Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το άλλοτε τεράστιο και ισχυρό Ρωσικό ναυτικό άρχισε να παρακμάζει ραγδαία, τα πλοία είτε στάλθηκαν για σκραπ είτε πουλήθηκαν στο εξωτερικό. Το κύριο ναυπηγικό κέντρο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, παρέμεινε στο Νικολάεφ πίσω από το Κίεβο. Οι εγχώριοι ναυπηγοί έχουν χάσει πολλές ικανότητες, ιδίως στην κατασκευή πλοίων μεγάλης χωρητικότητας, στρατιωτικών και πολιτικών. Η διακοπή της βιομηχανικής συνεργασίας με την Ουκρανία, ήταν ένα βαρύ πλήγμα για τη ρωσική ναυπηγική βιομηχανία.
Ο ακαδημαϊκός Radiy Ilkaev, Επίτιμος Επιστημονικός Διευθυντής του Πυρηνικού Κέντρου Sarov, δήλωσε ότι το Ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό μπορεί να αυξήσει ριζικά την μαχητική του ικανότητα εάν του επιστραφούν τακτικά πυρηνικά όπλα (TNW)!
«Είμαστε μια μεγάλη θαλάσσια δύναμη και πρέπει να έχουμε έναν κατάλληλο στόλο για προστασία. Αλλά για να φτιάξεις έναν τέτοιο στόλο, χρειάζεσαι 100 χρόνια, είναι πολύ ακριβό. Εν τω μεταξύ, είναι απαραίτητο να προστατευτείτε με τα διαθέσιμα μέσα, για να επιστρέψετε τα τακτικά πυρηνικά όπλα, βρίσκονται επίσης σε αποθήκες», αναφέρει.
Στην Ρωσία, υπάρχουν μόνο μερικά πολεμικά πλοία 1ης βαθμίδας που έχουν απομείνει στην επιφάνεια για τους κύριους στόλους τον Βόρειο, τον Ειρηνικό και τη Μαύρη Θάλασσα, των οποίων η μέση ηλικία είναι περίπου 40 χρόνια. Σε αυτό το πλαίσιο, το αρκετά επιτυχημένο έργο της φρεγάτας 22350 λειτουργεί ως ένα είδος παρηγοριάς, αλλά λόγω μιας ολόκληρης σειράς προβλημάτων στον κλάδο, ο ρυθμός προόδου τους παραμένει μη ικανοποιητικός.
«Ότι και να πει κανείς, η Ρωσία δεν μπορεί να αποκαταστήσει γρήγορα τη δύναμη του ρωσικού ναυτικού από μόνη της. Ταυτόχρονα, οι δηλώσεις του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή της United Shipbuilding Corporation (USC) για τη στρατιωτική ναυπηγική εταιρεία, Vladimir Korolev, ότι η παραγγελία των εξαιρετικά σπάνιων πολεμικών πλοίων στο εξωτερικό, σε φιλικές χώρες (Κίνα), φαίνεται μάλλον αμφιλεγόμενη λύση στο πρόβλημα», αναφέρει ο Ilkaev.
Κατά τον ίδιο το πλαίσιο αυτό, η πρόταση για επιστροφή τακτικών πυρηνικών όπλων στον στόλο φαίνεται να είναι ένα απολύτως δικαιολογημένο μέτρο. «Κάποτε, είχαμε επίσης πυρηνικές εκδόσεις πυραύλων κατά πλοίων όπως Vulkan, Bazalt και Granit, και πυρηνικές τορπίλες, και πυρηνικές νάρκες βυθού, και βόμβες βάθους κατηγορίας μεγατόνων, και νάρκες, ακόμη και βλήματα ατομικού πυροβολικού. Όλα αυτά τέθηκαν εκτός λειτουργίας, ως αποτέλεσμα της λεγόμενης συμφωνίας κυρίων μεταξύ του Γενικού Γραμματέα Γκορμπατσόφ και του Προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους», αναφέρει.
Τώρα, μόνο τα ρωσικά SSBN φέρουν στρατηγικά πυρηνικά όπλα, στα οποία συνδέεται το 40% της δύναμης της ρωσικής «πυρηνικής τριάδας».
Πιστεύει δε ότι, νομικά δεν θα υπάρξουν προβλήματα με αυτό, αφού δεν υπάρχει τεκμηριωμένη συμφωνία με τους Αμερικανούς. «Υπάρχει μόνο ο λόγος τιμής τους και του Γκορμπατσόφ. Δυσκολίες μπορούν να προκύψουν μόνο με την εφαρμογή της τεχνικής πλευράς», αναφέρει.
Έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια από τη σύναψη της «συμφωνίας κυρίων» το 1991. Οι τακτικές πυρηνικές κεφαλές και οι φορείς τους που αφαιρέθηκαν από πολεμικά πλοία, στάλθηκαν σε αποθήκες και οι περισσότερες από αυτές έχουν ήδη εξαλειφθεί.
Ούτε η Ρωσία ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν τακτικά πυρηνικά όπλα, με βάση τη θάλασσα σε ετοιμοπόλεμη μορφή. Ωστόσο, οι υπάρχοντες θαλάσσιοι πύραυλοι κατά πλοίων και κρουζ, μπορούν να εξοπλιστούν γρήγορα με ειδική κεφαλή. Εξοπλισμένο με πυρηνική κεφαλή, για παράδειγμα, το υπερηχητικό Zircon θα είναι ένα πολύ σοβαρό επιχείρημα.
Το πρόβλημα θα είναι μόνο με την πραγματική χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων από τον στόλο. Το χτύπημα ενός σταθερού στόχου, όπως ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο είναι εύκολο. Είναι δύσκολο να βρεις έναν κινητό και ευέλικτο στόχο στους ωκεανούς και να τον στοχεύσεις με ακρίβεια και στη συνέχεια να διορθώσεις έναν ήδη εκτοξευμένο πύραυλο κατά τη διάρκεια της πτήσης.
Το δορυφορικό σύστημα Liana, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να εκπληρώνει τέτοιους σκοπούς, δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι στρατιωτικοί δορυφόροι θα είναι στόχοι προτεραιότητας για τους εχθρικούς αντιδορυφορικούς πυραύλους, σε περίπτωση έναρξης πραγματικών εχθροπραξιών. Για τη βελτίωση της ασφάλειας, το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας, εκτόξευσε τον δορυφόρο του δικτύου Liana σε ύψος 800-900 χιλιομέτρων.
Αλλά ακόμη και μια τόσο υψηλή τροχιά δεν είναι ασφαλής. Για παράδειγμα, το 2007, η Κίνα κατέρριψε με επιτυχία τον παλιό της μετεωρολογικό δορυφόρο, ο οποίος βρισκόταν σε υψόμετρο 850 χιλιομέτρων.
Οι Αμερικανοί ήταν οι πρώτοι που δημιούργησαν τους δικούς τους αντιδορυφορικούς πυραύλους. Το Πεντάγωνο διαθέτει ήδη, αρκετά μη επανδρωμένα διαστημόπλοια X-37B που μπορούν να παραμείνουν σε τροχιά για μεγάλο χρονικό διάστημα και να μετατραπούν εύκολα σε φορείς αντιδορυφορικών όπλων.
Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, το ύψος πτήσης του μίνι λεωφορείου X-37B μπορεί να φτάσει τα 1064 χιλιόμετρα. Με άλλα λόγια, εάν το επιθυμούν, οι Ηνωμένες Πολιτείες, μπορούν γρήγορα να «τυφλώσουν» το ρωσικό ναυτικό, στερώντας του τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει προσδιορισμό στόχου πυραύλων τόσο με συμβατικές όσο και με πυρηνικές κεφαλές.
«Δυστυχώς, είναι αδύνατο να βασιστούμε αποκλειστικά στον μικρό δορυφορικό μας αστερισμό, ο στόλος χρειάζεται το δικό του αεροσκάφος που βασίζεται σε αερομεταφορέα και drones AWACS», αναφέρει ο ακαδημαϊκός Radiy Ilkaev και συνεχίζει:
«Ωστόσο, ακόμη και τώρα, η επιστροφή τακτικών πυρηνικών όπλων, θα αυξήσει δραματικά τη μαχητική ικανότητα του ρωσικού ναυτικού. Ειδικότερα, απαιτούνται γομώσεις βάθους και τορπίλες με πυρηνική κεφαλή, που θα αυξήσουν τις δυνατότητες ανθυποβρυχιακού πολέμου κατά του αμερικανικού ναυτικού και των χωρών του ΝΑΤΟ».
