Παρά το γεγονός ότι έχει την τέταρτη μεγαλύτερη Πολεμική Αεροπορία στον κόσμο, η Ινδία δεν διαθέτει ακόμη στρατηγικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος. Αυτό μπορεί να αλλάξει σύντομα, καθώς υπάρχουν εικασίες ότι η Ινδία θέλει να αγοράσει ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό από την παλιά φίλη της Ρωσία.
Σε μια συγκεκαλυμμένη ένδειξη, ο πρώην Αρχηγός της Πολεμικής Αεροπορίας, Στρατάρχης Arup Raha, έκανε μια παροδική αναφορά στα σχέδια της Ινδίας να αποκτήσει ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος
Όταν ερευνήθηκε από τον Bharat Karnad, Ανώτερο συνεργάτη στις Μελέτες Εθνικής Ασφάλειας στο Κέντρο Πολιτικής Έρευνας, ο πρώην ανώτατος διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας αποκάλυψε ότι, η Ινδία έψαχνε πολύ να συμπεριλάβει το ρωσικό Tupolev Tu-160. Η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει εκτενώς αυτά τα στρατηγικά βομβαρδιστικά στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας.
Περιέργως, ο πρώην Αρχηγός της Αεροπορίας ανέφερε επίσης, περιστασιακά την πιθανότητα να αναπτυχθεί σύντομα μια παραλλαγή πυρηνικής κεφαλής ενός υπερηχητικού πυραύλου ολίσθησης.
Οι EurAsian Times ανέφεραν πρόσφατα ότι, η υπερηχητική έκδοση του ινδικού πυραύλου κρουζ BrahMos, BrahMos-II, είναι πιθανό να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά απόδοσης με τον ρωσικό πύραυλο Tsirkon (Zircon).
Οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις, κυρίως οι ΗΠΑ και η Ρωσία (παλιά ΕΣΣΔ), έχουν στην κατοχή τους στρατηγικά βομβαρδιστικά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα στρατηγικά βομβαρδιστικά χρησιμοποιούνται από τις τρεις πιο σημαντικές αεροπορικές δυνάμεις στον κόσμο σήμερα - τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα. Αντίθετα, η Ινδία, η τέταρτη μεγαλύτερη αεροπορία, διαθέτει μόνο μαχητικά-βομβαρδιστικά.
Ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό, είναι ένα αεροσκάφος μεσαίου έως μεγάλου βεληνεκούς που έχει σχεδιαστεί κυρίως, για να ρίχνει φορτία όπλων αέρος-εδάφους σε μακρινούς στόχους για να εμποδίσει την ικανότητα του εχθρού να διεξάγει πόλεμο.
Τα στρατηγικά βομβαρδιστικά, σε αντίθεση με τα τακτικά βομβαρδιστικά, τα μαχητικά-βομβαρδιστικά και τα επιθετικά αεροσκάφη, κατασκευάζονται για να πετούν βαθιά στο εχθρικό έδαφος και να καταστρέψουν στρατηγικούς στόχους όπως μεγάλες υποδομές, υλικοτεχνικές εγκαταστάσεις, στρατιωτικές εγκαταστάσεις και εργοστάσια. Χρησιμοποιούνται σε επιχειρήσεις αεροπορικής απαγόρευσης, για να επιτεθούν σε εχθρικούς μαχητές και στρατιωτικό εξοπλισμό.
Τον Νοέμβριο του 2021, δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης ανέφεραν ότι η κινεζική Πολεμική Αεροπορία PLA, είχε αναπτύξει τουλάχιστον ένα βομβαρδιστικό H-6K μεγάλης εμβέλειας κοντά στα αμφισβητούμενα σύνορα με την Ινδία. Με τις προκλήσεις της κινεζικής Πολεμικής Αεροπορίας PLA, η ινδική Πολεμική Αεροπορία μπορεί να ένιωσε την ανάγκη να αποκτήσει στρατηγικά βομβαρδιστικά, ένα σύμβολο αποτροπής που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο εναντίον και των δύο γειτόνων με πυρηνικά όπλα, της Κίνας και του Πακιστάν.
Χρειάζεται η Ινδία στρατηγικά βομβαρδιστικά;
Υπήρξε ουσιαστική συζήτηση μεταξύ των αναλυτών, σχετικά με το εάν η Ινδία θα έπρεπε να παράσχει αυτό το απόλυτο εργαλείο αεροδυναμικής στην αεροπορία της. Η ινδική Πολεμική Αεροπορία, είχε απορρίψει για πρώτη φορά το βομβαρδιστικό Tu-22 Backfire που προσέφερε ο Σοβιετικός Υπουργός Άμυνας Σεργκέι Γκορσκόφ, στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Τα στρατηγικά βομβαρδιστικά μπορούν να φέρουν πυρηνικά όπλα και να παραβιάσουν την αντίπαλη αεράμυνα. Τα κράτη που τα κατέχουν, έχουν την επιλογή να χτυπήσουν «οποτεδήποτε, οπουδήποτε» χάρη στις ικανότητές τους μεγάλης εμβέλειας και τη μεγάλη κρουστική τους δύναμη, παρά το μεγάλο οπλικό φορτίο που μεταφέρουν.
Ενώ δεν χρειάζεται ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος στο μέτωπο του Πακιστάν, η Κίνα γίνεται πονοκέφαλος καθώς ετοιμάζεται να εισαγάγει το νεότερο και ισχυρότερο βομβαρδιστικό της, το H-20.
Οι αναφορές των μέσων ενημέρωσης περιγράφουν το βομβαρδιστικό ως ένα μεγάλο, stealth αεροσκάφος που μπορεί να διασχίσει τον Ειρηνικό με ωφέλιμο φορτίο όπλων 45 τόνων. Πηγές στην Κίνα είχαν πει ότι, το βομβαρδιστικό θα είχε βεληνεκές τουλάχιστον 12.000 χιλιομέτρων.
Τούτου λεχθέντος, αρκετές φωνές στην Ινδία αντιτίθενται στην απόκτηση ενός στρατηγικού βομβαρδιστικού. Οι EurAsian Times, επικοινώνησαν με τον Στρατάρχη Αεροπορίας PK Barbora για μια τέτοια προοπτική.
«Ο ρόλος των στρατηγικών βομβαρδιστικών από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο, ήταν να διασχίζουν ηπείρους και ωκεανούς. Ως χώρα, η Ινδία δεν έχει τέτοιου είδους φιλοδοξίες. Τα τακτικά βομβαρδιστικά και τα αεροσκάφη που διαθέτουμε επαρκούν για να χτυπήσουν στόχους εντός του εχθρικού εδάφους με ανεφοδιασμό αέρος-αέρος εάν απαιτείται.
Φυσικά, τα στρατηγικά βομβαρδιστικά είναι μια καλή επίδειξη δύναμης, αλλά έχουμε ήδη πυραύλους πολύ μεγάλου βεληνεκούς για να χτυπήσουμε στόχους βαθιά μέσα σε εχθρικούς γείτονες. Με την κρίση στα οικονομικά, χρειαζόμαστε πολλαπλασιαστές δυνάμεων και κατά τη γνώμη μου, αυτά τα στρατηγικά βομβαρδιστικά δεν είναι αυτό που μπορεί να χρειαστούμε», ανέφερε.
Λόγω του μεγέθους τους, τα βομβαρδιστικά έχουν ευρεία διατομή ραντάρ (RCS), γεγονός που τα καθιστά επιρρεπή σε όπλα αεράμυνας (AD) από αερομεταφερόμενα και εδάφη. Αν και έχουν δυνατότητες μεγαλύτερης εμβέλειας, πρέπει να πετούν από βαθιά αεροδρόμια. Μπορούν αναμφίβολα, να μεταφέρουν εξοπλισμό ηλεκτρονικού πολέμου για να βοηθήσουν σε προσπάθειες βαθιάς διείσδυσης.
Σύμφωνα με την Air Power Asia, «εκτός από το Πακιστάν και την Κίνα, που είναι γείτονες της Ινδίας, οποιοσδήποτε μακρινός στόχος για βομβαρδιστικά που εδρεύουν στην Ινδία θα πρέπει να υπερίπτανται από εχθρικό εναέριο χώρο πάνω από αυτές τις χώρες, και έτσι η ιδέα μπορεί να απορριφθεί».
Για παράδειγμα, τα ινδικά βομβαρδιστικά θα έπρεπε να ταξιδέψουν πάνω από το ελεγχόμενο από την Κίνα έδαφος για μια απόσταση 2500 χιλιομέτρων από τον στόχο και πίσω, θέτοντάς τα σε κίνδυνο να καταρριφθούν πριν φτάσουν ποτέ στους στόχους τους.
Επιπλέον, το τίμημα της ανάπτυξης ενός στρατηγικού βομβαρδιστικού είναι αστρονομικό, ακόμη και για τα αμερικανικά πρότυπα. Ένας από τους λόγους που μόνο ένας μικρός αριθμός χωρών λειτουργεί και τα παράγει, είναι το εκτιμώμενο συνολικό κόστος παραγωγής 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που σχετίζεται με τη δημιουργία του νεότερου βομβαρδιστικού των ΗΠΑ.
Αυτά τα επιχειρήματα και οι εκκλήσεις για ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό γίνονται όλο και πιο δυνατές για δύο λόγους: για τη δημιουργία αποτροπής με την Κίνα και για μια τρομερή πυρηνική τριάδα για την ενίσχυση της συνολικής άμυνας.
Θα αγοράσει η Ινδία βομβαρδιστικά Tu-160 από τη Ρωσία;
Οι διαπραγματεύσεις για τη μίσθωση των έξι ή του ενός τρίτου μιας Μοίρας υπερηχητικών στρατηγικών βομβαρδιστικών αεροσκαφών Tu-160 από τη Ρωσία, φέρονται να πλησιάζουν στο τέλος τους. Επειδή μόνο 35 «Λευκοί Κύκνοι» έχουν κατασκευαστεί συνολικά, θα αφήσουν την πρώτη γραμμή του ρωσικού στόλου με 29 από αυτά τα αεροσκάφη, σύμφωνα με τον Bharat Karnad.
Το Tu-160 White Swan, το ρωσικό αντίστοιχο του αμερικανικού στρατηγικού βομβαρδιστικού B-1, έχει μέγιστη ταχύτητα 2.200 km/h, βεληνεκές 12.300 χιλιόμετρα και ακτίνα μάχης 7.300 χιλιόμετρα.
Τα στρατηγικά βομβαρδιστικά, έχουν αναπτυχθεί ευρέως στη σύγκρουση κατά της Ουκρανίας και πρόσφατα αναφέρθηκε ότι εκτοξεύουν πυραύλους κρουζ κατά της εμπόλεμης χώρας. Αλλά η αγορά τους από την Ινδία, θα μπορούσε να προκαλέσει την οργή των ΗΠΑ και πιθανές κυρώσεις CAATSA.
«Νομίζω ότι η τροπολογία NDAA που εγκρίθηκε πρόσφατα από τη Βουλή των Αντιπροσώπων (δεν έχει ακόμη γίνει νόμος;) αφορά συγκεκριμένα την παραίτηση στην Ινδία όσον αφορά τη σύμβαση S400.
Κατά την άποψή μου, η αγορά των ρωσικών βομβαρδιστικών από την Ινδία δεν θα πάει καλά με τις ΗΠΑ. Το αν η Ινδία σκέφτεται να αγοράσει ρωσικά βομβαρδιστικά και αν το κάνει, αν οι ΗΠΑ θα αποφύγουν να επικαλεστούν το CAATSA είναι θέμα εικασίας. Θα ήθελα να πιστεύω ότι, δεν υπάρχει ρεαλιστική πιθανότητα η Ινδία να προχωρήσει σε οποιαδήποτε τέτοια αγορά», δήλωσε ο Amit Cowshish, πρώην οικονομικός σύμβουλος του Υπουργείου Άμυνας.
Δεν υπάρχει επίσημη απόφαση για την απόκτηση στρατηγικού βομβαρδιστικού. Με τα περιορισμένα οικονομικά της Ινδίας και την ανάγκη για πολλαπλασιαστές δυνάμεων, θα μπορούσε να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να αποκτήσει ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό.
