Τα στρατεύματα του Κιέβου το 2022 πέτυχαν μερικές εξαιρετικές και σημαντικές επιτυχίες στο πεδίο της μάχης. Η ελπίδα ήταν μεγάλη προς το 2023 ότι, αυτές οι νίκες θα άνοιγαν το δρόμο για την τελική νίκη στον πόλεμο. Δυστυχώς, η ανώτερη ηγεσία της Ουκρανίας υπέφερε από έναν συνδυασμό κακών αποφάσεων, υπερεκτίμησης της δικής τους ικανότητας και δυστυχώς υπερεκτίμησης της αποτελεσματικότητας του δυτικού στρατιωτικού εξοπλισμού.
Τον Ιανουάριο ο Πούτιν αύξησε τις επιθετικές επιχειρήσεις σε όλη τη γραμμή του μετώπου των 1.000 χιλιομέτρων, για να διατηρήσει την πίεση στην UAF, με έμφαση στις δίδυμες πόλεις Σόλενταρ και Μπαχμούτ. Σε αντίθεση με τον ρωσικό στρατό γενικά, ο Πούτιν επέλεξε να δώσει αυτήν την μάχη στην «Βάγκνερ», και ήταν εδώ που η Ουκρανία έκανε το πρώτο της σημαντικό λάθος το 2023.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τρελό Κουράγιο! Ένα ουκρανικό άρμα επιτίθεται μόνο του σε ρωσικές θέσεις- Το πλήρωμα γλιτώνει από θαύμα (βίντεο)
Το Μπαχμούτ ήταν μια μεσαίου μεγέθους πόλη περίπου 70.000 κατοίκων. Είχε κάποια τακτική σημασία για όποιον το κατείχε, αλλά από μόνο του δεν μπορεί να θεωρηθεί κρίσιμο ούτε σε επιχειρησιακό επίπεδο. Η Ουκρανία είχε κρατήσει την πόλη, αλλά στις αρχές Μαρτίου, η «Βάγκνερ» έφτασε στα ανατολικά προάστια της πόλης. Η στρατιωτική αναγκαιότητα για την Ουκρανία εκείνη την εποχή, ήταν να αποσυρθεί από το Μπαχμούτ στην επόμενη αμυνόμενη γραμμή προς τα δυτικά.
Από αυτή τη νέα θέση, η ικανότητα της Ουκρανίας να αμυνθεί θα ήταν ισχυρότερη και το έργο της Ρωσίας να επιτεθεί στις νέες ουκρανικές γραμμές πιο δύσκολο, επειδή η ουκρανική πλευρά θα είχε το υψηλό έδαφος και τα ανοιχτά πεδία πυρός μέσω των οποίων η Ρωσία θα έπρεπε να προχωρήσει, κάνοντας οποιαδήποτε επίθεση (εξαιρετικά δύσκολο και δαπανηρό από άποψη ανδρών και εξοπλισμού).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
"Φοβούνται το τσιπάκι"! Ουρές για να βγάλουν νέες ταυτότητες σε όλη την χώρα... Ξενυχτούν έξω από το Αστυνομικό Μέγαρο της Κοζάνης
Ωστόσο, ο Ζελένσκι επέλεξε να συνεχίσει την μάχη ούτως ή άλλως. Για μήνες, ανώτεροι ηγέτες των ΗΠΑ προειδοποιούσαν τον Ουκρανό πρόεδρο ότι η μάχη δεν ήταν νικηφόρα και ότι, θα έπρεπε να μετακινηθεί σε άλλες αμυντικές θέσεις. Όχι μόνο αρνήθηκε να αποσυρθεί σε ανώτερη θέση μάχης, αλλά διέταξε τους άντρες του να μην εγκαταλείψουν ούτε ένα κτίριο, αναγκάζοντάς τους να πολεμήσουν μέχρι θανάτου. Μήνα με τον μήνα, ο Ζελένσκι έστελνε ταξιαρχία μετά από ταξιαρχία να ενισχύσει τον Μπαχμούτ σε μια προσπάθεια να αντιστρέψει την κατάσταση.
«Δύο μέρες μετά την πτώση του Μπαχμούτ, ο Ζελένσκι ήταν ακόμα προκλητικός, ισχυριζόμενος ότι η πόλη δεν είχε πέσει. Το 2022, η επιμονή και η απροθυμία του Ζελένσκι για συμβιβασμό είχαν ως αποτέλεσμα να αμβλύνουν τη ρωσική εισβολή και στη συνέχεια να προκαλέσουν δύο μεγάλες επιχειρησιακές ήττες», αναφέρει το αμερικανικό 19fortyfive.
Τον Μάιο του 2023, ο Ζελένσκι «έπεσε» σε πολύ δαπανηρά λάθη με στρατηγικές επιπτώσεις: όχι μόνο η Ουκρανία ξόδεψε αναντικατάστατους πόρους για την υπεράσπιση μιας στρατηγικής σημασίας πόλης, αλλά έχασε επίσης κρίσιμες ταξιαρχίες για την αντεπίθεσή. Δυστυχώς, μόλις ξεκίνησε η αντεπίθεση τον Ιούνιο, τα λάθη συνεχίστηκαν.
Το Foreign Affairs, την ημέρα που ξεκίνησε η αντεπίθεση, δημοσίευσε μια ανάλυση με τίτλο «Το κρυφό πλεονέκτημα της Ουκρανίας: Πώς οι Ευρωπαίοι Εκπαιδευτές έχουν μεταμορφώσει τον στρατό του Κιέβου και έχουν αλλάξει τον πόλεμο». Και όμως, όπως έχει παρατηρηθεί οδυνηρά τώρα μετά από σχεδόν τρεις μήνες της επιχείρησης, η ευρωπαϊκή και η ΝΑΤΟϊκή εκπαίδευση δεν μεταμόρφωσε το UAF.
Πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριζαν μήνες πριν από την έναρξη της αντεπίθεσης, ότι ήταν σχεδόν αδύνατο για την Ουκρανία να μεταμορφωθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες ή μερικούς μήνες εκπαίδευσης και με εξοπλισμό του ΝΑΤΟ.
Για να δημιουργήσετε μια αποτελεσματική δύναμη πεδίου, ικανή να χρησιμοποιεί συνδυασμένες επιχειρήσεις όπλων για να νικήσει μια μεγάλη δύναμη που έχει προετοιμάσει ένα αμυντικό σύστημα πολλαπλών ζωνών, πρέπει πρώτα να έχετε έναν αρκετά μεγάλο αριθμό πλήρως επανδρωμένων ταξιαρχιών μάχης.
Αυτοί οι ηγέτες χρειάζονται εμπειρία δύο έως πέντε ετών σε επίπεδο διμοιρίας και 15-20 ετών σε επίπεδο τάγματος και ταξιαρχίας.
Όλη αυτή η ατομική και συλλογική εκπαίδευση πρέπει να γίνει για να παραχθεί μια επιτυχημένη, συντονισμένη επιχείρηση συνδυασμένων όπλων. Η Ουκρανία δεν είχε καμία από αυτές τις προϋποθέσεις. Δεν αποτελεί έκπληξη, επομένως, ότι η πολυαναμενόμενη αντεπίθεση έπεσε σε έναν «τοίχο» από την αρχή.
Η Ουκρανία υποφέρει επίσης από χρόνια έλλειψη ικανότητας αεράμυνας, ανεπαρκή αριθμό οβίδων πυροβολικού, ανεπαρκή συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, έλλειψη πυραύλων και ίσως το πιο κρίσιμο από όλα, μόλις το 25 τοις εκατό της ικανότητας αποναρκοθέτησης που απαιτείται.
Έτσι, όταν η Ουκρανία ξεκίνησε την αντεπίθεσή της σε ένα ευρύ μέτωπο στις 5 Ιουνίου , δεν θα έπρεπε να είχε εκπλήξει κανέναν στο Κίεβο, την Ουάσιγκτον ή τις Βρυξέλλες που συνάντησαν μια ρωσική αντίσταση.
Το αμυντικό σύστημα πολλαπλών ζωνών της Ρωσίας, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις νάρκες για την επιβράδυνση ή τη διοχέτευση των ουκρανικών στρατευμάτων σε ζώνες εξόντωσης, όπου τα ρωσικά συστήματα άμεσης βολής και πυροβολικού έχουν προκαθορισμένα όπλα που περιμένουν.
Εάν η Ρωσία έχει αεροπορική υπεροχή, ισχυρή αεράμυνα, πλεονέκτημα στις οβίδες πυροβολικού, ισχυρά συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου ( να υποβαθμίσει τις ουκρανικές επικοινωνίες και να απενεργοποιήσει μεγάλο αριθμό μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων UAF) και είχε έξι έως εννέα μήνες για να προετοιμάσει περίτεχνα αμυντικά έργα, θα έπρεπε να ήταν ξεκάθαρο ότι η αποστολή μιας μερικώς ουκρανικής τεθωρακισμένης δύναμης, μερικώς εκπαιδευμένης, με περιορισμένη εμπειρία στη διεξαγωγή επιθετικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας, θα έστελνε μεγάλο αριθμό από τους άνδρες τους σε βέβαιο θάνατο.
Η UAF, τώρα στον τρίτο μήνα, έχει «κολλήσει» στο μέτωπο της Ζαπορίζια και έχει χάσει κάποιο έδαφος στο βορρά στην περιοχή Kupyansk. Πιθανότατα θα ξεμείνει από άνδρες πολύ πριν φτάσουν ακόμη και τους ενδιάμεσους στόχους της.
«Η ψυχρή, σκληρή αλήθεια στον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας σήμερα είναι ότι, η επίθεση της τελευταίας στιγμής της Ουκρανίας απέτυχε και καμία περιστροφή δεν θα αλλάξει το αποτέλεσμα. Το UAF απέτυχε για εντελώς προβλέψιμους λόγους, με βάση τις βασικές αρχές μάχης που δεν υπόκεινται σε αισιοδοξία, ευσεβείς πόθους ή περιστροφές. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι τι πρέπει να κάνουν τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το 19fortyfive.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έδωσαν στην Ουκρανία κάθε ευκαιρία να ανακαλύψει εάν θα μπορούσε να πετύχει στο πεδίο της μάχης, καθώς παρείχε κυριολεκτικά χιλιάδες τεθωρακισμένα οχήματα, εκατομμύρια οβίδες, πυραύλους και βόμβες, καθώς και υποστήριξη εκπαίδευσης και πληροφοριών, με δεκάδες δισεκατομμύρια σε άλλες ενισχύσεις. Αλλά αυτή η βοήθεια δεν οδήγησε σε νίκη της Ουκρανίας, και τώρα είναι καιρός να τεθούν νέες πολιτικές υπό το «φως της τρέχουσας» πραγματικότητας.
