H ιστοσελίδα 19fortyfive.com παρουσιάζει σε αντίστοιχο άρθρο της τα 5 πιθανά μέρη στον πλανήτη που θα μπορούσε να ξεσπάσει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος κι ενώ ακόμα ο κόσμος είναι θεατής του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας
Ανάμεσα σε αυτές βρίσκεται και η Ελλάδα με την Τουρκία.
1. Ουκρανία
Ο φόβος πως η Ρωσία μπορεί να κάνει χρήση πυρηνικών προκειμένου να κερδίσει το χαμένο έδαφος στην Ουκρανία φαίνεται να έχει υποχωρήσει, όχι όμως και ο φόβος μίας νέας αναζωπύρωσης. Η αδυναμία του Βλαντιμίρ Πούτιν να πετύχει σημαντικές προόδους στο πεδίο της μάχης μπορεί να απειλήσει τη σταθερότητα της κυβέρνησής του, ωθώντας τη Μόσχα να σκεφτεί μια επικίνδυνη αναζωπύρωση. Ανησυχίες για τη δυνατότητα της Ουκρανίας να συνεχίσει τον πόλεμο μακροπρόθεσμα μπορεί να ωθήσει το Κίεβο να κάνει τις δικές του, επικίνδυνες κινήσεις, ώστε να σπάσει το αδιέξοδο.
Παράλληλα μία επέκταση του πολέμου με το ΝΑΤΟ παραμένει απίθανη μα πάντοτε «ανοιχτή». Η κυβέρνηση Μπάιντεν και οι σύμμαχοί της στην Ευρώπη προσέχουν πάρα πολύ με τους κινδύνους της αναζωπύρωσης, αλλά η Ουάσιγκτον δεν έχει όλα τα χαρτιά στο τραπέζι και είτε το Κίεβο είτε η Μόσχα μπορεί να θελήσουν να αναλάβουν τους κινδύνους μιας ευρύτερης σύγκρουσης, που θα μπορούσε να εξελιχθεί στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
2. Κορεατική Χερσόνησος
Τους τελευταίους μήνες οι εντάσεις μεταξύ Σεούλ και Πιονγκγιάνγκ έχουν αυξηθεί, με τις βορειοκορεατικές προκλήσεις να προκαλούν επιθετικές απαντήσεις από τον νότο. Η πολιτική του Κιμ Γιονγκ Ουν διακατέχεται από ανυπομονησία, γράφει το 19fortyfive.com και συνεχίζει: «μια ανυπομονησία που ο βορράς αλλά και όλος ο κόσμος αρνείται να πάρει στα σοβαρά παρά τα πυρηνικά όπλα».
Αυτές οι εντάσεις δεν είναι καινούριες, αλλά ιστορικά είχαν περιοριστεί από τον Ψυχρό Πόλεμο και από τη μεταψυχροπολεμική φιλελεύθερη τάξη. Πλέον οι εντάσεις ήρθαν ξανά ενώ η Σεούλ στερεύει από υπομονή για να ανεχθεί τον Κιμ Γιονγκ Ουν που κάνει συνεχώς δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων. Εάν ξεσπάσει πόλεμος, θα μπορούσε γρήγορα να γίνει πιο καταστροφικός από τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, με τα συμβατικά και πυρηνικά όπλα να επιβάλλουν φρικτό τίμημα και από τις δύο πλευρές.
3. Ελλάδα – Τουρκία
Όπως αναφέρει το 19fortyfive.com η κρίση που «σιγοβράζει» στη νότια πλευρά του ΝΑΤΟ έχει αφεθεί κατά μέρους από τους συμμάχους εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Πέρυσι, οι εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αυξήθηκαν σημαντικά, σε μεγάλο βαθμό λόγω της δυναμικής στροφής της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας και του γεγονότος ότι το καθεστώς Ερντογάν δοκιμάζεται από εσωτερικές κρίσεις όπως ο πληθωρισμός.
Οι διαφωνίες μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας για την ενεργειακή εξερεύνηση στο Αιγαίο έχουν οδηγήσει την τρέχουσα ένταση, αν και η εδαφική διαφωνία στην οποία βασίζεται το επιχείρημα υπάρχει εδώ και δεκαετίες, αναφέρει το δημοσίευμα.
Αν και φαίνεται απίθανο ένας σύμμαχος του ΝΑΤΟ να επιτεθεί ανοιχτά σε άλλον σύμμαχο του ΝΑΤΟ, οι προηγούμενες συγκρούσεις έχουν φέρει τις δύο χώρες στο χείλος του πολέμου παρά τις δεσμεύσεις τους στη συμμαχία, γράφει το 19fortyfive.com. Σε οποιαδήποτε μάχη μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας θα εμπλέκει αμέσως το ΝΑΤΟ και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε κάποιο βαθμό επέμβασης από τη Ρωσία, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
4. Ταϊβάν
Οι ανησυχίες για έναν πιθανό πόλεμο μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν έχουν υποχωρήσει τους τελευταίους μήνες, κυρίως λόγω των προβλημάτων της Κίνας με τον κορωνοϊό. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ένταση μεταξύ των δυο χωρών παραμένει υψηλή.
Η θέληση της κυβέρνησης των ΗΠΑ να προχωρήσουν σε θερμή υποστήριξη της Ταΐβάν δείχνει πως η Ουάσιγκτον ανησυχεί πραγματικά για μια πιθανή κινεζική επίθεση. Την ίδια στιγμή, τέτοιες δηλώσεις, όπως και κινήσεις εντυπωσιασμού όπως η επίσκεψη Πελόζι στην Ταϊπέι, διακινδυνεύουν μια πιθανή αναβάθμιση από μεριάς Κίνας.
5. Κίνα – Ινδία
Οι σποραδικές μάχες μεταξύ Κίνας και Ινδίας συνεχίζονται. Αν και τα πραγματικά διακυβεύματα ελέγχου σε μικρά κομμάτια εδάφους σε ένα σχεδόν ακατοίκητο ορεινό έδαφος παραμένουν άπιαστα, ούτε η Κίνα ούτε η Ινδία έχουν υποχωρήσει από τη σύγκρουση. Ενώ οι μάχες έχουν παραμείνει μέχρι στιγμής αρκετά περιορισμένες, η επιθυμία υπεράσπισης του εθνικού κύρους μπορεί γρήγορα να γίνει δηλητηριώδης ακόμη και για τους πιο σοφούς και λογικούς ηγέτες.
