Στα τέλη του 2022, πολλές δυτικές χώρες και χώρες του ΝΑΤΟ υποσχέθηκαν να στείλουν σύγχρονο οπλισμό στην Ουκρανία. Όπως το έθεσε ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν , η πρόθεση ήταν να υποστηρίξουν την Ουκρανία για όσο χρόνο χρειαζόταν για να διώξει τη Ρωσία.
Καθώς τα σημάδια δείχνουν ότι μια ουκρανική εαρινή επίθεση μπορεί να ξεκινήσει σύντομα, πολλοί δυτικοί στρατιωτικοί αναλυτές ισχυρίζονται ότι, επαρκής ποσότητα δυτικών τεθωρακισμένων θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα για την Ουκρανία.
Έγκριτο μέσο ενημέρωσης αποκαλύπτει ότι μια τέτοια αισιοδοξία μπορεί να είναι άστοχη.
Πολλοί θα αναφέρουν ευνόητα, τις σημαντικές εξαγορές που υποσχέθηκαν ή έχουν ήδη παραδοθεί στην Ουκρανία: αεροσκάφη MiG 29 , συστήματα αεράμυνας Patriot που παρέχονται από τις ΗΠΑ , άρματα μάχης M1A1 Abrams και τεθωρακισμένα οχήματα Stryker.
Σε αυτά ενώνονται τα βρετανικά άρματα μάχης Challenger , τα γερμανικά άρματα μάχης Leopard , τα γαλλικά άρματα μάχης AMX-10 , τα τουρκικά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Kirpi , τα αμερικανικά αυτοκινούμενα οβιδοβόλα 155 χιλιοστών Paladin και χιλιάδες drones.
Αυτό είναι μεγάλη δύναμη πυρός. Οι περισσότεροι αναλυτές απλώς εκτιμούν ότι, οι ικανότητες των διαφόρων αεροπλάνων, αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων οχημάτων τα καθιστούν ανώτερα από τα ρωσικά αντίστοιχά τους, και έτσι η απλή κατοχή τους παρέχει ένα υποτιθέμενο τακτικό πλεονέκτημα στην ουκρανική πλευρά.
Είναι πολύ πιο περίπλοκο από αυτό
Για να χρησιμοποιήσει αυτές τις πολλές πλατφόρμες από πολλές διαφορετικές χώρες, η Ουκρανία πρέπει να διαθέτει αξιόπιστες γραμμές υποστήριξης και εφοδιαστικής για να παρέχει ανταλλακτικά, εκπαιδευμένους μηχανικούς και τα πυρομαχικά προσαρμοσμένα σε κάθε σύστημα.
Η συναρμολόγηση όλων αυτών, η διατήρησή τους σε λειτουργία και ο εφοδιασμός με πυρομαχικά, καύσιμα και ανταλλακτικά είναι ένα μνημειώδες δύσκολο έργο.
Ωστόσο, όσο δύσκολο κι αν είναι να συγκεντρωθούν τόσες πολλές διαφορετικές πλατφόρμες απουσία ώριμων συστημάτων υποστήριξης, η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, θα είναι να τις χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά σε μια επίθεση συνδυασμένων όπλων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, έως και 30.000 Ουκρανοί στρατιώτες έχουν λάβει εκπαίδευση από εβδομάδες έως αρκετούς μήνες, σε πολλές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ. Αν και αυτό αναμφίβολα θα βελτιώσει την ικανότητα του UAF, η προσπάθεια είναι πολύ ασύνδετη και δεν θα προετοιμάσει επαρκώς τον ουκρανικό στρατό να διεξάγει μεγάλης κλίμακας, σωστά συντονισμένες και εξελιγμένες επιχειρήσεις συνδυασμένων όπλων για να διεισδύσει σε πολλαπλές ζώνες προετοιμασμένων ρωσικών αμυντικών θέσεων .
Οι πιθανότητες να ξεπεραστούν οι προκλήσεις του εξοπλισμού και της εφοδιαστικής, καθώς και οι δυσκολίες στην εκπαίδευση και τις επιχειρήσεις, θα ήταν εξαιρετικά χαμηλές για οποιαδήποτε δύναμη. Συνδυάζοντας την πρόκληση του UAF, θα επιτίθενται χωρίς σχεδόν καμία αεροπορική κάλυψη, και τουλάχιστον κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, θα έχουν περιορισμένο αριθμό βλημάτων πυροβολικού.
Leopard 2 και M1A1 Abrams
Υπάρχει ακόμη ένας άλλος παράγοντας που λαμβάνεται πολύ λίγο υπόψη στον δυτικό Τύπο. Τα τανκς στα οποία υπολογίζει η Ουκρανία δεν είναι, από μόνα τους, τεχνολογία μετασχηματισμού που θα αυξήσει σημαντικά τις δυνατότητες του πεδίου μάχης. Στην πραγματικότητα, τα Leopard 2 και M1A1 Abrams έχουν αποδειχθεί ευάλωτα στη μάχη.
Τον Δεκέμβριο του 2016, ο τουρκικός στρατός διεξήγαγε επιχείρηση εναντίον Κούρδων αυτονομιστών και ανταρτών του ISIS στη βόρεια Συρία. Νωρίτερα το 2016, η Τουρκία είχε χάσει πολλά από τα παλαιότερα άρματα μάχης M60 Patton που είχαν πάρει από τις ΗΠΑ και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα πιο σύγχρονα Leopard 2A4. Στη μάχη του al-Bab τον Δεκέμβριο, τα Leopards δεν τα πήγαν καλύτερα από τα τανκς Patton και τουλάχιστον, 10 από τα γερμανικά τανκς χτυπήθηκαν από τους αντάρτες.
Το πιο πιθανό αποτέλεσμα για την Ουκρανία, είτε πρόκειται για τα άρματα μάχης Leopard, Challenger ή Abrams, θα είναι λίγο διαφορετικό από τα αποτελέσματα που έχουν επιτύχει με τα σημερινά άρματα μάχης της Σοβιετικής εποχής. Αυτό που έχει σημασία, είναι πάντα πώς χρησιμοποιείται ο εξοπλισμός. Τα ίδια τα τανκς κάνουν πολύ λιγότερη διαφορά.
Μια αποτυχημένη επίθεση θα μπορούσε να αφήσει τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις σε τόσο αποδυναμωμένη κατάσταση, που μπορεί να μην επιβιώσουν του έτους ως συνεκτική δύναμη. Μια επιτυχημένη επίθεση θα μπορούσε επίσης, να τους αφήσει τόσο αποδυναμωμένους που να γίνουν ευάλωτοι σε μια ρωσική αντεπίθεση.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, η Ουκρανία έχει ξοδέψει μήνες χτίζοντας αυτήν την επιθετική δύναμη κρούσης, αφήνοντας στρατεύσιμους και λιγότερο εκπαιδευμένες δυνάμεις να «μαραζώνουν» σε μάχες πρώτης γραμμής όπως το Μπαχμούτ.
Στις αρχές Φεβρουαρίου, οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες ανέφεραν ότι, η Ρωσία είχε συγκεντρώσει περίπου 300.000 στρατεύματα εντός της Ουκρανίας για μια μαζική εισβολή, εφοδιασμένα με εκπληκτικά 1.800 άρματα μάχης, 3.950 τεθωρακισμένα οχήματα, περισσότερα από 3.000 τεμάχια πυροβολικού και εκτοξευτές ρουκετών, 400 τζετ και 30 ελικόπτερα.
Η προσδοκία ήταν ότι, σύντομα η Ρωσία θα εκτοξευόταν με μια μεγάλη ώθηση. Ίσως λόγω της πεισματικής αντίστασης της Ουκρανίας στο Μπαχμούτ, η Ρωσία δεν μπόρεσε να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας χειμερινή επίθεση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, οι ρωσικές δυνάμεις έπρεπε να αντλήσουν ενισχύσεις για να αντικαταστήσουν τις απώλειες μάχης.
Ωστόσο, πιθανότατα παραμένει μια αξιόλογη ρωσική δύναμη που δεν εμπλέκεται επί του παρόντος.
Εάν οι ρωσικές γραμμές λυγίσουν αλλά δεν σπάσουν και κάνουν μόνο μικρές εισβολές κατά μήκος της γραμμής, το UAF θα γίνει επίσης μια εξαντλημένη δύναμη. Και στις δύο περιπτώσεις, μόλις φτάσει αυτή η στιγμή της κορύφωσης, η Ρωσία θα έχει μια μεγάλη και καλά εφοδιασμένη δύναμη για να εξαπολύσει μια μεγάλη δική της αντεπίθεση. Η Ουκρανία θα πιεστεί σκληρά για να σταματήσει μια ρωσική αντεπίθεση.
