Ταυτόχρονα, στο μυαλό πολλών που δεν εμπλέκονται στον πόλεμο, υπάρχουν πολλά στερεότυπα, ξεκινώντας από την ιδέα μιας πρώτης γραμμής με τη μορφή μιας συνεχούς γραμμής χαρακωμάτων που εκτείνονται για εκατοντάδες και χιλιάδες χιλιομέτρων, με στρατιώτες που κατά καιρούς επιτίθενται και τελειώνουν με την ιδέα ότι, ο σημερινός πόλεμος είναι κάτι σαν παιχνίδι υπολογιστή στο οποίο οι στρατιωτικοί κάθονται σε άνετα δωμάτια, ελέγχοντας drones, καταστρέφουν το ανθρώπινο δυναμικό και τον εξοπλισμό του εχθρού.
Το Strana, έχοντας συνομιλήσει με τους άμεσους συμμετέχοντες στις μάχες από την ουκρανική πλευρά, συγκέντρωσε 7 στοιχεία για το πώς πραγματικά διεξάγονται οι μάχες.
1. Δεν υπάρχει συνεχής πρώτη γραμμή
Σε αυτόν τον πόλεμο, δεν υπάρχει «συνεχής πρώτη γραμμή» που να εκτείνεται από το Χάρκοβο μέχρι την περιοχή του Νικολάεφ.
Με την έναρξη ενός πλήρους πολέμου στην Ουκρανία, πολλές (αλλά όχι όλες) από τις παλιές οχυρωμένες περιοχές των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας δέχθηκαν πυρά και καταστράφηκαν.
Και το μέτωπο διασπάστηκε από τις επιτιθέμενες μονάδες του ρωσικού στρατού.
Ως αποτέλεσμα, τις πρώτες εβδομάδες των μαχών, ο πόλεμος ήταν κινητός και η κατάσταση στο μέτωπο άλλαζε κάθε ώρα. Την ίδια στιγμή, τα ουκρανικά στρατεύματα έκαναν επίσης ενεργούς ελιγμούς σε μικρά αποσπάσματα. Εκμεταλλευόμενοι τη διάρκεια των επικοινωνιών του προελαύνοντος στρατού της Ρωσικής Ομοσπονδίας, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας επιτέθηκαν ενεργά σε ελάχιστα προστατευμένες πίσω περιοχές.
Από τα τέλη Μαρτίου, ο πόλεμος έγινε πιο σαφής.
Πρώτον, οι Ρώσοι απέσυραν στρατεύματα από κοντά στο Κίεβο και από τη βόρεια Ουκρανία, μειώνοντας τη συμβατική γραμμή του μετώπου και ενισχύοντας τα μετόπισθεν.
Δεύτερον, τα ουκρανικά στρατεύματα μπόρεσαν να δημιουργήσουν νέες οχυρωμένες περιοχές, βασιζόμενες σε οικισμούς (καθένας από τους οποίους επιχειρήθηκε να μετατραπεί σε οχυρή περιοχή στη ζώνη μάχης). Κατ' αρχήν, οι Ρώσοι κάνουν το ίδιο σε εκείνες τις περιοχές όπου δεν διεξάγουν ενεργές επιθετικές επιχειρήσεις.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι, υπάρχει σταθερή πρώτη γραμμή. Υπάρχει ένα σύνολο οχυρωμένων περιοχών, «υπασπιστών», στις οποίες κρατούνται οι θέσεις και των δύο πλευρών. Επιπλέον, «περιπλανώμενες» ομάδες πυροβολικού και όλμων, χτυπώντας τον εχθρό αλλάζουν αμέσως την ανάπτυξή τους.
Επομένως, το κύριο όπλο τώρα είναι το ισχυρό πυροβολικό μεγάλης εμβέλειας, το οποίο επιτρέπει στις αντίπαλες δυνάμεις να εξοντώσουν στρατιώτες σε μεγάλη απόσταση.
Και οι δύο πλευρές το καταλαβαίνουν αυτό, προσπαθώντας να μεγιστοποιήσουν τη συνιστώσα του πυροβολικού. Η Ουκρανία απαιτεί από τη Δύση, να παρέχει όσο το δυνατόν περισσότερα συστήματα πυροβολικού και πυρομαχικά, επειδή τα αποθέματα βλημάτων για το σοβιετικό πυροβολικό, που βρίσκονται σε υπηρεσία με τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, εξαντλούνται γρήγορα. Αυτό είναι ιδιαίτερα αισθητό για πυρομαχικά MLRS μεγάλης εμβέλειας.
Ποιος από τους εμπόλεμους θα λύσει γρηγορότερα αυτά τα κύρια προβλήματα για τον εαυτό του, από πολλές απόψεις, θα προκαθορίσει την περαιτέρω πορεία του πολέμου.
2. Το πεζικό δεν πηγαίνει στην επίθεση
Τώρα κάθε επίθεση μοιάζει με γρήγορη έκρηξη, πάντα με την υποστήριξη αρμάτων μάχης, οχημάτων μάχης πεζικού και άλλων τεθωρακισμένων οχημάτων. Το πεζικό εκτελεί ρόλο βοηθητικού πολεμικού μέσου, εκτελώντας «σκούπισμα» των κρυφών θέσεων του εχθρού, από τις οποίες μπορεί να χτυπηθεί βαρύς εξοπλισμός. Δηλαδή, ο αριθμός των επιτιθέμενων σε σύγκριση με προηγούμενους πολέμους είναι πολύ μικρός. Και είναι ίσο με πόσα άτομα μπορούν να χωρέσουν στην πανοπλία του στρατιωτικού εξοπλισμού και των βοηθητικών οχημάτων.
Οι περιπτώσεις επερχόμενων μαχών με τη χρήση φορητών όπλων -πολυβόλα και πολυβόλα- είναι εξαιρετικά σπάνιες στο πεδίο.
Γενικά, σε αυτόν τον πόλεμο, και οι δύο πλευρές προσπαθούν πρώτα να καταστρέψουν το εχθρικό πυροβολικό με πυρά πυροβολικού και αεροσκάφη όσο το δυνατόν περισσότερο και μόνο μετά περνούν στην επίθεση.
3. Drones - μύθοι και πραγματικότητα
Την παραμονή του πολέμου, υπήρχαν πολλές προβλέψεις ότι τα drones θα ήταν ένα από τα κύρια μέσα πολέμου. Συγκεκριμένα, τα τουρκικά επιθετικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar, τα οποία βρίσκονται σε υπηρεσία με τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, έχουν ήδη αποδειχθεί καλά κατά τη διάρκεια των πολέμων στο Καραμπάχ, τη Συρία και τη Λιβύη.
Ωστόσο, παραδόξως, υπήρξαν λίγες βολές με την ήττα των ρωσικών στρατευμάτων από το Μπαϊρακτάρ σε αυτόν τον πόλεμο. Και αφορούσαν κυρίως την πρώτη περίοδο των μαχών, καθώς και με μια σειρά από επιθέσεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στο Snake Island.
Ο λόγος για αυτό είναι απολύτως κατανοητός μετά τη μείωση της πρώτης γραμμής στα τέλη Μαρτίου, τα ρωσικά στρατεύματα κατάφεραν να την «κλείσουν» σχεδόν πλήρως με το πολυεπίπεδο σύστημα αεράμυνας τους, για το οποίο τα drones είναι ένας βολικός στόχος.
Τα επιθετικά drones είναι επίσης, πολύ σημαντικά. Αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση της καταστολής της εχθρικής αεράμυνας.
4. Τα Javelins και ο ρόλος τους
Τα Javelins και άλλα αντιαρματικά συστήματα, ξένα και εγχώρια, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διακοπή της ρωσικής επίθεσης στο Κίεβο στην αρχή του πολέμου, επιτρέποντας τον ουκρανικό στρατό να οργανώσει αποτελεσματικές ενέδρες σε στήλες εχθρικών τεθωρακισμένων οχημάτων.
Αλλά τώρα ο ρόλος τους δεν είναι πλέον τόσο υψηλός, αφού οι Ρώσοι έχουν αλλάξει τακτική, δεν περπατούν πλέον σε μεγάλες στήλες στην περιοχή υπό πυρά, αλλά προσπαθούν να καταστρέψουν τις θέσεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας με πυρά από μεγάλη απόσταση.
Επιπλέον, δεν έχουν όλες οι μονάδες Javelins στην πρώτη γραμμή.
5. Προβλήματα επικοινωνίας
Το τηλέφωνο υπαίθρου, που αποκαλείται χαϊδευτικά «Tapik» και στις δύο πλευρές του μετώπου, παραμένει ένα αξιόπιστο μέσο επικοινωνίας.
Τα υπόλοιπα μέσα επικοινωνίας, ακόμη και αυτά που προστατεύονται από ειδικούς κωδικούς, παραβιάζονται από εχθρικά ηλεκτρονικά.
Τα κινητά ραδιόφωνα σαρώνονται εύκολα, επομένως χρησιμοποιούνται συχνότερα μετά την έναρξη των επιθέσεων στο πεδίο και κατά τη διάρκεια των μαχών στην πόλη, η μυστικότητα στην περίπτωση αυτή θυσιάζεται για χάρη της κινητικότητας και του συντονισμού των μαχητών. Οι ενέργειες των σταθμών EW, ηλεκτρονικός πόλεμος και αναχαίτιση, έγιναν σημαντικό μέρος του πολέμου. Ως εκ τούτου, τα εχθρικά EW και οι θέσεις διοίκησης γίνονται σημαντικός στόχος για επιθέσεις.
6. Διαστάσεις απωλειών
Πρόσφατα, ο σύμβουλος του επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου, Mikhail Podolyak, ανακοίνωσε τις καθημερινές απώλειες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας από εκατό έως διακόσια άτομα.
Σύμφωνα με τα στατιστικά των πιο πρόσφατων πολέμων, η αναλογία νεκρών προς τραυματίες υπολογίζεται σε αναλογία 1 προς 5. Δηλαδή, για έναν νεκρό υπάρχουν πέντε τραυματίες. Ανάμεσά τους και οι βαριά τραυματίες, που δεν θα επιστρέψουν στην υπηρεσία.
Επιπλέον, ορισμένοι από τους νεκρούς αναφέρονται ως αγνοούμενοι, αφού τα σώματά τους δεν βρέθηκαν και οι διοικητές δεν γνωρίζουν πάντα την τύχη των μαχητών που βρίσκονταν σε θέσεις που χάθηκαν κατά τη διάρκεια των μαχών.
Οι κυριότερες απώλειες και από τις δύο πλευρές, ήταν από πυρά πυροβολικού.
Ταυτόχρονα, πρέπει να καταλάβει κανείς ότι σε κάθε πόλεμο, κάθε εμπόλεμη πλευρά υποτιμά τις απώλειές της και υπερεκτιμά τις απώλειες του εχθρού.
7. Θέματα εξοπλισμού και εξοπλισμού
Οι νέες συνθήκες του πολέμου απαιτούσαν διαφορετικό εξοπλισμό για τους μαχητές από ότι, κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Donbass.
Για παράδειγμα, πρακτικά χρειάζονται «έξυπνες» φιάλες με φίλτρα καθαρισμού νερού. Τώρα τέτοιες συσκευές στην πρώτη γραμμή μερικές φορές αξίζουν το βάρος τους σε χρυσό, επειδή λόγω των γρήγορων κινήσεων των στρατιωτών και των αλλαγών θέσεων, υπό συνεχή βομβαρδισμό, μερικές φορές είναι απλώς αδύνατο να παραδοθεί πόσιμο νερό στην πρώτη γραμμή.
Επιπλέον, μόνο μετά την έναρξη του πολέμου αποδείχθηκε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, δεν διέθεταν τον απαιτούμενο αριθμό σε κράνη, αλεξίσφαιρα γιλέκα, σακίδια πλάτης και εξοπλισμό πεδίου.
Η κύρια προϋπόθεση είναι η αξιοπιστία και η ευκολία. «Απλά πρέπει να θυμάστε ότι, όσο λιγότερα “σκουπίδια” έχετε στην πρώτη γραμμή, τόσο πιο ελαφρύς και κινητικός είστε. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό», ανέφερε αξιωματικός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, που πολεμά από το 2014 έως σήμερα.
