Οι πρώτες μέρες του νέου έτους έχουν ήδη δείξει ότι, το ενδεχόμενο ευρύτερης σύγκρουσης και κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή, είναι μια πολύ πραγματική ανησυχία.
Για παράδειγμα, μια αεροπορική επιδρομή στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Δαμασκού δείχνει ότι το Ιράν θα συνεχίσει να προσπαθεί να εδραιωθεί στη Συρία τον επόμενο χρόνο. Επιπλέον, η απόφαση ενός Ισραηλινού πολιτικού να επισκεφθεί το Όρος του Ναού φάνηκε έτοιμη ως πιθανή εμπρηστική απόφαση, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε εντάσεις. Το Βασίλειο της Ιορδανίας, έχει προειδοποιήσει το Ισραήλ να μην ανατρέψει το status quo στην Ιερουσαλήμ.
Πιθανές συγκρούσεις και συμφωνίες ειρήνης
Άλλη μια σύγκρουση με τη Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ
Το Ιράν ενθάρρυνε τη Χαμάς και την Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ, να επιτεθούν στο Ισραήλ στο παρελθόν. Τον Μάιο του 2021, το Ιράν ενθάρρυνε αυτές τις τρομοκρατικές ομάδες να κλιμακώσουν τις εντάσεις σχετικά με την Ιερουσαλήμ, κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού . Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια σύντομη σύγκρουση. Είναι πιθανό το Ιράν, υπό πίεση στο εσωτερικό λόγω διαμαρτυριών και ενθαρρυμένο από νέες συμφωνίες με μη επανδρωμένα αεροσκάφη με τη Ρωσία, να ωθήσει τη Χαμάς να αναθερμάνει μια σύγκρουση με το Ισραήλ.
Η Χαμάς συνεχίζει να δοκιμάζει πυραύλους και συνεχίζει να απειλεί το Ισραήλ. Επίσης, μπορεί να επιδιώξει να αποσταθεροποιήσει τη Δυτική Όχθη, προκειμένου να προκαλέσει την ανάπτυξη αυτής της κρίσης. Οι συνεχείς προσπάθειες των ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας να κρατήσουν υπό έλεγχο αυτές τις απειλές είναι σημαντικές, αλλά μπορούν πάντα να ξεσπάσουν.
Καταστροφή του παλαιστινιακού ελέγχου, αύξηση της βίας στη Δυτική Όχθη
Τον τελευταίο χρόνο, σημειώθηκε τεράστια αύξηση της βίας στη Δυτική Όχθη. Ενώ τα περισσότερα από αυτά περιορίστηκαν και έλαβαν χώρα σε συγκρούσεις μεταξύ του Ισραηλινού Στρατού και των τρομοκρατικών ομάδων και ένοπλων συμμοριών στην Τζενίν και τη Ναμπλούς, είναι πιθανό η Παλαιστινιακή Αρχή να χάσει τον έλεγχο της.
Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε βία, κατά την οποία η Ραμάλα ζητά σιωπηλά από το Ισραήλ περισσότερη υποστήριξη. Με μια νέα δεξιά κυβέρνηση, οι ενέργειες του Ισραήλ για τον περιορισμό της βίας θα μπορούσαν να καταλήξουν να πυροδοτήσουν εντάσεις . Η Ιορδανία, θυμωμένη για τις υποτιθέμενες αλλαγές στο status quo στην Ιερουσαλήμ, θα μπορούσε επίσης να επιδιώξει να παίξει έναν ρόλο, επιδεινώνοντας τις εντάσεις.
Ομαλοποίηση με τη Σαουδική Αραβία
Υπήρξαν υπαινιγμοί για συμφωνία εξομάλυνσης με τη Σαουδική Αραβία, από τότε που ανακοινώθηκαν οι Συμφωνίες του Αβραάμ. Το Ριάντ, υποστήριξε τις ειρηνευτικές συμφωνίες με το Μπαχρέιν και τα ΗΑΕ. Αυτό σημαίνει ότι, υπάρχουν ευκαιρίες για το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία να συνεργαστούν σε πολλά ζητήματα στο μέλλον.
Κοινά συμφέροντα και οικονομικά ζητήματα στηρίζουν αυτή τη σχέση. Ωστόσο, η Σαουδική Αραβία ήταν επίσης πρόθυμη για μια ειρηνευτική πρωτοβουλία που απαιτεί από το Ισραήλ να λάβει τολμηρά βήματα στη Δυτική Όχθη . Δεν είναι ξεκάθαρο, πώς το Ριάντ μπορεί να υποχωρήσει από τις προτάσεις που υποστήριξε πριν από δύο δεκαετίες, σε σχέση με την απόσυρση του Ισραήλ στις γραμμές του 1967, με ορισμένες αλλαγές, με αντάλλαγμα πλήρεις σχέσεις.
Το Ριάντ μπορεί επίσης, να χρειαστεί να βρει έναν τρόπο να απευθύνει έκκληση στους Παλαιστίνιους από αυτή την άποψη. Πιο πιθανό από μια τεράστια ειρηνευτική συμφωνία, θα ήταν μερικά μικρά βήματα προς την εξομάλυνση μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας.
Συμφιλίωση Τουρκίας-Συρίας, με την υποστήριξη της Μόσχας
Μια συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και συριακού καθεστώτος μπορεί να είναι στα σκαριά.
Οι πρόσφατες συναντήσεις στη Μόσχα μεταξύ αξιωματούχων των δύο κρατών δείχνουν ότι, τα πράγματα κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Η Τουρκία υποστήριζε τους Σύρους αντάρτες για πολλά χρόνια, αλλά προσπάθησε να διοχετεύσει τους αντάρτες σε μια δύναμη πληρεξουσίου, για να πολεμήσει τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις.
Οι κύριοι στόχοι της Άγκυρας σήμερα στη Συρία, είναι να επιστρέψει Άραβες πρόσφυγες από την Τουρκία στη Συρία και να νικήσει τις κουρδικές δυνάμεις στη Συρία. Η Άγκυρα θεωρεί τους κούρδους YPG ως «τρομοκράτες» και προτιμά το συριακό καθεστώς. Η Τουρκία θα μπορούσε να λάβει υποστήριξη από τη Ρωσία, μέσω περισσότερων ενεργειακών (ή όπλων) συμφωνιών και να καταλήξει σε κάποιου είδους συμφωνία με τη Συρία, στην οποία το καθεστώς συμφωνεί να καταστείλει το YPG και τόσο η Τουρκία, το Ιράν, η Ρωσία όσο και το καθεστώς συμφωνούν να εργαστούν, ενάντια στον ρόλο των ΗΠΑ στην ανατολική Συρία .
Αυτό θα μπορούσε να δρομολογήσει μια νέα τουρκική εισβολή , αλλά θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε άλλους τύπους προβλημάτων, όπως η αποσταθεροποίηση της ανατολικής Συρίας και η απελευθέρωση από τις φυλακές από μέλη του ISIS.
Υεμένη και Λιβύη
Η Υεμένη και η Λιβύη βρίσκονται και οι δύο στο μέσο εμφύλιων συγκρούσεων, όπου οι προσωρινές συμφωνίες ή οι εκεχειρίες έχουν μειώσει τη σύγκρουση τον τελευταίο χρόνο. Στην Υεμένη, το Ιράν υποστηρίζει τους Χούτι . Οι Χούτι πολεμούν την κυβέρνηση της Υεμένης που υποστηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία. Τα ΗΑΕ παίζουν επίσης ρόλο.
Δεν είναι σαφές, πώς μια συμφωνία στην Υεμένη μπορεί να πετύχει πέρα από μια κατάπαυση του πυρός, επειδή οι δύο πλευρές απέχουν πολύ. Την ίδια στιγμή, το Ιράν άφησε να εννοηθεί ότι θέλει να χρησιμοποιήσει την Υεμένη ως πλατφόρμα, για να απειλήσει το Ισραήλ.
Αν και θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία, υπάρχουν επίσης σημαντικές διαφορές. Η Τουρκία θέλει ενεργειακές συμφωνίες με τη λιβυκή κυβέρνηση και έχει υπογράψει συμφωνίες που βάζουν την Τουρκία και την Ελλάδα, σε τροχιά πιθανής σύγκρουσης. Επιπλέον, η Γαλλία, η Ρωσία και οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για όσα συμβαίνουν στη Λιβύη.
Ένταση Τουρκίας-Ελλάδας
Η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα με εισβολή και ένοπλες συγκρούσεις εδώ και χρόνια. Κάποιοι θεωρούν ότι αυτό είναι απλώς προπαγάνδα από την Άγκυρα, χρησιμοποιώντας ανθελληνικό αίσθημα για να πάρει ψήφους για το κυβερνών κόμμα AKP.
Και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ και είναι πολύ ασυνήθιστο για τα μέλη του ΝΑΤΟ, να πυροδοτούν πολέμους με άλλα μέλη του ΝΑΤΟ για εκλογές. Οι απειλές της Τουρκίας έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των εισβολών τουρκικών αεροπλάνων. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι φταίει η Ελλάδα, αλλά το ιστορικό της Άγκυρας να απειλεί άλλους, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, της Αρμενίας και της Αιγύπτου, δείχνει ότι η Άγκυρα κάνει περισσότερα από το να μιλάει , αλλά στην πραγματικότητα απειλεί.
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία έχει εργαστεί για να αποκαταστήσει τους δεσμούς με το Ισραήλ , προσπαθώντας πιθανότατα να χρησιμοποιήσει αυτούς τους δεσμούς για να μειώσει τις ενεργειακές συμφωνίες μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας και Κύπρου και προσπαθώντας να επαναδρομολογήσει το ισραηλινό εμπόριο μέσω Τουρκίας, για να εξαρτήσει το Ισραήλ από την Άγκυρα στις μελλοντικές ενεργειακές εξελίξεις στα ανοικτά των ακτών του Ισραήλ.
Με τον Νετανιάχου και πάλι στην εξουσία, δεν είναι σαφές εάν η Άγκυρα θα έχει τόση επιτυχία ενθαρρύνοντας τη σχέση του Ισραήλ και χρησιμοποιώντας φιλο-ισραηλινές φωνές, για να ασκήσει πίεση υπέρ της Άγκυρας. Ως εκ τούτου, η Άγκυρα μπορεί να αισθανθεί ότι μια επιστροφή στις εντάσεις με την Ελλάδα, ακόμη και το Ισραήλ, θα μπορούσε να ωφελήσει την Τουρκία.
Αζερμπαϊτζάν και Αρμενία
Μετά τον πόλεμο του 2020 μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και των αρμενικών δυνάμεων, οι Αρμένιοι στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ έχουν αντιμετωπίσει μια αυξανόμενη πολιορκία.
Η Ρωσία, η οποία υποτίθεται ότι εγγυάται την ειρήνη, στην πραγματικότητα πυροδοτεί τις φλόγες της σύγκρουσης όπως και η Τουρκία.
Όπως στη Συρία και την Ουκρανία, ο συνολικός ρόλος της Ρωσίας και της Τουρκίας τείνει να είναι αντιμέτωπος με τον Ιανό, μπορεί να εμφανίζονται στη μία ή στην άλλη πλευρά, αλλά επωφελούνται από τη σύγκρουση. Για μειονότητες όπως οι Αρμένιοι, αυτό σημαίνει ότι η καθημερινή ζωή είναι στην ευχέρεια της Μόσχας, της Άγκυρας και άλλων δυνάμεων.
Είναι πιθανό ότι μεγαλύτερη πίεση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερες συγκρούσεις ή να αναγκάσει τους ανθρώπους να φύγουν. Η Αρμενία είναι απομονωμένη και φτωχή και ο στρατός της δεν έχει τους πόρους, για να αντιμετωπίσει μια άλλη μεγάλη σύγκρουση με το Αζερμπαϊτζάν. Η Ρωσία έχει κάνει το Ερεβάν εξαρτημένο και προτιμά να το κάνει ακόμα πιο εξαρτημένο.
Ένταση Ρωσίας-Ιράν-ΗΠΑ στη Συρία
Η Ρωσία αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία . Είναι εύλογο ότι θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή στη Συρία. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι θα επιτραπεί στο Ιράν, να μετακινήσει τις αντιαεροπορικές άμυνες στη Συρία ή θα επιτρέψει μια νέα τουρκική εισβολή, ως τρόπο να διαβρώσει την υποστήριξη προς τις ΗΠΑ στην ανατολική Συρία.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν θέλει η ανατολική Συρία να αποσπά την προσοχή, στην προτίμησή της για την αντιμετώπιση «σχεδόν ομοίων» αντιπάλων, όπως η Κίνα και η Ρωσία. Η Ρωσία το γνωρίζει αυτό και θα μπορούσε να πυροδοτήσει εντάσεις στη Συρία, προκειμένου να αποδυναμώσει την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ. Αυτό θα μπορούσε επίσης, να δημιουργήσει πιθανές εντάσεις με το Ισραήλ. Η νέα κυβέρνηση Νετανιάχου, προτιμά λιγότερες εντάσεις με τη Μόσχα και μπορεί να βρεθεί στη μέση των μηχανορραφιών της Ρωσίας, του Ιράν και της Τουρκίας.
