Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν προειδοποίησε πρόσφατα τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να μην «αλλάξει το πρόσωπο του πολέμου» χρησιμοποιώντας όπλα μαζικής καταστροφής στην Ουκρανία. Οι δηλώσεις του Μπάιντεν ήταν πιθανώς ως απάντηση στην προειδοποίηση του Πούτιν για τις ουκρανικές «τρομοκρατικές» επιθέσεις εναντίον αμάχων στόχων στη Ρωσία και, με βάση την ομιλία του Πούτιν στο έθνος την Τετάρτη, ο πρόεδρος δεν φαίνεται να αποθαρρύνει τη Μόσχα.
Ο Μπάιντεν είπε: «Μην. Μην το κάνετε. Μην το κάνετε. Θα αλλάξετε το πρόσωπο του πολέμου που δεν μοιάζει με τίποτα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», γι' αυτό ακριβώς ένας αντίπαλος των ΗΠΑ θα χρησιμοποιούσε, ας πούμε, πυρηνικά όπλα, αν ένιωθε ότι δεν είχε άλλη επιλογή, γράφει στο Defense.info ο James Durso, τακτικός σχολιαστής σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας, ο οποίος υπηρέτησε στο ναυτικό των ΗΠΑ για 20 χρόνια και έχει εργαστεί στο Κουβέιτ, τη Σαουδική Αραβία, το Ιράκ και την Κεντρική Ασία.
Αλλά η Ρωσία έχει ήδη αλλάξει το πρόσωπο του πολέμου. Μετά την εισβολή τους στην Κριμαία, οι αναλυτές εστίασαν σε αυτό που ονόμασαν ρωσική προσέγγιση στον υβριδικό πόλεμο, δηλαδή χρησιμοποιώντας μια μεγάλη ποικιλία νέων μέσων για την επίτευξη ενός παλιού στόχου, τη χρήση του εξαναγκασμού για εδαφικό κέρδος.
Ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου δήλωσε πρόσφατα ότι «δεν υπάρχει ανάγκη» να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία. Είναι καλό να το ακούς, αλλά τι γίνεται αν ο Πούτιν αποφασίσει διαφορετικά;
Η πολιτική της Ρωσίας για τα πυρηνικά όπλα είναι να τα χρησιμοποιεί «μόνο ως απάντηση σε μια επίθεση» σύμφωνα με τον Ρώσο αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ. Σε αυτοάμυνα, με άλλα λόγια. Αλλά, πώς ορίζετε την «επίθεση» σε μια κατάσταση που κάθε πλευρά πιστεύει ότι παίζει άμυνα;
Η Ρωσία πολεμά τις ΗΠΑ και το υπόλοιπο ΝΑΤΟ στην Ουκρανία σε έναν πόλεμο που δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει και μπορεί τελικά να αποφασίσει να τερματίσει τη σύγκρουση και να αναγκάσει το ΝΑΤΟ σε κατάπαυση του πυρός και διαπραγματεύσεις.
Και φυσικά, η εξέταση της επιλογής κατάπαυσης του πυρός υπογραμμίζει επίσης πώς οι ρωσικές αντιδράσεις και οι ουκρανικές αντιδράσεις έχουν ήδη αλλάξει σημαντικά την ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων. Αν όχι κατάπαυση του πυρός, ολοκληρωτική νίκη για την Ουκρανία και τη Δύση; Μια τέτοια πορεία, η οποία υπογραμμίζεται ευρέως από τις δυτικές κυβερνήσεις και τον Τύπο, αφήνει κατά μέρος το ερώτημα εάν αυτή θα ήταν μια Πύρρειος νίκη ενόψει μιας ρωσικής απάντησης και της χρήσης των ΟΜΚ στις διάφορες μορφές της.
Η Ρωσία μπορεί να επιλέξει να «αλλάξει το πρόσωπο του πολέμου» για άλλη μια φορά. Τον τελευταίο καιρό ήταν υβριδικός πόλεμος. Αυτή τη φορά μπορεί να χρησιμοποιήσει μια μεγάλη ποικιλία μέσων, τα οποία –μέχρι στιγμής– απέφυγε– σημαντικές πυραυλικές επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές, χημικά όπλα σε γραμμές εφοδιαστικής και ανεφοδιασμού ή πυρηνικά όπλα χαμηλής απόδοσης εναντίον στρατηγικών στόχων στην Ουκρανία, δηλαδή αεροδρόμια, μη πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και γραμμές επικοινωνίας που χρησιμοποιούνται για την παράδοση στρατιωτικών προμηθειών του ΝΑΤΟ.
Οι ΗΠΑ, έχοντας χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα δύο φορές, δεν έχουν τη δυνατότητα να επικρίνουν τους ηγέτες που πολεμούν στους περιορισμένους χώρους της Ευρώπης. Αυτό δεν θα εμποδίσει την Ουάσιγκτον να κατηγορήσει τον Πούτιν ή την «τρομοκρατία», αλλά τότε η τρομοκρατία είναι αυτό που αποκαλείτε το όπλο της επιλογής του άλλου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σερβία και Ρωσία υπέγραψαν συμφωνία υπό άκρα μυστικότητα – Αντιδράσεις από ΕΕ και ΗΠΑ
Η γεωγραφία μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των ΗΠΑ εάν μια ρωσική αντεπίθεση στο ΝΑΤΟ μπορεί να περιοριστεί στην Ευρώπη. Το ζοφερό αστείο του Ψυχρού Πολέμου «οποιοδήποτε πυρηνικό όπλο χρησιμοποιείται στη Γερμανία είναι ένα τακτικό πυρηνικό όπλο» μπορεί να ισχύει σήμερα. Εάν η Ρωσία αντεπιτεθεί στο ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ μπορούν να σηματοδοτήσουν ρητά τον τερματισμό της σύγκρουσης προκειμένου να περιορίσουν τη ζημιά. Οι ΗΠΑ δεσμεύονται να υπερασπιστούν τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, αλλά το Άρθρο 5 δεν είναι σύμφωνο αυτοκτονίας και η πρώτη υποχρέωση του Αμερικανού προέδρου είναι προς τους Αμερικανούς και όχι τους Ευρωπαίους.
Η αλλαγή του προσώπου του πολέμου μπορεί επίσης να αλλάξει το πρόσωπο της πολιτικής στην ήπειρο και στις ΗΠΑ: Μια αποδυναμωμένη Ευρώπη θα βασίζεται περισσότερο στην Αμερική, αν και το ευρωπαϊκό κίνημα ειρήνης και αφοπλισμού θα ενεργοποιηθεί εάν πολλοί Ευρωπαίοι κατηγορήσουν τις ΗΠΑ για την καταστροφή, ένα συμπέρασμα που θα ενθαρρύνουν η Ρωσία και η Κίνα. Μετά από μια διευθέτηση, η Γερμανία και η Ρωσία ενδέχεται να δημιουργήσουν μια συγκυριαρχία, βάζοντας τη Γερμανία σε μια εξέχουσα θέση στην Ευρώπη που το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκαν για να περιορίσουν.
Στις ΗΠΑ, μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση τα τρισεκατομμύρια δολάρια που έχουν ξοδέψει οι ΗΠΑ για στρατιωτικό υλικό και, το πιο σημαντικό, τη στρατηγική εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Οι φορολογούμενοι μπορεί να αρχίσουν να ρωτούν γιατί πληρώνουν πάνω από 13 δισεκατομμύρια δολάρια για ένα αεροπλανοφόρο (που παραδόθηκε με 5 χρόνια καθυστέρηση) και ένα αμυντικό κατεστημένο που έχασε αποφασιστικά στο Αφγανιστάν και μπορεί σύντομα να κοστίσει 1 τρισεκατομμύριο δολάρια ετησίως, αν ακόμα δεν μπορεί να σταματήσει τη Ρωσία.
Η Ουάσιγκτον μπορεί να είναι φυσικά ανέγγιχτη, αλλά θα πρέπει να συμβιβαστεί με τον τρόπο με τον οποίο η απρόβλεπτη επέκταση του ΝΑΤΟ, για την οποία είχε προειδοποιηθεί, συνέβαλε στην καταστροφή. Το Ιράν και η Βόρεια Κορέα θα σημειώσουν πώς η Ρωσία σταμάτησε το ΝΑΤΟ και επέβαλε διαπραγματεύσεις στις ΗΠΑ, αλλά θα εκμεταλλευτούν οι ΗΠΑ την ευκαιρία για να επανεξετάσουν επιτέλους την εξωτερική τους πολιτική;
Ο Πούτιν αναδιαμορφώνει τις επιλογές του και αυτό που ακολουθεί θα μπορούσε κάλλιστα να αναδιαμορφώσει τον δρόμο για τον πόλεμο και την πολιτική για το υπόλοιπο του 21ου αιώνα. Τα ΟΜΚ διατίθενται σε πολλές μορφές και εάν ο Πούτιν ανοίξει το διάφραγμα, ποια θα είναι η απάντηση των ΗΠΑ, παρά τις απειλές του Λευκού Οίκου για «καταστροφικές συνέπειες», και πόσο σίγουρη είναι η αλληλεγγύη της Δύσης;
