Το ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος Su-47 «Berkut», που διακρίνεται για τη χαρακτηριστική του σχεδίαση Reverse Sweep Wing, αναφέρεται συχνά ως ο πρόδρομος του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους Su-57 (Felon) stealth 5ης γενιάς.
Όμως, η Rostec, ένας κρατικός αμυντικός όμιλος ετερογενών δραστηριοτήτων, αποκάλυψε τώρα ότι αυτό το μαχητικό αεροσκάφος βοηθά το έθνος να κατασκευάσει μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, χωρίς να δώσει συγκεκριμένες λεπτομέρειες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Μπάιντεν προειδοποιεί τη Ρωσία: Οι ΗΠΑ θα υπερασπιστούν «κάθε εκατοστό» εδάφους του ΝΑΤΟ
Το Berkut πέταξε για πρώτη φορά πριν από 25 χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1997, όταν ο πιλότος δοκιμής του Sukhoi Design Bureau Igor Votintsev, ανέβηκε στους ουρανούς με αυτό το αεροσκάφος. Το Su-47 «Berkut» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό, κατά τη διάρκεια της αεροπορικής έκθεσης MAKS-1999, όπου πραγματοποίησε δοκιμαστική πτήση.
Αυτός ο «πειραματικός μαχητής», έδειξε πώς πράγματα που φαινόταν περίεργα στο παρελθόν είναι δυνατά με σύγχρονα υλικά. Μόνο ένα αεροσκάφος κατασκευάστηκε και δεν έφτασε ποτέ στη γραμμή συναρμολόγησης. Ωστόσο, παρέχει ένα «θησαυροφυλάκιο» κρίσιμων δεδομένων για Ρώσους μηχανικούς αεροπορίας.
Η κολοσσιαία γνώση της αντίστροφης πτέρυγας σάρωσης, που κατασκευάστηκε από σύνθετα υλικά που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια των δοκιμών Berkut, χρησιμοποιείται στην ανάπτυξη μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων, σύμφωνα με έκθεση του TASS που περιγράφει λεπτομερώς την ανάπτυξη του μαχητικού Su-47.
Τα πτερύγια με σάρωση προς τα πίσω, μειώνουν την επαγωγική οπισθέλκουσα, βελτιώνοντας τα χαρακτηριστικά απογείωσης και προσγείωσης, την ευελιξία και την εμβέλεια υποηχητικής πτήσης. Ωστόσο, η έκθεση δεν αναφέρει πόσα δεδομένα από αυτή την τεχνογνωσία, χρησιμοποιήθηκαν στη διαδικασία ανάπτυξης ρωσικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Πιστεύεται ότι η διαδικασία κατασκευής του Su-47, παρήγαγε μια πληθώρα γνώσεων που ήταν πολύ χρήσιμη για τη ρωσική αεροπορική βιομηχανία στη δημιουργία σύγχρονων αεροσκαφών.
Το Berkut, έλαβε μεγάλη προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης και τους εμπειρογνώμονες της δυτικής άμυνας κατά την ανάπτυξή του. Ονομάστηκε αμέσως ο μαχητής του εικοστού πρώτου αιώνα και οι αναφορές για τη σχεδιαζόμενη μαζική παραγωγή του δημοσιοποιήθηκαν εκτενώς.
«Το Berkut ήταν ένα πειραματικό αεροσκάφος που σχεδιάστηκε για να επεξεργάζεται τη διάταξη, τις τεχνικές και τεχνολογικές λύσεις ως μέρος της εργασίας σε μαχητικά νέας γενιάς. Οι εργασίες για αυτό το θέμα ξεκίνησαν στο OKB (ένα κλειστό ίδρυμα που εργάζεται στον σχεδιασμό και την κατασκευή πρωτοτύπων υψηλής τεχνολογίας, κυρίως για στρατιωτικούς σκοπούς), με τον υπό όρους κωδικό S-22», σημείωσε το TASS.
Το έργο ξεκίνησε το 1983 για την παραγωγή ενός αεροσκάφους με αντίστροφη πτέρυγα σάρωσης, για τον εκσυγχρονισμό του μαχητικού αεροσκάφους Su-27 για την Πολεμική Αεροπορία της ΕΣΣΔ. Ταυτόχρονα, το Πολεμικό Ναυτικό της ΕΣΣΔ, έψαχνε για νέο μαχητικό για να λειτουργεί από αεροπλανοφόρο.
Το μαχητικό επανασχεδιάστηκε ως Su-27 KM, αλλά η ανάπτυξη σταμάτησε μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Το μαχητικό αεροσκάφος αναφερόταν με πολλά ονόματα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του, συμπεριλαμβανομένων των S-22, Su-27 KM, S-37 και τελικά Su-47.
Η χρήση των σύνθετων υλικών
Τα πτερύγια με σάρωση στην πλάτη έχουν πολλά πλεονεκτήματα. Ωστόσο, η κατασκευή μιας τέτοιας πτέρυγας είναι πρόκληση, καθώς ολόκληρη η δομή μπορεί να θρυμματιστεί όταν επιτευχθούν ορισμένες ταχύτητες πτήσης.
Η χρήση σύνθετων υλικών, επέτρεψε την επίτευξη ιδιοτήτων υψηλής ακαμψίας. Τα σύνθετα υλικά, χρησιμοποιούνται πλέον ευρέως στην κατασκευή αεροπλάνων. Εκείνη την εποχή, το Berkut δημιούργησε τα θεμέλια για την ανάπτυξη αυτών των τεχνολογιών, το οποίο ήταν ένα πραγματικό ορόσημο για τα πρότυπα της δεκαετίας του 1990.
Η εταιρεία έρευνας και παραγωγής Obninsk Tekhnologiya (μέρος της Rostec), είχε επιφορτιστεί με την παραγωγή πάνελ για την αντίστροφη πτέρυγα σάρωσης του Berkut. Τα πάνελ χρησιμοποίησαν ένα νέο υλικό που δημιουργήθηκε από τη VIAM, που ξεπέρασε τις καλύτερες επιδόσεις της δεκαετίας του 1980 όσον αφορά την απόδοση.
«Ήταν μια δύσκολη περίοδος. Τα εργοστάσια έκλεισαν και γενικά η κατάσταση ήταν δύσκολη. Και λάβαμε μια παραγγελία να κατασκευάσουμε μια αντίστροφη πτέρυγα σάρωσης για το Su-47. Αυτή είναι μια κολοσσιαία εμπειρία, που λειτούργησε ως σημαντική ανακάλυψη όχι μόνο για την αεροπορία αλλά και για την παραγωγή μας», θυμάται ο Alexander Konashenkov, χειριστής μηχανών με έλεγχο προγράμματος της ORPE Technologiya.
«Εισήχθη η μέθοδος της αυτοματοποιημένης διάταξης προϊόντων για εξοπλισμό αεροπορίας, τα υλικά φέρθηκαν σε υψηλή ποιότητα και για τους εργαζόμενους ήταν μια εξαιρετική πρακτική», πρόσθεσε.
Ωστόσο, το αεροσκάφος ήταν σε θέση να αναπτύξει μια ποικιλία καινοτόμων σχεδιαστικών και τεχνικών καινοτομιών, που δεν είχαν εφαρμοστεί ποτέ σε αεροσκάφη αυτής της κατηγορίας πριν. Αυτό περιλαμβάνει τη χρήση διαμήκους στατικής αστάθειας, το σχεδιασμό μεγάλων πλαισίων φρεζαρίσματος με διπλή καμπυλότητα, τη χρήση σύνθετων υλικών σε φορτωμένα στοιχεία δομής σκελετού αεροπλάνου κ.λπ.
Ωστόσο, τα φτερά αντίστροφης σάρωσης έχουν ορισμένα σημαντικά μειονεκτήματα. Τα αεροσκάφη με πτερύγια αντίστροφης σάρωσης έχουν προβληματικά χαρακτηριστικά πτήσης. Οι υψηλές ταχύτητες, κυρίως, επιβαρύνουν πολύ τα φτερά.
Λόγω του πρόσθετου βάρους 18 τόνων του Su-47 από τα όπλα, η χωρητικότητά του στο G-load ήταν επίσης περιορισμένη. Και το κόστος συντήρησης για αυτό θα ήταν αστρονομικό. Επιπλέον, αν και ήταν απίστευτα ικανό στις γρήγορες στροφές, είχε πρόβλημα να διατηρήσει την ορμή του σε μεγάλες στροφές.
Το αεροσκάφος αναμενόταν να κινηθεί σε 2 Mach. Ωστόσο, το Berkut κατέγραψε την ταχύτερη ταχύτητα στα 1,65 Mach. Εν τω μεταξύ, μόνο ένα Su-47 εντοπίστηκε σε αεροπορικές εκθέσεις, κάτι που έκανε ορισμένους να υποψιαστούν ότι ο κατασκευαστής δεν ήταν απολύτως σίγουρος για το προϊόν.
Ωστόσο, το αεροπλάνο συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη του Su-57, του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς. Το Su-47 επέτρεψε επίσης, στους Ρώσους κατασκευαστές αεροσκαφών να δοκιμάσουν διάφορες κρίσιμες ιδέες και να συλλέξουν πληροφορίες.
