Η συστηματική βαρβαρότητα της ρωσικής επιθετικότητας στην Ουκρανία, έχει προκαλέσει σοκ σε όλη τη διατλαντική κοινότητα. Οι θηριωδίες της Ρωσίας - που αποκαλούνται γενοκτονία από τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και άλλους - έχουν πυροδοτήσει μια νέα εποχή επενδύσεων για την ασφάλεια στην Ευρώπη, οδηγώντας στη φαινομενική δέσμευση της Γερμανίας για περισσότερες αμυντικές δαπάνες, εθνικές προσπάθειες για σταδιακή κατάργηση της χρήσης της ρωσικής ενέργειας και την εφαρμογή της Φινλανδίας και της Σουηδίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ .
Ενώ και οι τρεις αυτές αλλαγές ενισχύουν τη διατλαντική ασφάλεια, καμία δεν θα ήταν δυνατή στο άμεσο μέλλον χωρίς την απόφαση του Ρώσου προέδρου Πούτιν, να εισβάλει στην Ουκρανία. Η πρόβλεψή τους θα είχε χαρακτηριστεί ως άσκηση ευσεβούς πόθου.
Ίσως, λοιπόν, δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας αντηχεί στην Ελβετία , μια χώρα που είναι ουδέτερη για περισσότερα από 200 χρόνια, και της οποίας η ουδετερότητα κατοχυρώνεται συνταγματικά. Ακόμη και κατά τη διάρκεια του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελβετία διατήρησε την ουδετερότητά της. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το ουδέτερο καθεστώς της Γενεύης την οδήγησε να φιλοξενήσει συνόδους κορυφής μεταξύ της Δύσης και της Σοβιετικής Ένωσης, τόσο το 1955 όσο και το 1985.
Ωστόσο, από τις 24 Φεβρουαρίου, η βαρβαρότητα του Πούτιν στην Ουκρανία οδήγησε την Ελβετία να επεκτείνει την ουδετερότητά της, για να επιδιώξει μεγαλύτερη ευθυγράμμιση με τη διατλαντική κοινότητα ως απάντηση στη Ρωσία.
Στις 28 Φεβρουαρίου, η Ελβετία ανακοίνωσε ότι υιοθετούσε όλες τις κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το πάγωμα περιουσιακών στοιχείων, εναντίον ρωσικών οντοτήτων και ιδιωτών ως απάντηση στην εισβολή. Στο παρελθόν, η Ελβετία έχει επιβάλει κυρώσεις σε χώρες όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα, αλλά, όπως σημείωσε το Reuters, είχε « αποφύγει την επιβολή κυρώσεων σε μια σειρά κρίσεων, συμπεριλαμβανομένης όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία το 2014. Μέχρι τώρα, η εξαίρεση είναι οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τις οποίες πρέπει να εφαρμόσει σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».
Περιγράφοντας την απόφαση να επιβληθούν κυρώσεις στη Ρωσία, ο Ignazio Cassis, πρόεδρος της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, είπε : «Βρισκόμαστε σε μια εξαιρετική κατάσταση όπου θα μπορούσαν να ληφθούν έκτακτα μέτρα». Στη συνέχεια, η Ελβετία επέκτεινε τις κυρώσεις της για να συμπεριλάβει την απαγόρευση εισαγωγών ρωσικού άνθρακα, εξαγωγών καυσίμων αεροσκαφών στη Ρωσία και ρωσικών αεροπλάνων από την είσοδο στον ελβετικό εναέριο χώρο.
Αλλαγές μπορεί επίσης, να συμβούν στον αμυντικό τομέα. Στις αρχές Μαρτίου, η υπουργός Άμυνας Viola Amherd ζήτησε καλύτερα προετοιμασμένες και χρηματοδοτούμενες ένοπλες δυνάμεις, λέγοντας ότι υπάρχει «ανάγκη να μιλήσουμε για το πώς να προστατεύσουμε τον ελβετικό πληθυσμό από τον κίνδυνο».
Καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, το ελβετικό υπουργείο Άμυνας θα συντάσσει έκθεση που θα παρουσιάσει στο υπουργικό συμβούλιο τον Σεπτέμβριο, συζητώντας τις δυνατότητες νέων επιλογών ασφαλείας για την Ελβετία. Οι επιλογές που φέρεται να εξετάζονται, περιλαμβάνουν τη συμμετοχή σε κοινές ασκήσεις με το ΝΑΤΟ και την πλήρωση των πυρομαχικών των χωρών που έχουν στείλει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.
Ενώ η υποστήριξη για ένταξη στο ΝΑΤΟ έχει αυξηθεί μεταξύ του ελβετικού πληθυσμού, παραμένει μια μειοψηφική άποψη. Η έκθεση δεν αναμένεται να υποστηρίξει την ένταξη της Ελβετίας και ο Amherd δήλωσε ότι, η ένταξη στη συμμαχία «δεν αποτελεί επιλογή».
Ωστόσο, φαίνεται πιθανό ότι η έκθεση θα προτείνει κάποιες κινήσεις για να φέρει την Ελβετία πιο κοντά στο ΝΑΤΟ, όπως η βελτίωση της διαλειτουργικότητας μέσω ασκήσεων ή η συμμετοχή σε πρόσθετα διαπιστευμένα από το ΝΑΤΟ Κέντρα Αριστείας.
Ακόμη και πριν από τη φετινή εισβολή στην Ουκρανία, η Ελβετία ανακοίνωσε σημαντικές αμυντικές προμήθειες, συμπεριλαμβανομένων τριάντα έξι μαχητικών αεροσκαφών F-35 και πέντε συστημάτων πυραύλων patriot, δυνατότητες που βρίσκονται ήδη στα οπλοστάσια πολλών κρατών μελών του ΝΑΤΟ.
Ίσως θα υπάρξει μια ευκαιρία στο δρόμο για την Ελβετία, να γίνει «εταίρος ενισχυμένων ευκαιριών» του ΝΑΤΟ. Η συμμαχία εισήγαγε την κατηγορία μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ουαλίας το 2014, εμβαθύνοντας τη συνεργασία με χώρες εταίρους εκτός ΝΑΤΟ. Δύο από τους πέντε τρέχοντες εταίρους ενισχυμένων ευκαιριών, η Φινλανδία και η Σουηδία, είναι πιθανό να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ αργότερα αυτό το έτος, αφήνοντας την Αυστραλία, τη Γεωργία και την Ιορδανία ως τις υπόλοιπες τρεις.
Ενώ η έκθεση για την άμυνα της Ελβετίας μπορεί να προτείνει ορισμένες ιστορικές αλλαγές στις πολιτικές αμυντικής συνεργασίας του ουδέτερου έθνους, είναι σημαντικό να μετριαστούν οι προσδοκίες. Οι παλιές συνήθειες πεθαίνουν δύσκολα και η ελβετική ουδετερότητα παραμένει ακόμα ζωντανή. Για παράδειγμα, η Γενεύη συνεχίζει να εμποδίζει την επανεξαγωγή πυρομαχικών και τεθωρακισμένων οχημάτων ελβετικής κατασκευής στην Ουκρανία.
Η Ελβετία βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στην ιστορική της ουδετερότητα και την πραγματικότητα της νέας τάξης ασφαλείας, που εισήχθη από τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας. Οι Ελβετοί γνωρίζουν ότι, δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στο status quo πριν από τις 24 Φεβρουαρίου. Ενώ η εισβολή και η ωμότητα της Ρωσίας έχουν πυροδοτήσει ορισμένες αλλαγές πολιτικής, καθώς και τη συνεχιζόμενη εξέταση της επέκτασης της αμυντικής συνεργασίας , άλλες, όπως οι έλεγχοι στις αμυντικές επανεξαγωγές, παραμένουν σταθερά σε ισχύ.
Ο πόλεμος της Ρωσίας έχει αντηχήσει σε όλη την Ευρώπη, αντηχώντας ακόμη και στα καντόνια της Ελβετίας. Το πού οδηγούν τελικά αυτές οι αντηχήσεις, παραμένει ένα εκτυλισσόμενο ερώτημα που οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους - καθώς και η Ρωσία - σίγουρα θα παρακολουθήσουν στενά.
