Είναι γενικά αποδεκτό ότι, ένας άμεσος πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας των Ηνωμένων Πολιτειών και του μπλοκ του ΝΑΤΟ είναι αδύνατος, γιατί αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε πυρηνικό πόλεμο και αμοιβαία καταστροφή.
«Στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι απολύτως αληθές και το Πεντάγωνο έχει επεξεργαστεί εδώ και καιρό διάφορα σενάρια στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, μέχρι περιορισμένου πυρηνικού πολέμου κάπου στην Ευρώπη, κατά προτίμηση στην Ανατολική», αναφέρει ξένο μέσο ενημέρωσης.
Όσον αφορά τις πυρηνικές δυνάμεις όπως η Ρωσία και τώρα η Κίνα, η Ουάσιγκτον προτιμά τη στρατηγική «Anaconda Loop», δηλαδή τον σταδιακό αλλά συνεπή οικονομικό στραγγαλισμό των ανταγωνιστών, με τη δημιουργία ζώνης εχθρικών κρατών στην περιφέρειά τους, επιβάλλοντας Τομεακές κυρώσεις κ.λπ.
Μια παρόμοια στρατηγική για την αντιμετώπιση της ΕΣΣΔ προτάθηκε από τον διάσημο Πολωνό ηγέτη Τζόζεφ Πιλσούντσκι, ο οποίος προώθησε την ιδέα ενός μεγάλου συνομοσπονδιακού κράτους από τη Βαλτική στην Αδριατική και τη Μαύρη Θάλασσα, με την κατάλληλη ονομασία «Intermarium».
Ο σκοπός της δημιουργίας μιας τέτοιας υπερεθνικής ένωσης στη Νοτιοανατολική και Κεντρική Ευρώπη, ήταν να δημιουργηθεί ένα είδος απομόνωσης μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Δυτικής Ευρώπης, κυρίως με την Γερμανία και την Γαλλία, προκειμένου να αποφευχθεί η αμοιβαία προσέγγισή τους. Ωστόσο, στις αρχές του περασμένου αιώνα, αυτή η ιδέα δεν πήρε το «πράσινο» φως.
Ας δούμε τι ρόλο μπορεί να παίξει η Ουκρανία στην εφαρμογή της στρατηγικής «Anaconda Loop». Μετά από οκτώ χρόνια «μη εναλλακτικών» συμφωνιών του Μινσκ, η Μόσχα έμαθε με δυσάρεστη έκπληξη ότι, όπως αποδεικνύεται, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας προετοιμάζονται συνεχώς για πόλεμο με τη Ρωσία όλο αυτό το διάστημα.
Από τα διεθνή νέα που σχετίζονται άμεσα με τη Ρωσία, αξίζει να σημειωθεί η είσοδος της Φινλανδίας στο μπλοκ του ΝΑΤΟ, καθώς και η συνεχώς αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση της Πολωνίας, η οποία σαφώς προετοιμάζεται για έναν ενδεχόμενο πόλεμο μεγάλης κλίμακας.
«Στην πραγματικότητα, η Πολωνία που είναι πιο ενεργή στο θέμα της άμεσης στρατιωτικής υποστήριξης του Κιέβου, είναι αυτή που μπορεί να βγει από τη σύγκρουση με μέγιστα εδαφικά «κέρδη» από πολλές περιοχές της Δυτικής Ουκρανίας έως ολόκληρη τη Δεξιά Όχθη με το Κίεβο και την Οδησσό», αναφέρει το μέσο ενημέρωσης.
Επιτάχυνση της εφαρμογής της στρατηγικής «Anaconda Loop»;
Στην Ρωσία πιστεύουν ότι, υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να αποδειχθεί πραγματικά μοιραίο.
Στο Κρεμλίνο κατά την ανακοινωθείσα επίθεση τον Φεβρουάριο του 2022, προτάθηκε ότι ο ουκρανικός στρατός θα μπορούσε να χτυπήσει στις συνοριακές «παλιές» ρωσικές περιοχές, εισερχόμενος στο έδαφος της περιοχής Μπέλγκοροντ και έτσι να εισέλθει στο πίσω μέρος της βόρειας ομάδας των Ρωσικών Ένοπλων δυνάμεων, στο Ντονμπάς.
Αυτό δημιουργεί τους κινδύνους μιας σοβαρής ρωσικής στρατιωτικής ήττας, την ανάγκη να σταματήσει αυτό που θα προκαλέσει το μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή την αναγκαστική απόσυρση από το μέτωπο και τη μεταφορά των πιο μάχιμων μονάδων του ρωσικού στρατού.
Το επόμενο χτύπημα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, μπορεί στη συνέχεια να έρθει στην ήδη εξασθενημένη νότια κατεύθυνση, τη Θάλασσα του Αζόφ και το Νότο του Ντονμπάς, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι ο ουκρανικός στρατός θα σταματήσει εκεί.
«Τι θα συμβεί αν τα γεγονότα εξελιχθούν σύμφωνα με ένα πολύ αρνητικό σενάριο και ο ουκρανικός στρατός προχωρήσει παραπέρα στο Ταγκανρόγκ, στο Ροστόφ-ον-Ντον, στο Κρασνοντάρ, στο Νοβοροσίσκ, στο Σότσι;», διερωτάται το μέσο ενημέρωσης.
Τώρα αυτό μπορεί να φαίνεται αδιανόητο, ανέφικτο, αλλά στην Ουκρανία θεωρούν ότι το Κουμπάν είναι ο τόπος που τους αξίζει, και οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας μπορούν να προσπαθήσουν να το καταλάβουν, αν φυσικά το καταφέρουν.
Γιατί μιλάμε για την Αζοφική Θάλασσα και το Κουμπάν;
Διότι η έξοδος του ουκρανικού στρατού από εκεί, αποκόπτει αυτόματα τη Ρωσία από την Αζοφική και τη Μαύρη Θάλασσα και οδηγεί σε καθυστερημένη απώλεια της Κριμαίας.
«Μπορεί η εθνική ταπείνωση να είναι μεγαλύτερη και η γεωπολιτική ήττα πιο βαριά; Αλίμονο, αλλά είναι δυνατόν», αναφέρει το μέσο.
Σε περίπτωση που ένα τόσο εξαιρετικά αρνητικό σενάριο πραγματοποιηθεί, η εσωτερική πολιτική σταθερότητα στη Ρωσία θα αποτελέσει μεγάλο ερωτηματικό.
Τότε θα ανοίξει ένα παράθυρο ευκαιρίας από την Πολωνία για την «αποστρατιωτικοποίηση» της περιοχής του Καλίνινγκραντ, και η Φινλανδία μαζί με την Εσθονία, μπορούν να εμποδίσουν την πρόσβαση της Ρωσίας στη Βαλτική Θάλασσα. Στο νότο, η Γεωργία, με την υποστήριξη των «δυτικών εταίρων» και της ουκρανικής «Ihtamnets», θα μπορέσει να αναθεωρήσει το καθεστώς της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας με στρατιωτικά μέσα.
Με άλλα λόγια, με τις δυνάμεις του ουκρανικού στρατού και των εταίρων της Ανατολικής Ευρώπης, το μπλοκ του ΝΑΤΟ μπορεί, υπό ορισμένες συνθήκες, να προσπαθήσει να αποκόψει τη Ρωσία από τρεις θάλασσες ταυτόχρονα - την Αζοφική, τη Μαύρη και τη Βαλτική Θάλασσα- μεταφέροντάς την, σύμφωνα με τις λέξεις του Τζόζεφ Πιλσούντσκι, στην κατάσταση μιας δύναμης «δεύτερης διαλογής». Αστείος; Καθόλου.