει ξανά. Πρέπει να απομακρυνθούμε από τον έλεγχο μέσω ενός μόνιμου καναλιού και την πλοήγηση από δορυφόρους. Το "Marker" πρέπει ακόμα να γίνει πιο ανθεκτικό στον ηλεκτρονικό πόλεμο. Έχουν ήδη σημειωθεί επιτυχίες, αλλά πρέπει να παγιωθούν» , λέει ο Ντουντόροφ.
Προκειμένου τα ρομπότ να λειτουργούν αυτόνομα, είναι απαραίτητη η εντατική ανάπτυξη πολλών βασικών τεχνολογιών: τεχνική όραση, τεχνητή νοημοσύνη, επικοινωνίες και ένας νέος τύπος πλοήγησης που δεν θα εξαρτάται από δορυφορικά συστήματα.
Το Marker, εξοπλισμένο με το αντιαρματικό πυραυλικό σύστημα Kornet, έχει ήδη δοκιμαστεί κοντά στην πρώτη γραμμή. Ωστόσο, παρά κάποιες επιτυχίες, δεν έχει γίνει ακόμη πιο ανθεκτικό στο ηλεκτρονικό μπλοκάρισμα.
Το ρομποτικό σύμπλεγμα Marker, βάρους τριών τόνων, διαθέτει προηγμένες δυνατότητες για αυτόνομη κίνηση και αναγνώριση αντικειμένων με βάση την τεχνητή νοημοσύνη. Η αυτονομία του επιτυγχάνεται, χάρη σε ένα πολυφασματικό αρθρωτό σύστημα τεχνικής όρασης που επεξεργάζεται δεδομένα χρησιμοποιώντας αλγόριθμους νευρωνικών δικτύων.
Επιπλέον, ο κατασκευαστής έχει σχέδια να ενσωματώσει ένα εξειδικευμένο drone καμικάζι BAS-80, ειδικά σχεδιασμένο για να είναι συμπαγές και απρόσκοπτα συμβατό με το ρομπότ Marker.
Το drone BAS-80, χωρίς καμία κεφαλή, ζυγίζει περίπου 1,7 κιλά. Μπορεί επίσης να φιλοξενήσει μια κεφαλή με χωρητικότητα περίπου 600 γραμμαρίων, η οποία μπορεί να επεκταθεί περαιτέρω εάν απαιτείται.
Επιπλέον, οι προγραμματιστές του ρομπότ Marker ισχυρίζονται ότι, η ρομποτική πλατφόρμα τους, διαθέτει τις πιο προηγμένες αυτόνομες δυνατότητες, ιδιαίτερα όσον αφορά την πλοήγηση σε άγνωστο έδαφος και τη χρήση τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης για την αναγνώριση αντικειμένων.
Εν τω μεταξύ, οι ειδικοί πιστεύουν ότι δεδομένου του περιορισμένου στόλου των οχημάτων Marker που διατίθενται επί του παρόντος, ο χαρακτηρισμός αυτών των μη επανδρωμένων οχημάτων εδάφους (UGV) ως πιθανοί «δολοφόνοι αρμάτων», είναι πιθανότατα περισσότερο μια χειρονομία δημοσίων σχέσεων παρά μια πρακτική επιχειρησιακή ικανότητα.
Σύμφωνα με τον Ντουντόροφ, η εταιρεία βρίσκεται επί του παρόντος σε διαβουλεύσεις με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Τεχνικού και Ελέγχου Εξαγωγών και το Υπουργείο Βιομηχανίας και Εμπορίου.
Ανέφερε επίσης ότι, εάν υπάρξει η ευκαιρία να εξάγει αυτά τα ρομπότ, η εταιρεία θα προχωρήσει μέσω της Rosoboronexport (του αποκλειστικού κρατικού ενδιάμεσου οργανισμού της Ρωσίας για τις εξαγωγές/εισαγωγές προϊόντων που σχετίζονται με την άμυνα της Ρωσίας) ή του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου για να διευκολύνει τη διαδικασία εξαγωγής.
Ο εκπρόσωπος της εταιρείας δεν διευκρίνισε τις χώρες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την απόκτηση και την παραγωγή του προηγμένου Unmanned Ground Vehicle (UGV). Επιπλέον, η απόδοση αυτών των ρομπότ στην Ουκρανία παραμένει άγνωστη και δεν έχει αποκαλυφθεί.
Η Ρωσία έχει μια μακρά παράδοση στη χρήση του πεδίου μάχης, ως πεδίο δοκιμών για νέα στρατιωτική τεχνολογία. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρωσικός στρατός είχε αναπτύξει προηγουμένως το μη επανδρωμένο επίγειο όχημα Uran-9 (UGV) στη Συρία το 2018.
Ωστόσο, το όχημα εξοπλισμένο με όπλα αντιμετώπισε πολλά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της περιορισμένης εμβέλειας λειτουργίας από 300 έως 500 μέτρα, συχνές μηχανικές βλάβες και περιπτώσεις όπου οι χειριστές έχασαν τον έλεγχο.
Αυτά τα προβλήματα ήταν τόσο σημαντικά, που ακόμη και Ρώσοι αξιωματούχοι άμυνας αναγνώρισαν ότι, το Uran-9 δεν μπορούσε να εκπληρώσει τα καθορισμένα καθήκοντά του.
Ωστόσο, παρά αυτές τις προκλήσεις, το Uran-9 υιοθετήθηκε επίσημα από τον ρωσικό στρατό και μάλιστα αναπτύχθηκε στην Ουκρανία.
