Πολλά ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητα της Ρωσικής αεράμυνας έχουν προκύψει ,μετά την σφαγή πολλών Ρώσων στρατιωτών στην Μακεγιέφκα ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, μετά από προσβολή της θέσης τους από Ουκρανικούς πυραύλους Αμερικανικής κατασκευής.
Στο ερώτημα αυτό επιχειρεί να δώσει απάντηση άρθρο Ρωσικού ΜΜΕ, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα παρακάτω:
"Η τραγωδία στην Μακεγιέφκα ωθεί κάποιον να κάνει την ερώτηση, πόσο καλά τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας εκτελούν τα καθήκοντά τους; Όπως γνωρίζετε, από τους έξι πυραύλους που εκτόξευσαν οι Hymars, μόνο οι δύο καταρρίφθηκαν, οι τέσσερις πέτυχαν το στόχο. και δεκάδες Ρώσοι στρατιώτες σκοτώθηκαν.
Υπάρχει μια σύντομη απάντηση σε αυτό το ερώτημα , ότι τα αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα (SAM) λειτουργούν κανονικά και αντιμετωπίζουν όσο το δυνατόν περισσότερες απειλές.
Πολλοί πιστεύουν απλά στα χαρακτηριστικά απόδοσης του συστήματος αεράμυνας. Για παράδειγμαγια στο σύστημα αεράμυνας Pantsir-S1 που το βεληνεκές είναι 20 km, τότε αρκεί αυτό να ταχθεί σε απόσταση 19 km από τον στόχο που καλείται να καλύψει , είτε αυτός είναι στρατιωτική Μονάδα, είτε οικισμός είτε η Makeevka, καλύπτοντας τον πλήρως.
Στην πραγματικότητα, όλα είναι πολύ πιο περίπλοκα , αφού η πληγείσα περιοχή δεν είναι ένα σταθερό ημισφαίριο πάνω από τη θέση του συστήματος αεράμυνας και εξαρτάται από την ταχύτητα, το υψόμετρο και την παράμετρο πορείας του στόχου.
Επομένως, πρέπει να κοιτάξετε τους χάρτες, οι οποίοι αντικατοπτρίζουν τη συνολική περιοχή που καλύπτει το σύστημα εράμυνας.
Πολλά εξαρτώνται από το έδαφος, από τις συγκεκριμένες θέσεις των συστημάτων αεράμυνας, από το πρόγραμμα εργασίας των ραντάρ και των πληρωμάτων.
Ούτε το «Pantsir», ούτε το «Tor», ούτε το «Buk» μπορούν να αποκρούσουν μια μαζική αεροπορική επίθεση με ένα ή δύο οχήματα μάχης. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο ως μέρος μιας καλά μελετημένης και πυκνής αεράμυνας.
Και οι Διοικητές συνδυασμένων όπλων μπαίνουν πάντα στον πειρασμό να εγκαταστήσουν συστήματα αεράμυνας ένα προς ένα.
Μπορείτε να κάνετε την ερώτηση, πώς είναι δυνατόν ένα τεράστιο χτύπημα να έγινε με μόνο έξι βλήματα!
Ναι, μόνο έξι. Αλλά μόνο σε αυτό το χτύπημα. Πόσοι ήταν πριν; Πόσα και πώς κατέρριψαν τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας αυτά πριν δεχθούν αυτό το χτύπημα;
Κατάφεραν να τους φέρουν νέα πυρομαχικά, κατάφεραν να ξαναγεμίσουν;
Μήπως στέκονταν σχεδόν άδειο το αντιαεροπορικό σύστημα, με μερικές τελευταίες ρουκέτες;
Αυτό δεν αποκλείεται καθόλου, ειδικότερα, οι Ισραηλινοί έμαθαν πολύ καλά πώς να χρησιμοποιούν τέτοιες τακτικές όταν επιχειρούσε ο αντίπαλος να δημιουργήσει έναν υπερκορεσμό της αεράμυνας τους.
Τι να πω, τα ρωσικά χτυπήματα στην ενεργειακή υποδομή της Ουκρανίας γίνονται σύμφωνα με τον ίδιο αλγόριθμο, ακριβώς για να εξαπατήσουν την ουκρανική αεράμυνα.
Μη νομίζετε ότι ο εχθρός είναι πιο χαζός από εμάς.
Η καταπολέμηση των αμερικανικών εγκαταστάσεων MLRS, η καταστροφή των αποθηκών πυρομαχικών τους, διεξάγεται από τα ρωσικά στρατεύματα όσο το δυνατόν πιο ενεργά.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, 23 εγκαταστάσεις Hymars καταστράφηκαν τον περασμένο χρόνο και μόνο τις πρώτες τρεις ημέρες του νέου έτους ήδη επτά, συμπεριλαμβανομένων δύο που καταστράφηκαν ακριβώς στο τρένο,που τα παρέδιδε στο μέτωπο, μαζί με τα πυρομαχικά τους.
Η αεράμυνα αναχαιτίζει εκείνα τα βλήματα που έχουν εκτοξευθεί. Αυτή είναι η τελευταία γραμμή άμυνας. Τα πληρώματα SAM και οι θέσεις διοίκησης έχουν μάθει πώς να καταστρέφουν αποτελεσματικά τα βλήματα GMLRS A30 και A31, τα οποία χρησιμοποιούνται στα συστήματα M-270 MLRS και M-142 HIMARS.
Δεν είναι όμως καθόλου αυτοί οι στόχοι για την καταστροφή των οποίων σχεδιάστηκαν αυτά τα αντιαεροπορικά συστήματα.
Τα βλήματα MLRS, συμπεριλαμβανομένων αυτών που χρησιμοποιεί η Hymars, είναι ένας πολύ δύσκολος στόχος, υψηλής ταχύτητας, μικρού μεγέθους και επομένως γίνονται ελάχιστα αισθητά.
Το μέγεθός του είναι ασήμαντο αρχικά, ακόμη και ο φορέας εκτόξευσης του, που είναι απλώς ένας «σωλήνας» με διάμετρο 227 mm. και μήκος 4 μ. Και μετά από εκτόξευση , απομένει μόνο ένα μικρό χρονικό διάστημα μέχρις ότου το βλήμα να πλήξει τον στόχο του.
Η καταστροφή ενός τέτοιου βλήματος από τα αντιαεροπορικά μας μοιάζει με το χτύπημα μιας σφαίρας από μια άλλη σφαίρα.
Φυσικά, ούτε η στρατιωτική επιστήμη ούτε το ρωσικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα στέκονται ακίνητα. Ήδη εισάγονται νέες τεχνικές λύσεις για την αύξηση της αποτελεσματικότητας της αεράμυνας, συμπεριλαμβανομένης της αντιμετώπισης βλημάτων MLRS. Για παράδειγμα, για το σύστημα αεράμυνας BUK-M3, αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε νέο λογισμικό, το οποίο αύξησε την πιθανότητα να χτυπήσει μικρούς στόχους με την κεφαλή ράβδου του πυραύλου 9M317M. Αναπτύσσονται επίσης εντελώς νέα συστήματα που λαμβάνουν υπόψη τις νέες πραγματικότητες του ένοπλου αγώνα.
Η αεράμυνα γίνεται όλο και πιο περίπλοκη και πολύπλευρη. Αλλά ταυτόχρονα, οι πύραυλοι (βλήματα) MLRS δεν είναι το πιο δύσκολο μέσο αεροπορικής επίθεσης για αυτήν. Πρώτα απ 'όλα, επειδή πετούν ψηλά και, παρά τις όποιες τεχνολογίες stealth, θα εντοπίζονται πάντα εύκολα από τα ραντάρ και τα συστήματα αεράμυνας. Αυτό σημαίνει ότι θα καταστραφούν.
Το κυρίως πρόβλημα είναι ο αριθμός των έτοιμων για χρήση πυραύλων - αντιαεροπορικών κατευθυνόμενων βλημάτων καθώς και η αύξηση του φορτίου πυρομαχικών του συστήματος αεράμυνας, η οποία αντιδιαστέλλεται την μείωση του χρόνου επαναφόρτισης τους.
Για πολλά χρόνια, οι κορυφαίες στρατιωτικές δυνάμεις βασίζονται στον σχεδιασμό μεγάλων drones - μεγάλου υψόμετρου, υψηλής ταχύτητας. Αλλά είναι καλά μόνο εκεί που δεν υπάρχει σύστημα αεράμυνας.
Η SVO έδειξε ξεκάθαρα ότι ένα μικροσκοπικό με τη μορφή πολιτικών τετρακόπτρων για 10 λεπτά πτήσης είναι πολύ πιο επικίνδυνο και μπορεί να χτυπήσει αποτελεσματικά πολλούς στόχους.
Αυτό θέτει δύσκολα καθήκοντα για τους σχεδιαστές και υπάρχει επείγουσα ανάγκη να δημιουργηθούν μαζικά μέσα για την καταπολέμηση των UAV, τα οποία να διατεθούν σε όλα τα επίπεδα, από διμοιρία στη γραμμή επαφής έως ομάδες αεράμυνας που καλύπτουν μεγάλους και σημαντικούς στόχους."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά η αναγκαιότητα πυκνής και πολυεπίπεδης αντιαεροπορικής άμυνας για την αποτελεσματική καταστροφή εχθρικών εναέριων απειλών.
Η Ουκρανική τεχνική στην Makeevka
Διαφαίνεται ότι οι Ουκρανοί στην περίπτωση του δολοφονικού χτυπήματος της Makeevka, πέτυχαν την εξαπάτηση και αδρανοποίηση της Ρωσικής αεράμυνας που ήταν επιφορτισμένη με την προστασία της, δημιουργώντας αρχικά έναν υπερκορεσμό της περιοχής του στόχου, μελετώντας προσεκτικά τα αντιαεροπορικά βλήματα που κατανάλωσε η Ρωσική αεράμυνα για την αναχαίτισή τους , καθώς και του χρόνου επαναφόρτωσης των εν λόγω συστημάτων αεράμυνας.
Στο χρονικό κενό που προέκυψε για την επαναφόρτωση των Ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων, οι Ουκρανοί εκτόξευσαν τους δολοφονικούς Hymars, προκαλώντας τον θάνατο δεκάδων Ρώσων στρατιωτών, που παρέμειναν για μικρό χρονικό διάστημα χωρίς αντιαεροπορική προστασία.
Επίσης έρχεται στο προσκήνιο η ενίσχυση της αντιαεροπορικής προστασίας, από επίπεδο Διμοιρίας πεζικού που μάχεται στην πρώτη γραμμή έως συστοιχίας αντιαεροπορικών πυραύλων, με μικροσκοπικά UAV τα οποία σε μεγάλους αριθμούς μπορούν να αναχαιτίσουν εναέριες απειλές που κατευθύνονται εναντίον τους, αλλά και να πλήξουν πολλαπλούς στόχους του εχθρού.
Διδάγματα για την Ελληνική αεράμυνα
Η Ελλάδα διαθέτει μια πυκνή και πολυεπίπεδη αντιαεροπορική άμυνα σε αντίθεση με την Τουρκική η οποία είναι επιεικώς ανεπαρκής για να καλύψει το σύνολο της επικράτειάς της.
Ωστόσο ο πόλεμος στην Ουκρανία και η υπερκατανάλωση αντιαεροπορικών βλημάτων που γίνεται για την αντιμετώπιση προσπάθειας κορεσμού της αεράμυνας των αντιμαχομένων Ρώσων και Ουκρανών, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η χώρα μας καλείται να υπερασπιστεί το νησιωτικό σύμπλεγμά της στο Αιγαίο σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης, μας ωθεί στη σκέψη της τυχόν επιπλέον προμήθειας και προαποστολής τέτοιων βλημάτων από τον καιρό της ειρήνης στα νησιά μας.
Επιπλέον θα πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο ότι οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν την δημιουργία κορεσμού σε τόπο και χρόνο της Ελληνικής αεράμυνας στο νησί-νησιά στόχους τους στο Αιγαίο με χρήση Drones κυρίως, προκειμένου να δημιουργήσουν προϋποθέσεις καταστροφής των αντιαεροπορικών συστημάτων που καλύπτουν τους εν λόγω στόχους δημιουργώντας ρήγμα σε αυτήν, έτσι ώστε στη συνέχεια να επιχειρήσουν την καταστροφή των λοιπών επίγειων δυνάμεών μας.
Η προμήθεια σε μεγάλο αριθμό μικρών drones καμικάζι από εμάς και η προώθηση στα νησιά μας, σε συνδυασμό με την προαποστολή επιπλέον αντιαεροπορικών συστημάτων και πυρομαχικών από τον καιρό της ειρήνης, αποτελεί μια καλή κίνηση κατά την εκτίμησή μας ενίσχυσης της αεράμυνάς μας, αλλά και επαύξησης των δυνατοτήτων μας για προσβολή μαζικά τουρκικών στόχων που θα επιχειρήσουν ενέργεια εναντίον μας, όπως της αποβατικής τους δύναμης , αεροκίνητων δυνάμεων και μέσων , αλλά και στατικών στόχων στα μικρασιατικά παράλια , όπως οι αποθήκες πυρομαχικών και καυσίμων των τουρκικών λιμανιών και αεροδρομίων.
Ιδιαίτερα οι τελευταίοι στατικοί στόχοι που προαναφέραμε είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στις συστοιχίες ΠΕΠ, τα βλήματα των οποίων θα αναχαιτιστούν πάρα πολύ δύσκολα έως καθόλου από την ανεπαρκή τουρκική αεράμυνα, όπως καταδεικνύει η εμπειρία του πολέμου στην Ουκρανία.
