Μπορεί η απόφαση της Δύσης (κυρίως της Γερμανίας) για αποστολή αρμάτων μάχης στην Ουκρανία να έγινε δεκτή με μεγάλη ικανοποίηση από την κυβέρνηση του Κιέβου κι ενώ οι εχθροπαξίες με τους Ρώσους στα ουκρανικά εδάφη βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, ωστόσο υποχρέωσε αρκετούς να ψιθυρίσουν ένα δυσάρεστο ερώτημα: μηπως το ΝΑΤΟ βρίσκεται, πλέον, σε άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία;
Το αφήγημα αυτό, που προωθείται συχνά από το Κρεμλίνο, βοηθά αναμφίβολα τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν και τους συμμάχους του να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από το γεγονός ότι η Ρωσία εξαπέλυσε μια απρόκλητη μαζική επίθεση στην Ουκρανία και κατέλαβε παράνομα τμήματα ενός κυρίαρχου κράτους.
Επίσης, δίνει στους συμμάχους του ΝΑΤΟ λόγους για σκέψη όταν πρόκειται να αποφασίσουν πόση ακριβώς στρατιωτική βοήθεια θα πρέπει να δώσουν στην Ουκρανία.
Το CNN απευθύνθηκε σε εμπειρογνώμονες θέτοντας το ερώτημα αυτό και οι θέσεις τους συνέκλιναν στο γεγονός πως κανένα μέλος του ΝΑΤΟ δεν βρίσκεται κοντά σε αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί «πόλεμος με τη Ρωσία» σύμφωνα με οποιονδήποτε διεθνώς αποδεκτό νομικό ορισμό. Ως εκ τούτου, η ιδέα ότι η Συμμαχία βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία είναι αβάσιμη.
Γιατί το ΝΑΤΟ δεν βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία, όπως λένε στο Κρεμλίνο
«Ο πόλεμος θα απαιτούσε πλήγματα που θα πραγματοποιούνταν από ένστολες δυνάμεις των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ και από το έδαφος της Συμμαχίας εναντίον ρωσικών δυνάμεων, ρωσικού εδάφους ή του ρωσικού πληθυσμού», εξηγεί ο William Alberque, από το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών. «Οποιαδήποτε μάχη από την Ουκρανία - με οποιαδήποτε συμβατικά όπλα, εναντίον οποιωνδήποτε ρωσικών δυνάμεων - δεν είναι πόλεμος των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εναντίον της Μόσχας, όσο κι αν η Ρωσία θέλει να το ισχυριστεί», προσθέτει.
Ο Alberque επισημαίνει, επίσης, τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος ορίζει ότι τίποτα «δεν θα θίγει το εγγενές δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής αυτοάμυνας, εάν εκδηλωθεί ένοπλη επίθεση κατά μέλους των Ηνωμένων Εθνών, μέχρις ότου το Συμβούλιο Ασφαλείας λάβει τα αναγκαία μέτρα για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας».
Η Ρωσία είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και έχει χρησιμοποιήσει το βέτο της για να εμποδίσει την καταδίκη των ενεργειών της στην Ουκρανία.
Το Κρεμλίνο προσπάθησε, ασφαλώς, να εκμεταλλευτεί ορισμένες γκρίζες ζώνες που είναι εγγενείς σε κάθε σύγχρονο πόλεμο για να ισχυριστεί εσφαλμένα ότι το ΝΑΤΟ είναι ο κύριος επιτιθέμενος στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Αυτές οι γκρίζες ζώνες μπορεί να περιλαμβάνουν τη χρήση των δυτικών μυστικών υπηρεσιών για την πραγματοποίηση επιθέσεων σε ρωσικούς στόχους.
Θα μπορούσαν επίσης να περιλαμβάνουν την έναρξη του πολέμου κατά της τρομοκρατίας από τις ΗΠΑ και την επίκληση του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, κατά τις οποίες η Αμερική δέχθηκε επίθεση από τρομοκράτες και όχι από ένα εθνικό κράτος.
Ο γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Νικολάι Πατρούσεφ, υποστήριξε ότι η Δύση προσπαθεί να «καταστρέψει» τη Ρωσία. Ο Ανατόλι Αντόνοφ, πρεσβευτής της Ρωσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, δήλωσε ότι η αμερικανική κυβέρνηση πιέζει την Ουκρανία να «πραγματοποιήσει τρομοκρατικές επιθέσεις στη Ρωσία».
Φυσικά, όποια - μικρή - αξία και αν έχουν αυτοί οι αμφίβολοι ισχυρισμοί, ωχριούν μπροστά στην τεκμηριωμένη βαρβαρότητα και τις παράνομες ενέργειες των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία από τότε που ο Πούτιν διέταξε την εισβολή, τομ περσινό Φεβρουάριο.
Οι «φωνές» για επίθεση του ΝΑΤΟ στη Ρωσία βοηθά το εσωτερικό ακροατήριο του Πούτιν
Ο John Herbst, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία και ανώτερος διευθυντής του Κέντρου Ευρασίας του Ατλαντικού Συμβουλίου, εξηγεί ότι η προώθηση της ιδέας ότι πρόκειται για έναν πόλεμο μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας βοηθά να εξηγηθεί στο εσωτερικό ακροατήριο του Πούτιν γιατί η εισβολή δεν πέτυχε τόσο γρήγορα όσο ήλπιζε η Ρωσία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δυτικοί αναλυτές: Challenger, Leopard, Abrams μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην Ουκρανία
«Επειδή ο ρωσικός στρατός έχει αποτύχει τόσο πολύ στην Ουκρανία, είναι χρήσιμο να εξηγείται αυτό ως πόλεμος με το ΝΑΤΟ και όχι με την Ουκρανία. Αυτό βοηθά επίσης να δικαιολογήσει τα όποια βήματα μπορεί να κάνει ο Πούτιν στη συνέχεια, ακόμα και τη χρήση πυρηνικών», δήλωσε ο Herbst.
Ο ίδιος πιστεύει ότι ο πληροφοριακός πόλεμος της Ρωσίας κατά της Δύσης ήταν πιο επιτυχημένος από τη στρατιωτική της εκστρατεία, με την έννοια ότι έχει προκαλέσει αξιόπιστους και λογικούς ανθρώπους στην Ουάσιγκτον να αυτοπεριοριστούν από το να υποστηρίξουν την αύξηση στρατιωτικής υποστήριξης προς την Ουκρανία, καθώς υπερεκτιμούν την προοπτική χρήσης πυρηνικών από τον Ρώσο πρόεδρο.
«Δεν μπορώ να σας πω πόσοι εμπειρογνώμονες είπαν ότι πραγματικά δεν μπορούμε να παράσχουμε στην Ουκρανία ορισμένα όπλα επειδή ο Πούτιν θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά. Αυτό που είδαμε τους τελευταίους έξι μήνες είναι Ρώσοι μελετητές να επικοινωνούν με τους συναδέλφους τους στη Δύση για να πουν ότι ο Πούτιν θα μπορούσε πραγματικά να το κάνει. Δυστυχώς, η Ουάσινγκτον και το Βερολίνο, ειδικά, επέτρεψαν κατά καιρούς στον εαυτό τους να αποθαρρυνθεί από αυτή την απειλή», λέει.
Η Ρωσία δεν κλιμακώνει γιατί δεν θα επιβιώσει σε σύγκρουση με το ΝΑΤΟ
Την ίδια στιγμή, πάντως, ο λόγος για τον οποίο οι μακροχρόνιοι παρατηρητές του Πούτιν πιστεύουν ότι είναι μικρή η απειλή για κλιμάκωση της Ρωσίας σε σημείο να προκαλέσει το ΝΑΤΟ να απαντήσει με βία είναι, απλά, ότι η Μόσχα γνωρίζει πως δεν θα μπορούσε να επιβιώσει από την αντιπαράθεση αυτή.
«Ένας από τους λίγους στόχους που μοιράζονται αυτή τη στιγμή η ρωσική και η αμερικανική ηγεσία είναι η αποφυγή μιας άμεσης σύγκρουσης μεταξύ των δύο δυνάμεων», λέει ο Μάλκολμ Τσάλμερς, αναπληρωτής γενικός διευθυντής στη δεξαμενή σκέψης Royal United Services Institute στο Λονδίνο.
«Η Ρωσία γνωρίζει ότι μια συμβατική αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ θα τελείωνε πολύ γρήγορα γι' αυτήν. Ωστόσο, έχει κάποιο νόημα να αναβαθμίσει την ιδέα ότι είναι πρόθυμη να αναλάβει αυτό το ρίσκο, αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αποσπάσει περισσότερες παραχωρήσεις από τη Δύση», προσθέτει.
Πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και πηγές του ΝΑΤΟ συμφώνησαν με την ανάλυση ότι το ενδεχόμενο να προχωρήσει ο Πούτιν σε χρήση πυρηνικών είναι απίθανο, αν και η πιθανότητα αυτή πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και να αποφευχθεί. Το ερώτημα είναι... με ποιο κόστος να αποφευχθεί;
Η Ουκρανία είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να ζητάει περισσότερα όπλα και μεγαλύτερη υποστήριξη από τους συμμάχους της όσο περισσότερο τραβάει ο πόλεμος. Κάθε φορά, κάθε μέλος του ΝΑΤΟ θα πρέπει να «ζυγίζει» αν αξίζει τον κίνδυνο ή αν η κωλυσιεργία αποτελεί «παιχνίδι» στα χέρια του Κρεμλίνου.
Το Κρεμλίνο «υπενθύμισε» τις τακτικές τις Σοβιετικής Ένωσης στον Ψυχρό Πόλεμο
Ο Herbst πιστεύει ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία λειτούργησε ως μια σοβαρή υπενθύμιση για το πώς είναι να αντιμετωπίζεις ένα «επιθετικό» Κρεμλίνο και ότι οι δυτικοί αξιωματούχοι είχαν προσωρινά ξεχάσει τις τακτικές της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
«Η μαλθακότητα της Δύσης συνέβη επειδή είχαμε ειρήνη μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για περισσότερα από 30 χρόνια», λέει. «Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη διαδικασία ανακάλυψης πραγμάτων που γνωρίσαμε στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου. Και ο μόνος λόγος για τον οποίο το βλέπουμε αυτό τώρα είναι επειδή μία από τις μεγάλες δυνάμεις αποφάσισε ότι δεν της αρέσει η παγκόσμια τάξη πραγμάτων που υπάρχει τώρα».
Καθώς ο πόλεμος εξελίσσεται, η Δύση και το ΝΑΤΟ αναγκάζονται να πάρουν «σκληρά» μαθήματα σε πραγματικό χρόνο.
Αλλά κάθε φορά που η Ρωσία προειδοποιεί για κλιμάκωση - είτε από την ίδια είτε από το ΝΑΤΟ - οι δυτικές πρωτεύουσες πρέπει να έχουν κατά νου το εξής γεγονός: η Ρωσία είναι ο επιτιθέμενος σε αυτή τη σύγκρουση και η Δύση δεν είναι πουθενά κοντά στο να πάει σε πόλεμο με τη Ρωσία, καταλήγει στην ανάλυσή του το CNN.
