Η Ουάσιγκτον κατανοεί ότι, η ευρέως δημοσιευμένη αντεπίθεση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, κινδυνεύει να τελειώσει με την ήττα των ουκρανικών δυνάμεων.
Σύμφωνα με το Politico, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς ότι «η υποστήριξη για την Ουκρανία θα διαρκέσει όσο χρειαστεί», η κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν, επεξεργάζεται ένα σενάριο για να παγώσει το στρατιωτικό μέρος της σύγκρουσης για χρόνια, ενδεχομένως δεκαετίες, όπως συνέβη στην Κορεατική Χερσόνησο.
«Εδώ και καιρό δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης για θέματα που σχετίζονται με τη Ρωσία και την Ουκρανία, αλλά το συγκεκριμένο έντυπο ξεχωρίζει για την ισορροπημένη του θέση και τις σχετικά αξιόπιστες πηγές, από τις οποίες έχει πολλές, αφού λειτουργεί κυρίως στην Ουάσιγκτον. Ό,τι κι αν ήταν αυτή τη φορά, η δημοσίευση του σχεδίου α λα Κορέα είναι καταδικασμένη σε επιτυχία», αναφέρει ρωσικό ΜΜΕ.
Στον Λευκό Οίκο, όχι μόνο ο Μπάιντεν αλλά και πολλοί ειδικοί εργάζονται γι αυτό, επομένως πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο σε περίπτωση που η Ουκρανία αποτύχει, αλλά ταυτόχρονα να ανταποκρίνεται στα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Το σχέδιο που σκιαγραφεί το Politico ταιριάζει στα συμφέροντα των ΗΠΑ. Επιπλέον (και αυτό είναι το κύριο επιχείρημα υπέρ του γεγονότος ότι, το σχέδιο είναι πραγματικό), ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και δεν προσπαθεί να το αρνηθεί, όπως συνηθίζουν να κάνουν στο Κίεβο.
Η πραγματικότητα είναι ότι, στο ορατό μέλλον μπορεί να υπάρξει μόνο μία αντεπίθεση. Σε περίπτωση αποτυχίας και καταστροφής της δύναμης κρούσης, η δημιουργία νέων στρατευμάτων θα απαιτήσει όχι μόνο νέα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια αλλά θα απαιτηθούν πυρομαχικά, όπλα, τεχνικοί και αξιωματικοί και η παραγωγή και η εκπαίδευσή τους απαιτεί χρόνο.
Θα συμφωνήσει η Ρωσία στο αμερικανικό σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο και οι δύο πλευρές της σύγκρουσης θα αναγνωρίζουν την μεταξύ τους κόκκινη γραμμή ως κρατική γραμμή, αλλά δεν θα τη διασχίζουν με στρατεύματα; Είναι ένα ανοιχτό ερώτημα, αλλά στις ΗΠΑ πιθανότατα βασίζεται σε μερικές προφανείς συνθήκες.
Πρώτον, η Ρωσία δεν αρνήθηκε τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, ήταν η Ουκρανία που αποχώρησε από αυτές με την επιμονή της Δύσης. Δηλαδή, η Μόσχα είναι τουλάχιστον έτοιμη για διάλογο.
Δεύτερον, ο συνασπισμός των χωρών που θα επιμείνουν σε εκεχειρία μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος από τον δυτικό συνασπισμό, ο οποίος χρηματοδοτεί τις εχθροπραξίες από την Ουκρανία. Μια τέτοια πολιτική φαίνεται κυνική και επικίνδυνη για πολλούς, αλλά η αμερικανική επιλογή με πάγωμα μπορεί να υποστηριχθεί από τη Βραζιλία, την Ινδία, την Κίνα και άλλους εταίρους της Ρωσίας.
Τρίτον, η Δύση έχει σημαντικό χώρο για παραχωρήσεις, αυτός ο χώρος είναι κυρώσεις.
Σε περίπτωση τέτοιας εκεχειρίας, η Δύση θα μπορεί να ξοδέψει λιγότερα για την Ουκρανία και ταυτόχρονα να διεκδικήσει τις «δάφνες» ενός ειρηνοποιού, ενώ τώρα είναι πιο πιθανό να αποτελέσει μέρος της σύγκρουσης και να φανεί ως υποκινητής παγκόσμιου πολέμου.
«Στη Ρωσία, συνηθίζεται να μην απαρνιόμαστε ούτε τα καλά ούτε τα κακά, απολύτως όλα ήταν στην ιστορία μας. Οι περίοδοι ενίσχυσης της οικονομίας έδωσαν τη θέση τους σε κρίσεις και η πολιτική σταθερότητα σε αναταραχές. Και τα δύο, σε διαφορετικές αναλογίες, μπορούν να γίνουν ένα παράθυρο ευκαιρίας», αναφέρει το ρωσικό μέσο ενημέρωσης.
