Οι Ρωσικοί υπερηχητικοί πύραυλοι Avangard διαφημίζονται ως «σχεδόν ανίκητοι», χάρη στην ικανότητά τους να αλλάζουν πορεία και ύψος με πολύ υψηλές ταχύτητες, (ταχύτητα που φτάνει τα 27 Mach, ή 27 φορές την ταχύτητα του ήχου).
Εξ’ άλλου το 2019, ο Πούτιν ισχυρίστηκε ότι ο Sarmat «σχεδόν δεν είχε όρια εμβέλειας» και ότι, ήταν σε θέση να στοχεύσει σε στόχους από τον Βόρειο Πόλο ως και τον Νότιο Πόλο.
Το όχημα ωφέλιμου φορτίου του διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου R-36M2, το οποίο περιέχει τις πυρηνικές κεφαλές του όπλου, δόθηκε στη δημοσιότητα από Ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης για πρώτη φορά.
Αυτός ο πύραυλος, ( αναφέρεται επίσης ως SS-18 Mod 5 Satan στη Δύση), περιέχει ένα από τα βαρύτερα ωφέλιμα φορτία σχεδιασμένα για ICBM, καθιστώντας τον, έναν από τους πιο επικίνδυνους πυραύλους στον κόσμο, «ο πύραυλος θα έχει την ικανότητα να σβήσει από τον χάρτη μια περιοχή στο μέγεθος του Τέξας ή της Γαλλίας», έγραψε η Liberation.
Ο μηχανισμός για την παράδοση πολλαπλών κεφαλών σε διαφορετικούς στόχους, είναι γνωστός ως «πολλαπλά ανεξάρτητα στοχεύσιμο όχημα επανεισόδου ή MIRV».
Οι λεπτομερείς εικόνες του οχήματος ωφέλιμου φορτίου R-36M2, κοινοποιήθηκαν για πρώτη φορά στο Twitter από τον Dmitry Kornev, έναν Ρώσο στρατιωτικό αναλυτή στο ιστολόγιό του, «Military Russia».
Τα πλάνα κυκλοφόρησαν μετά την πρώτη εκτόξευση πλήρους κλίμακας του RS-28 Sarmat ICBM, τον Απρίλιο του 2022. Οι φωτογραφίες που δημοσίευσε ο Kornev στο διαδίκτυο, καταδεικνύουν ξεκάθαρα πόσο μεγάλο είναι το R-36M2 παρουσιάζοντας μόνο το μέγεθος του οχήματος ωφέλιμου φορτίου.
Στο όχημα μπορούν να χωρέσουν έως και 14 κεφαλές, τοποθετημένες σε δύο σειρές των επτά. Ο Kornev πιστεύει ότι, καθένας από αυτούς τους πύραυλους συνήθως φέρει δέκα κεφαλές!
Αντίθετα, οι υπόλοιπες τέσσερις υποδοχές καταλαμβάνονται από παραπλανητικά «δολώματα» και άλλα μέσα, που έχουν σχεδιαστεί για να δυσκολεύουν τα αντίπαλα στρατεύματα να αναχαιτίσουν τα εισερχόμενα βλήματα.
Υπάρχει κάποια διαφωνία σχετικά με την εκτιμώμενη παραγωγή αυτών των κεφαλών, με αρκετές αναφορές να υποστηρίζουν ότι, είναι στην περιοχή των 550-750 κιλοτόνων, ενώ ορισμένοι ισχυρίζονται ότι θα μπορούσαν να είναι πιο θανατηφόρες, κυμαινόμενες μεταξύ 750 κιλοτόνων και ενός μεγατόνου.
Το όχημα φαίνεται να έχει τέσσερις ξεχωριστούς κινητήρες πυραύλων στο πίσω μέρος, που θα το εκτόξευαν στο διάστημα και στη συνέχεια θα παρέδιδαν τις κεφαλές και τα δολώματά του, πάνω από πολλούς στόχους σε μια προκαθορισμένη πορεία.
Διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος R-36 (SS-18 Satan)
Είναι άγνωστο γιατί οι Ρώσοι επέλεξαν τώρα να παρουσιάσουν το R-36M2 δημόσια. Το RS-28 Sarmat, (γνωστό και ως SS-X-30 Satan 2), προορίζεται να αντικαταστήσει πλήρως αυτούς τους πυραύλους. Ωστόσο, είναι άγνωστο πότε ο «Σατανάς 2» θα τεθεί σε λειτουργία.
Η Σοβιετική Ένωση άρχισε να εργάζεται για το R-36M2, ένα ICBM δύο σταδίων υγρού καυσίμου που εκτοξεύεται από σιλό, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως πιο αποτελεσματική αντικατάσταση των προηγούμενων εκδόσεων R-36M. Στη δεκαετία του 1970, το R-36M άρχισε να καταργεί σταδιακά τους προηγούμενους πυραύλους της σειράς R-36.
Το R-36M, σχεδιασμένο από το Yuzhnoye Design Bureau για τη Σοβιετική Ένωση, χρησίμευσε ως βάση για το R-36M2. Αυτό το οπλικό σύστημα, αποτελούνταν από έναν διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο τροποποιημένο από προηγούμενο σοβιετικό πύραυλο.
Το R-36M2, που συχνά αναφέρεται ως βαρύ ICBM, είναι τεράστιο, έχει διάμετρο σχεδόν 10 πόδια (τρία μέτρα) και ζυγίζει λίγο περισσότερο από 211 τόνους όταν τροφοδοτείται πλήρως, σύμφωνα με την Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων (FAS).
Συγκριτικά, το LGM-30G Minuteman III της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ έχει μήκος λίγο λιγότερο από 60 πόδια (18,3 μέτρα), πλάτος πέντε και μισό πόδι (1,67 μέτρα) και ζυγίζει λίγο λιγότερο από 40 τόνους όταν εκτοξεύεται.
Η οικογένεια πυραύλων R-36M, κατηγοριοποιείται ως «βαριά» λόγω του τεράστιου μεγέθους και της ισχύος τους. Το R-36M και οι παραλλαγές του, ήταν στον πυρήνα των διαπραγματεύσεων για τον έλεγχο των όπλων μεταξύ της ΕΣΣΔ και των Ηνωμένων Πολιτειών, για ένα σημαντικό μέρος του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Αυτές οι διαπραγματεύσεις, οδήγησαν σε περιορισμό του συνολικού αριθμού των R-36M που κατασκευάστηκαν και αναπτύχθηκαν.
Το εκτεταμένο βεληνεκές του πυραύλου έχει προβληματίσει τους δυτικούς αναλυτές, επειδή πιστεύουν ότι η Ρωσία μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ως ικανότητα πρώτης επίθεσης. Η σημασία του οπλικού συστήματος στις διαπραγματεύσεις για τον έλεγχο των όπλων, έχει επανειλημμένα αποδείξει πόσο σοβαρά αντιμετωπίζει η Δύση αυτόν τον πύραυλο, ως αξιόπιστη απειλή.
Το R-36M2 είναι ένα οπλικό σύστημα ψυχρής εκτόξευσης, σε αντίθεση με το αντίστοιχο του Minuteman III από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η ικανότητα, επιτρέπει στον πύραυλο να αναπτυχθεί χωρίς να βλάψει σοβαρά το σιλό στο οποίο στεγάζεται.
Οι αμερικανικοί πύραυλοι έχουν «καυτή εκτόξευση», γεγονός που καθιστά τα αντίστοιχα σιλό πυραύλων άχρηστα μετά την εκτόξευση. Σε περίπτωση παρατεταμένης πυρηνικής αντιπαράθεσης μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, αυτή η τεχνολογική ανισότητα θα μπορούσε να αποδειχθεί σημαντικό πλεονέκτημα για τη Μόσχα.
