Η προβολή για το μεγαλεπήβολο σχέδιο της Τουρκίας για ένα εγχώριο μαχητικό πέμπτης γενιάς, το πρότζεκτ TF-X, φαίνεται να συνεχίζεται με ασταμάτητους ρυθμούς προσπαθώντας να δώσουν την εντύπωση ότι παίρνει σάρκα και οστά.
Να υπενθυμίσουμε ότι, ο Ερντογάν, σε συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στον τουρκικό τύπο πριν ένα χρόνο περίπου, επαίνεσε τον ρόλο της κυβέρνησής του στην ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας, αναφέροντας ότι η εγχώρια παραγωγή στον συγκεκριμένο τομέα έχει αγγίξει το 70% τα τελευταία χρόνια. Σε εκείνο το σημείο ο σουλτάνος έριξε και τη «βόμβα»: «Το μαχητικό αεροσκάφος μας, το οποίο θα παράγεται, σε κάθε στάδιο, στην Τουρκία θα πετάξει το 2023»!
Σύμφωνα με τουρκικό μέσο ενημέρωσης, ο Πρόεδρος της Προεδρίας της Αμυντικής Βιομηχανίας, Ισμαήλ Ντεμίρ έκανε δηλώσεις, αναφέροντας ότι «όλα τα συστήματα είναι τοποθετημένα σε αυτό. Είμαστε στο στάδιο της έναρξης των δοκιμών. Θα είναι σε επίπεδο μαχητικού αεροσκάφους 5ης γενιάς».
Είναι γνωστό ότι η Turkish Aerospace Industries (TUSAS), ξεκίνησε να εργάζεται με ψηφιακή τεχνολογία για το σχεδιασμό και την παραγωγή του Εθνικού Αεροσκάφους Μάχης (MMU), το οποίο στοχεύει να φύγει από το στάδιο παραγωγής στις 18 Μαρτίου 2023.
Να υπενθυμίσουμε ότι, το επόμενο έτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την Τουρκική ανεξαρτησία και από την ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας και παράλληλα θα γίνουν οι Εθνικές εκλογές, και ο Ερντογάν δεν παύει να επαινεί τον ρόλο της κυβέρνησής του στην ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας.
Καθώς η προκαταρκτική αναθεώρηση του MMU δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και με το σχήμα, τους αισθητήρες και τα υποσυστήματα του αεροσκάφους να μην έχουν οριστικοποιηθεί, είναι δύσκολο να δούμε πως θα ολοκληρωθεί εγκαίρως ένα πρωτότυπο, πόσο μάλλον ένα ικανό να τροχοδρομήσει με την δική του ισχύ.
Η Τουρκία σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τελικά μια εγχώρια παραγωγή κινητήρα για το MMU και οι Tusaş Engine Industries (TUSAŞ Motor Sanayii AŞ, TEI) και TRMotor ανταγωνίζονται για την προμήθεια κινητήρα, μαζί με την κοινοπραξία Turkish Air Engine Company (TAEC) του Ομίλου Kale με την Rolls -Ρόις.
Η προτιμώμενη επιλογή της Τουρκίας, φαίνεται να είναι η παραγωγή νέου κινητήρα από την TAEC και τη Rolls-Royce, οι οποίες είχαν λάβει αίτημα για προτάσεις για ένα τέτοιο πρόγραμμα.
Η Rolls-Royce προσέφερε αρχικά μια κοινή συνεργασία παραγωγής τον Οκτώβριο του 2016, με μια μονάδα παραγωγής στην Τουρκία για την κατασκευή κινητήρων για το MMU (τότε ήταν ακόμα γνωστό ως TF-X), πριν η συμφωνία καταρρεύσει ως αποτέλεσμα διαφωνιών σχετικά με την πνευματική ιδιοκτησία και τις εξαγωγές περιορισμούς.
Δεν είναι σαφές πόσοι ανταγωνιστές θα περάσουν στη δεύτερη φάση του εγχώριου έργου κινητήρα, μια μελέτη ανάπτυξης που θα καταλήξει στην παραγωγή ενός λειτουργικού πρωτοτύπου του κινητήρα.
Η τρίτη φάση του έργου, θα περιλαμβάνει την επιλογή ενός κύριου εργολάβου για τη σειριακή παραγωγή του εγχώριου κινητήρα του MMU, αρχής γενομένης από το 2028 και μετά.
Όποιος κινητήρας επιλεχθεί τελικά για να τροφοδοτεί αεροσκάφη MMU πλήρους σειράς παραγωγής, θα πρέπει να προσφέρει ένα συναρπαστικό μείγμα επιδόσεων, χαμηλής υπογραφής και αξιοπιστίας, καθώς το αεροσκάφος MMU αναμένεται να είναι ένα μαχητικό χαμηλής παρατήρησης που να είναι επίσης διαθέσιμο , συντηρήσιμο και οικονομικά αποδοτικό.
Στο Πενταπόσταγμα αναφέραμε ότι, ο γενικός διευθυντής της TUSAŞ, Τεμέλ Κοτίλ, δήλωσε πως το στοχευόμενο κόστος μονάδας για τα Εθνικά Πολεμικά Αεροσκάφη της Τουρκία είναι 100 εκατ. δολάρια (σ.σ. με νέο στόχο να πέσει κάτω από τα 80) και ότι θα παράγονταν 24 αεροσκάφη.
Παρά τις εξαγγελίες του σουλτάνου και της εταιρείας, το εγχείρημα φαίνεται -σύμφωνα με τους αριθμούς- να είναι καταδικασμένο…
Η μακέτα του μαχητικού TF-X, παρουσιάζει ομοιότητες με το F-22 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Όμως, ενώ το F-22 είναι ένα μοντέλο που βρίσκεται ήδη σε υπηρεσία, το TF-X είναι αμφίβολο εάν θα ολοκληρωθεί ποτέ.
Η κατασκευή ενός μαχητικού stealth είναι δαπανηρή. Μόνο τρεις χώρες θεωρητικά, μπορούν να την πραγματοποιήσουν χωρίς να βρεθούν σε κρίση: οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και η Ρωσία.
Και μόνο δύο από αυτές – η Αμερική και η Κίνα – το έχουν όντως πραγματοποιήσει. Το πρόγραμμα Su-57 της Ρωσίας, παλεύει ακόμα για να παράξει έναν σημαντικό αριθμό αεροσκαφών.
Το πρόβλημα με το TF-X είναι τα χρήματα. Το κόστος είναι περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια συνολικά για την ανάπτυξη, κατασκευή και λειτουργία ενός στόλου μερικών δεκάδων μαχητικών, σύμφωνα με μια εκτίμηση του ειδικού Hideyuki Yoshioka.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπάνησαν περίπου 70 δισεκατομμύρια δολάρια, για την ανάπτυξη και την κατασκευή 194 F-22 και επιπλέον δισεκατομμύρια για τη λειτουργία τους από το 2005.
Το F-35 από την άλλη, «τρώει» περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια από τον αμερικανικό προϋπολογισμό άμυνας, των 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τουτέστιν περίπου 1,5%, ποσό που δύσκολα είναι βιώσιμο.
Η Τουρκία, αντιθέτως, δαπανά μόνο 20 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για τις ένοπλες δυνάμεις της και επομένως τα νούμερα δεν βγαίνουν.
