Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο μας , ο Στρατάρχης Χάφταρ απειλεί να μπλοκάρει όλες τις πετρελαιοπηγές σε εδάφη που ελέγχονται από τις δυνάμεις του, συμπεριλαμβανομένης και της ΑΟΖ στην Ανατολική Λιβύη, προκειμένου οι Τούρκοι να μην εκμεταλλευτούν την παράνομη συμφωνία με την κυβέρνηση της Τρίπολης.
Πίσω από τις απειλές Χαφτάρ βρίσκεται σύμφωνα με Γαλλικό ΜΜΕ η Αίγυπτος, η οποία αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο δορυφοριοποίησης της Λιβύης από την Τουρκία, που ενέχει η εφαρμογή του παράνομου συμφώνου που υπέγραψε πρόσφατα ο Ντμπέϊμπα με Τούρκους αξιωματούχους της κυβέρνησης Ερντογάν.
Ο τουρκικός σχεδιασμός στήριξης του αχυράνθρωπού της στη Λιβύη, Ντμπέϊμπα, αποσκοπούσε στο να αναλάβει τα ηνία αυτός στον σημαντικότατο τομέα των υδογονανθράκων (πετρελαίου-φυσικού αερίου) της χώρας, πράγμα που έγινε, αφού ως επικεφαλής του συμβουλίου ενέργειας, φέρεται φαινομενικά να έχει το πάνω χέρι σε αυτά τα ζωτικής σημασίας θέματα, αποδυναμώνοντας τον υπουργό πετρελαίου, Μοχάμεντ Αούν..
Αυτό ήταν πολύ σημαντικό, εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης που αντιμετωπίζει η Ευρώπη λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της διάρρηξης των σχέσεων με την Ρωσία, γεγονός που καθιστά επιτακτική την ανεύρεση άλλων χωρών για την αναπλήρωση των ελλείψεων που αντιμετωπίζει σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο η ΕΕ.
Συνεπώς η εξαγωγή υδρογονανθράκων της είναι αναγκαία για την ΕΕ.
Παράλληλα η εξαγωγή υδρογονανθράκων αποτελεί την μοναδική πηγή χρημάτων για την πολύπαθη Λιβύη της οποίας η οικονομία έχει καταστραφεί από τον μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο, με αποτέλεσμα σε αυτό να συναινούν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας.
Επίσης όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα η Τουρκία στήριξε στρατιωτικά με τους φιλότουρκους μισθοφόρους που έχει στη Λιβύη το "εξαπτέρυγό της", Ντμπέϊμπα, ο οποίος στερείται στην πραγματικότητα οποιασδήποτε θεσμικής εξουσίας, αφού η θητεία του έληξε, προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει πράγμα που έκανε, στην υπογραφή του πρόσφατου μνημονίου για εκμετάλλευση των κοτασμάτων φυσικού αερίου σε θάλασσα και στεριά της Λιβύης μαζί με την Τουρκία.
Συνεπώς ο Ερντογάν δημιούργησε το πρόσφορο έδαφος, στη βάση του αμοιβαίου κέρδους σημαντικού μέρους της ΑΟΖ για Λιβύη και Τουρκία, προκειμένου να φανεί ότι η Τουρκία ότι αποτελεί χώρα-πυλώνα εξασφάλισης σημαντικών κερδών για την όποια νέα κυβέρνηση της Λιβύης, που ήθελε προκύψει τόσο τώρα ως κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, όσο και μετά τις εκλογές.
Με τον τρόπο αυτό η Τουρκία επιχειρεί να μπεί σε θέση οδηγού για τις μελλοντικές εξελίξεις στη Λιβύη, εξασφαλίζοντας την αποδοχή από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της Λιβύης, του παράνομου νέου μνημονίου Ντμπέϊμπα-Τουρκίας για την κλοπή της Ελληνικής ΑΟΖ νοτίως Κρήτης.
Τι επιχειρούν οι Τούρκοι
Είναι αντιληπτό τέλος ότι οι Τούρκοι με τις κινήσεις τους επιχειρούν:
1. Να ακυρώσουν τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ αλλά και την ενεργειακή τους διασύνδεση μέσω καλωδίου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας από τις ακτές της Αιγύπτου προς την Κρήτη.
2. Να αποτρέψουν την Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε 12 νμ, νοτίως της Κρήτης, κάτι το οποίο ο ΥΠΕΞ Δένδιας είχε πει ότι πιθανότατα ήταν το επόμενό μας βήμα.
3. Να ιδιοποιηθούν μέρος της Ελληνικής ΑΟΖ, μοιράζοντας με την Λιβύη, καθώς και των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων αυτής.
4. Να εμφανίσουν τη χώρα μας Διεθνώς ως ταραχοποιό, αφού με τις κινήσεις τους μας ωθούν να έρθουμε σε ρήξη με τη Λιβύη.
5. Να νομιμοποιήσουν το εξαπτέρυγό τους Ντμπέϊμπα, ο οποίος την πραγματικότητα δεν έχει καμία απολύτως εξουσία να υπογράφει συμφωνίες με τρίτες χώρες, κάνοντας κυβερνητικό εταίρο ακόμη και σε μια μυβέρνηση κοινής αποδοχής στη Λιβύη που προετοιμάζουν επιμελώς.
6. Να καταστήσουν την Λιβύη στρατιωτικό τους δορυφόρο, εκπαιδεύοντας Λίβυους πιλότους και αποστέλλοντας drones στην βάση τους στη Μισράτα της εν λόγω χώρας.
Αναμένονται αντιδράσεις φραστικές από Ιταλία-Ελλάδα-Αίγυπτο, αρχικά, ενώ η χώρα μας έχει τονίσει πως θα επέμβει δυναμικά αναλόγως των εξελίξεων.
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαπιστώνεται πως με τουρκική υπαιτιότητα η Λιβύη, είναι πολύ πιθανό το επόμενο χρονικό διάστημα να εισέλθει σε νέα περίοδο αστάθειας, με τον κίνδυνο νέου εμφυλίου πολέμου να αυξάνεται δραματικά.
Οι Τούρκοι φαίνεται ότι είναι αποφασισμένοι να αιματοκυλίσουν ακόμη μια φορά τη Λιβύη, αφού οι στρατιωτικές κινήσεις τους με αποστολή drones στη βάση τους στη Μισράτα, σε συγκερασμό με την ύπαρξη μισθοφόρων αλλά και ανδρών των Ενόπλων δυνάμεών τους στην πολύπαθη χώρα καταείνει σε αυτό.
Όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα είμαστε μάρτυρες πιθανότατης μεταφοράς οπλικών συστημάτων από την Τουρκία στη Λιβύη, κυρίως μέσω εμπορικών πλοίων τα οποία αρνήθηκαν να υποστούν έλεγχο στα πλαίσια της επιχείρησης "Ειρήνη" της ΕΕ και δευτερευόντως με μεταγωγικά αεροσκάφη που εκτελούσαν απευθείας πτήσεις Τουρκία-Λιβύη (Μισράτα).
Η ΕΕ-Ιταλία-Αίγυπτος-Ελλάδα-ΗΠΑ οφείλουν και πρέπει να αντιδράσουν άμεσα κατά της Τουρκίας, αφού είναι βέβαιο ότι ο Ερντογάν θα επιχειρήσει πρώτα να τελειώσει στρατιωτικά με τον Χαφτάρ και στη συνέχεια να εφαρμόσει το παράνομο τουρλολιβυκό σύμφωνο, κλέβοντας μεγάλο μέρος της Ελληνικής ΑΟΖ νοτίως Κρήτης.
Η Τουρκία επιχειρεί να δημιουργήσει μέσω Λιβύης καθιστώντας την πρώτα στρατιωτικό δορυφόρο της, έναν νέο ΜΟΝΙΜΟ άξονα επίθεσης σε βάρος της Ελλάδας, αυτή του Νότου-Βορράς,
Σκοπός των Τούρκων είναι να επιμηκυνθούν σημαντικά αλλά και να αυξηθούν οι πιθανοί άξονες επιθέσεώς τους σε βάρος της χώρας μας, προκειμένου να υπάρξει διασπορά των δυνάμεών μας σε Θράκη-Αιγαίο-ΝΑ Μεσόγειο-Κρήτη-Ιόνιο (από την κατεύθυνση του Αυλώνα της Αλβανίας), εκτιμώντας ότι αυτό θα διευκολύνει την επίτευξη αιφνιδιασμού σε βάρος μας.
Η στρατηγική σημασία της Κρήτης για Δωδεκάνησα, ΝΑ Μεσόγειο και Λιβυκό πέλαγος, αναδεικνύεται περίτρανα για μια ακόμη φορά.
Οι νέες τουρκικές προκλήσεις θα πρέπει να προκαλέσουν την κατακόρυφη επαύξηση των αεροναυτικών και χερσαίων δυνάμεών μας στην Μεγαλόνησο κατά την γνώμη μας, αλλά και την δημιουργία κοινής συμμαχικής αεροναυτικής δύναμης με δομή διοίκησης-επιτελείου και έδρα την Κρήτη.
Σε αυτήν θα πρέπει να υπάγονται μαχητικά αεροσκάφη και ναυτικά μέσα από φίλες και σύμμαχες χώρες Γαλλίας-ΗΠΑ-Ισραήλ-Αιγύπτου-Ελλάδας-Κύπρου, με σκοπό την διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή και του κατευνασμού της τουρκικής επιθετικότητας.