Ο Ουκρανικός στρατός συνεχίζει την αντεπίθεσή του . Το Κίεβο χτυπά σε πολλά σημεία ταυτόχρονα, προσπαθώντας να βρει τον «αδύναμο κρίκο» στη ρωσική «πανοπλία» που θα μπορούσε να επισπεύσει την κατάρρευση των Ρωσικών δυνάμεων.
Επίσης, σύμφωνα με τον Μάρκο Γκρόσμπεργκ, διοικητής της υπηρεσίας πληροφοριών των εσθονικών αμυντικών δυνάμεων, ο ουκρανικός στρατός έχει χάσει λιγότερο από το 10% του παρεχόμενου δυτικού εξοπλισμού σε μάχες με τους Ρώσους .
Αν και ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να αυξηθεί, καθώς οι απώλειες εξοπλισμού είναι αναπόφευκτες συνέπεια τυχόν επιθετικών ενεργειών, τόνισε την ανώτερη προστασία που προσφέρει ο δυτικός εξοπλισμός στους στρατιωτικούς, καθώς συχνά τους επιτρέπει να επιβιώσουν και να αποφύγουν σοβαρούς τραυματισμούς.
Όσον αφορά την ουκρανική αντεπίθεση, ο Εσθονός συνταγματάρχης ανέφερε ότι, οι πρόσφατα εκπαιδευμένες ουκρανικές μονάδες δεν έχουν ακόμη συμμετάσχει στις συνεχιζόμενες εχθροπραξίες.
Η έρευνα για τρωτά σημεία στις ρωσικές αμυντικές γραμμές συνεχίζεται
Οι ουκρανικές δυνάμεις επιτίθενται σε πολλά σημεία στο Ντονμπάς και στη νότια Ουκρανία. Συγκεκριμένα, ο ουκρανικός στρατός πιέζει σκληρά στην περιοχή γύρω από την ερειπωμένη πόλη Μπαχμούτ, κοντά στην πόλη Ντονέτσκ, στην περιοχή του Δυτικού Ντονέτσκ και στη Ζαπορίζιε.
Ο στόχος του Κιέβου είναι ξεκάθαρος: να διαπεράσει τη ρωσική αμυντική γραμμή και να πιέσει σκληρά προς την Αζοφική Θάλασσα, «τεμαχίζοντας» έτσι τις ρωσικές δυνάμεις στα δύο.
Μόλις ολοκληρωθεί, ο ουκρανικός στρατός θα μπορούσε να επιλέξει να επιτεθεί στη χερσόνησο της Κριμαίας στο νότο ή να προωθηθεί προς τη βόρεια και την ανατολική Ουκρανία.
Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν σημειώσει μικρά κέρδη σε κάθε επίθεση τους, αλλά δεν έχουν παραβιάσει τη ρωσική άμυνα. Οι μάχες στο έδαφος είναι σκληρές και οι δύο πλευρές έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες.
«Στο νότο, οι ρωσικές δυνάμεις συχνά διεξάγουν σχετικά αποτελεσματικές αμυντικές επιχειρήσεις. Και οι δύο πλευρές υφίστανται υψηλές απώλειες, με τις ρωσικές απώλειες πιθανώς τις υψηλότερες, από την κορύφωση της μάχης για το Μπαχμούτ τον Μάρτιο», εκτίμησε η βρετανική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ουκρανικής πλευράς, σε περίπου 16 ημέρες μάχης, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν χάσει σχεδόν 9.000 άνδρες που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν.
Εν τω μεταξύ, οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν χάσει έναν αριθμό από τα δυτικά οπλικά τους συστήματα, συμπεριλαμβανομένων έως και 10 κύριων αρμάτων μάχης Leopard 2A6 και A4 , δύο αρμάτων μάχης AMX-10RC και 20 οχήματα μάχης πεζικού M2 Bradley.
Πολλά από αυτά μπορούν να επισκευαστούν και οι Ουκρανοί προσπαθούν να επαναφέρουν στη μάχη οποιαδήποτε οπλικά συστήματα που μπορούν να ανακτηθούν. Το πιο κρίσιμο, ωστόσο, είναι ότι τα δυτικά οπλικά συστήματα έχουν προστατεύσει τα πληρώματά τους ακόμη και όταν καταστρέφονται. Στο τέλος της ημέρας, οι ζωές έμπειρων και εκπαιδευμένων πληρωμάτων και πεζικού, αξίζουν περισσότερο από τα τανκς και τα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού.
Επίσης, η έλλειψη αεροπορικής υπεροχής και από τις δύο πλευρές κάνει τη δουλειά πιο δύσκολη και για τους δύο στρατούς.
Προχωρώντας στον πόλεμο της Ουκρανίας
Ο ουκρανικός στρατός κινείται αργά και σταθερά. Πολλοί θα περίμεναν ότι οι ουκρανικές δυνάμεις θα επαναλάβουν την πρόοδο του περασμένου Σεπτεμβρίου, όταν μέσα σε λίγες μόνο ημέρες απελευθέρωσαν εκατοντάδες τετραγωνικά μίλια εδάφους στην ανατολική Ουκρανία. Ωστόσο, αυτή τη φορά, οι ρωσικές δυνάμεις είχαν μήνες να προετοιμάσουν τις θέσεις τους.
Ο ρωσικός στρατός έχει δημιουργήσει μια από τις πιο εκτεταμένες οχυρώσεις στην πρόσφατη ιστορία, με σε βάθος αμυντικές γραμμές γεμάτες με αλληλοϋποστηριζόμενες θέσεις, ναρκοπέδια, αντιαρματικά εμπόδια, χαρακώματα και οχυρά ισχυρά σημεία.
Κι όμως, ο ρωσικός στρατός αντιμετωπίζει πρόβλημα δημιουργίας δυνάμεων, και οι Ρώσοι διοικητές χρειάστηκε να μετακινήσουν εφεδρείες και μονάδες από άλλα μέρη του πεδίου μάχης στις περιοχές που δέχονται επίθεση, για να καλύψουν τα κενά που δημιουργήθηκαν από την αντεπίθεση.
Κάποια στιγμή, ο ρωσικός στρατός θα ξεμείνει από αποθέματα και οι «μικρές ρωγμές» στη ρωσική «πανοπλία», θα αρχίσουν να μεγαλώνουν μέχρι να «ραγίσουν». Σε αυτόν τον αγώνα της υπομονής και της φθοράς, όποιος καταφέρει να αντέξει θύματα και απώλειες πολεμικού υλικού για περισσότερο χρόνο θα επικρατήσει.
